Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Siskin: σε ποιούς ασθενείς δεν επαναλαμβάνουμε την αγγειοπλαστική

Αν κάνατε αγγειοπλαστική και δεν έχετε βιώσει καμία βελτίωση ή βιώσατε βελτίωση που χάθηκε σύντομα, δε θα σκεφτόσασταν πιθανόν να επαναλάβετε τη διαδικασία; Ναι, εφόσον υπάρχουν ασθενείς που καταγράφουν σημαντικές βελτιώσεις, οι οποίες διαρκούν.  Ο Dr. Gary Siskin, όμως, τονίζει πως, αν και μία πρώτη επέμβαση είναι και ασφαλής και γενικά αποτελεσματική, δεν έχουμε δεδομένα για το αν χαρακτηρίζονται ως τέτοιες και οι επόμενες επεμβάσεις.


Πολύ μεθοδικά, ζωγραφίζει μία κλίμακα, όπου στο νούμερο 1 βρίσκεται η πρώτη επέμβαση ενός ασθενή και στο 30 η τριακοστή, για να δείξει πως, εφόσον σε κανέναν δε θα συμβούλευε να κάνει τριάντα επεμβάσεις, όσο απομακρύνεσαι από το νούμερο 1 τόσο διακυβεύονται η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα - και υπό αυτή την έννοια, μία δεύτερη επέμβαση είναι ήδη μακριά από την πρώτη.


Χωρίζει τους ασθενείς σε δύο κατηγορίες, αυτούς που είχαν καλή ανταπόκριση στην πρώτη αγγειοπλαστική (βελτίωση σε ένα και περισσότερα συμπτώματα για περισσότερες από 8 συνεχείς εβδομάδες) και αυτούς που είχαν κακή ανταπόκριση (καμία βελτίωση, ή προσωρινή βελτίωση που χάθηκε γρήγορα).  Ο γενικός κανόνας είναι πως δεύτερη αγγειοπλαστική, αν χρειαστεί, θα κάνει μόνο σε όσους είχαν καλή ανταπόκριση στην πρώτη αγγειοπλαστική.  Ακόμη και αν οι δεύτεροι έχουν παθολογικό υπέρηχο, θεωρεί πως δεν πρέπει να προχωρήσουν σε αγγειοπλαστική.  Στον υπέρηχο, γενικά, δε δίνει προτεραιότητα, γιατί λέει πως αν κάποιος ασθενής βιώνει βελτιώσεις αλλά έχει παθολογικό υπέρηχο, ούτε σε αυτόν θα επέμβει.


Ναι, οπωσδήποτε προέχει η συμπτωματολογία του ασθενή από την ένδειξη του υπερήχου, αλλά γιατί να μην επέμβεις σε κάποιον που δε νιώθει καλά;  Από φόβο πως πάλι οι φλέβες του δε θα ανταποκριθούν - μεταθέτεις, δηλαδή, το πρόβλημα σε κάποια μόνιμη κακή συμπεριφορά των φλεβών;  Και πόσο σίγουρος είσαι ότι την πρώτη φορά τους έκανες καλή διάγνωση - IVUS, εμπειρία κλπ.;


Τα ακριβή λεγόμενά του είναι τα εξής:




In general, we do not offer repeat procedures to patients who had a poor response to their initial procedure.  We have simply not seen many patients do "better" after their second procedure than they did after their first procedure.  Retreatment should only be considered in patients who had a good response to their initial procedure.  Imaging doesn't always enter into the decision making process.  Even if the imaging findings are abnormal no repeat procedure is offered to patients who had a poor response after their first procedure and to patients who continue to experience symptomatic improvement.  The problem is that many people report no improvement or minor improvement.  We have no data supporting secondary procedure.




