Υποτίθεται πως αυτό που θέλει να δείξει η κάτωθι έρευνα είναι ότι: αν τα πρώτα δύο χρόνια της αγωγής συνεχίζετε να κάνετε υποτροπές, τότε η αναπηρία σας εξελίσσεται πιο γρήγορα και πρέπει να αλλάξετε αγωγή. Οι ασθενείς που βίωσαν μία ή δύο υποτροπές τα πρώτα δύο χρόνια της αγωγής με ιντερφερόνη είχαν σημαντικότερη εξέλιξη της αναπηρίας σε σχέση με αυτούς που δε βίωσαν υποτροπή. Το επιχείρημα των συγγραφέων είναι πως οι ιντερφερόνες, άμα σε "πιάσουν" (?), σου μειώνουν τις υποτροπές, άμα δε σε πιάσουν, δε μειώνουν τίποτα και καιρός να αλλάξεις φάρμακο.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιους τους πιάνουν οι ιντερφερόνες, άλλους τους πιάνει το ξεμάτιασμα, και τον Λευτέρη τον πιάνει μόνο το μελισσόχορτο.
Αυτό που διαβάζω εγώ στην παραπάνω έρευνα είναι πως τα φάρμακα δεν φαίνεται να έχουν σχέση με αυτό που είναι να συμβεί: είτε θα παθαίνεις υποτροπή, είτε δε θα παθαίνεις, είτε θα εξελίσσεται γρήγορα η αναπηρία, είτε όχι. Δείτε το διάγραμμα:
162 ασθενείς που παρακολουθήθηκαν στη διετία. Έκαναν ιντερφερόνη. Το 62.3% των ασθενών έκαναν μία ή περισσότερες υποτροπές. Το υπόλοιπο 32.7% των ασθενών είχε αύξηση του EDSS, που διατηρήθηκε σταθερό στη διετία. Γιατί να θεωρήσουμε ότι αυτοί που δεν έκαναν υποτροπή το οφείλουν στο φάρμακο το οποίο, παίρνοντάς το η πλειοψηφία, συνεχίζει να υποτροπιάζει;
Μάλλον κάποιος ήθελε να πουλήσει Tysabri και είπε να το στηρίξει με έρευνα τουλάχιστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου