Η "επαναστατική" επέμβαση έκλεισε μισό αιώνα ιστορίας και 60 εκατομμύρια περιστατικών. Ακόμη και όταν γίνεται στις αρτηρίες, που εκεί γίνεται κυρίως, θεωρείται ασφαλής, χαμηλού ρίσκου, φιλική προς τον ασθενή, ελάχιστα τραυματική και πολύ αποτελεσματική - μόνο σε ένα δύο ανθρώπους τον χρόνο δεν πετυχαίνει.
Στον τομέα της καρδιολογίας, προσφέρουν άμεση διάγνωση και θεραπεία σε όσους έχουν υποστεί καρδιακή προσβολή, προλαμβάνοντας ή μειώνοντας τον κίνδυνο μιας δεύτερης προσβολής στο μέλλον.
"Όλα είναι σε πολύ μικρά μεγέθη πλέον. Κάποιοι καθετήρες είναι ακόμη και λιγότερο από 2 χιλιοστά σε διάμετρο". Η αγγειοπλαστική έχει εξελιχθεί.
Ο "πατέρας" της, ο Dr. Charles Dotter, γλίτωσε ανθρώπους από άδικους ακρωτηριασμούς όταν την πρωτοεφάρμοσε, απομακρύνοντας με καθετήρα, και όχι με χειρουργείο, εμπόδια ροής στις αρτηρίες σε διάφορα μέρη του σώματος. Με τον τρόπο του, άνοιξε τον δρόμο για τη δυνατότητα εφαρμογής της αγγειοπλαστικής σήμερα ακόμη και στη φλεβική θεωρία για τη σκλήρυνση.
Είναι κάτι πρωτοποριακό λοιπόν, ή επικίνδυνο, η αγγειοπλαστική; Όχι. Είναι ελάχιστα επεμβατική, και ίσως η μόνη πρόταση θεραπείας σε στενώσεις φλεβών, είτε έχουν σχέση με την MS είτε δεν έχουν. Ζητάνε κάτι παράλογο οι ασθενείς με σκλήρυνση, όταν επιμένουν στις αγγειοπλαστικές; Ζητάνε να μην "μπλοκάρεται" η εφαρμογή της επιστήμης (αγγειοπλαστικής), όπου μπλοκάρεται η ροή τους. Πού είναι το πρόβλημα σε αυτό τους το αίτημα;
Διαβάστε παλαιότερο άρθρο για τον Dr. Charles Dotter:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου