Σίδηρος και νευροεκφυλισμός στην MS.

Iron and Neurodegeneration in the Multiple Sclerosis Brain

(thanks, aliki)

Επιβεβαίωση πως ο σίδηρος, στις ενεργές εστίες, ενισχύει την απομυελίνωση και τον νευροεκφυλισμό.

Ξεκινάμε απαισιόδοξα, αλλά η εργασία έγινε σε 33 εγκεφάλους ασθενών που πέθαναν, οι 7 από οξεία σκλήρυνση μέσα σε δώδεκα μήνες από τη διάγνωση, 3 με υποτροπιάζουσα σκλήρυνση που υπέκυψαν κατά τη διάρκεια υποτροπής, και οι υπόλοιποι ανήκαν σε διαφορετικές κατηγορίες, μάλιστα ένας είχε την καλοήθη μορφή - ο θεός να την κάνει τέτοια.

Ο περισσότερος σίδηρος σε κάθε φυσιολογικό εγκέφαλο αποθηκεύεται στα ολιγοδενδροκύτταρα και στη μυελίνη.  Όταν απελευθερώνεται, όμως, προκαλεί οξειδωτικές βλάβες.  Στη λευκή ουσία του εγκεφάλου των υγιών, ο σίδηρος αυξάνει φυσιολογικά με το γήρας.

Στην παρούσα μελέτη ο σίδηρος δεν ανιχνεύεται στη λευκή ουσία των ασθενών με χρόνια προοδευτική σκλήρυνση - μείωση που μπορεί να οφείλεται είτε στην απώλεια μυελίνης, είτε στην μείωση της αιμογλοβίνης στα αγγεία του εγκεφάλου - πρωτείνης των ερυθρών κυττάρων που φέρει σίδηρο και μεταφέρει οξυγόνο στα όργανα του σώματος.

'Οσο τα ολιγοδενδροκύτταρα και η μυελίνη των ασθενών με σκλήρυνση καταστρέφονται στις ενεργές εστίες της σκλήρυνσης, τόσο απελευθερώνεται σίδηρος που προστίθεται στον σίδηρο που προέρχεται από τη ρήξη του αιματεγκεφαλικού φραγμού.  Δεδομένου πως ο σίδηρος, ταυτόχρονα, είναι απαραίτητο δομικό υλικό της μυελίνης στον εγκέφαλο, οι συγγραφείς καταλήγουν στο (μη) συμπέρασμα, ότι

Εντούτοις, ο σίδηρος είναι επίσης απαραίτητος για την κυτταρική λειτουργία και ομοιόσταση στο ΚΝΣ. Πρόσφατα, σίδηρος1 που περιέχει φερριτίνη έχει αποδειχθεί χρήσιμος για την προώθηση της ολιγοδενδρογένεσης και τη διαφοροποίηση ολιγοδενδροκυττάρων από πρόδρομα κύτταρα όταν εγχέεται στο νωτιαίο μυελό αρουραίου.  Όμως, ο σίδηρος που απελευθερώνεται στις εστίες μπορεί να αυξήσει την απομυελίνωση και τον εκφυλισμό, ενώ η παρατηρούμενη συνολική απώλεια σιδήρου στη NAWM μπορεί να είναι τελικά και προστατευτική ενάντια στη φλεγμονή, αλλά και καταστροφική, αφού μειώνει την ικανότητα του εγκεφάλου με MS για επαναμυελίνωση και επιδιόρθωση των ιστών. Οι θεραπείες για απομάκρυνση σιδήρου (chelation) στους ασθενείς με ΣΚΠ δε μπορούν ως εκ τούτου, με βάση τις τρέχουσες γνώσεις μας, να συνιστώνται. Παρ 'όλα αυτά, η πρόληψη από τις επιβλαβείς επιδράσεις της απελευθέρωσης σιδήρου, όπως η οξείδωση των λιπιδίων και του DNA, μπορεί να είναι ευεργετική για ασθενείς με ΣΚΠ.