Repeats and Bale Out Procedures

15 σχόλια:

  1. ο διαχωρισμος που κανει ειναι πολυ ακριβης και τα κριτηρια για την επανεπεμβαση βρισκω οτι ειναι δικαια
    με την εννοια οτι πρεπει να κρατησουμε αυτη τη σταση μεχρι να μαθουμε γιατι καποιοι ασθενεις ανταποκρινονται και γιατι αλλοι οχι
    αυτο που δεν αναφερει, ειναι οτι πολλοι ασθενεις δεν ειχαν βελτιωσεις επειδη δεν εγινε σωστα η φλεβογραφια απο την πλευρα της διαγνωσης, δηλαδη καποια προβληματα δεν εντοπιστηκαν
    θα ελεγα οτι αυτα ισχυουν μετα την πρωτη φλεβογραφια με ivus

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και εμένα μου φαίνονται λογικά και δίκαια.
    Αναρωτιέμαι όμως, χοντροκομμένα μιλώντας, αν ο λόγος μη βελτίωσης (και κατ'επέκταση η ΣΚΠ) είναι η πιθανή πολυπαραγοντικότητα της ασθένειάς μας in the first place. (Συγγνώμη για το αγγλικό, δεν έβρισκα ταιριαστή ελληνική έκφραση :smile: )

    Στο κάτω κάτω είμαστε σίγουροι ότι φταίει αποκλειστικά και μόνο η ΧΕΝΦΑ για το αποτέλεσμα στον καθένα μας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχω κάνει την αγγειοπλαστική παραπάνω από 1 φορές με βελτιώσεις στα συμπτώματά μου που εξαφανίζονται.Αν εξαιρέσουμε την τελευταία αγγειοπλαστική επειδή ακόμα δεν έχουν γίνει εξετάσεις που να επιβεβαιώνουν ότι δεν έχει γίνει ολοκληρωμένη αποκατάσταση της χενφα μου.Όλες οι προηγούμενες αγγειοπλαστικές ήταν ελλείπεις.Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι κάποιοι αισθάνονται επιδείνωση παρόλο που έχουν κάνει την επέμβαση με ivus.Σίγουρα στη φάση που βρισκόμαστε δεν μπόρουν να εξηγηθούν όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπορεί αυτοί που βλέπουν μικρότερες βελτιώσεις να είναι αυτοί με πιο ήπια μορφή.Ενώ αυτοί με επιθετική να βλέπουν καλύτερα αποτελέσματα διότι οι φλέβες και ο οργανισμό τους ανακουφίζεται.
    Τι λέτε?
    Το πιο πιθανό στη νόσο είναι ότι πρώτα παθαίνουν σκλήρυνση οι φλέβες(κατεπέκταση οι βαλβίδες για αυτό δυσκολεύονται να κάνουν τη δουλειά τους λόγω ότι σκληραίνουν) και μετά μεταδίδεται στο υπόλοιπο σώμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτοί με έντονα φλεγμονώδη νόσο πιστεύεται πως θα δουν βελτιώσεις. Το ίδιο και αυτοί με έντονα CCSVI συμπτώματα. Οι μελέτες του Zamboni για τους progressive δεν είχαν δείξει βελτιώσεις σημαντικές - λογικό είναι - αλλά μία συνολικά καλύτερη ποιότητα ζωής. Οι βαλβίδες είναι όντως ανελαστικές και νομίζω πως θα αποδειχθεί ότι η κατάστασή τους επιδεινώνεται στον χρόνο. Ακολουθεί η νευρολογική επιδείνωση. Χρήσιμο θα ήταν κάποιος να συνοψίσει το προφίλ αυτών των ανθρώπων που δεν καταγράφουν βελτίωση. Είναι πάντα progressive; Μάλλον όχι. Σε έναν ασθενή, στον οποίο έχει σταθεροποιηθεί η κατάσταση, π.χ. με δίαιτα, επεμβαίνεις ή όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι εννοούμε όταν λέμε βελτίωση; εκεί, για παράδειγμα που η οπτική οξύτητα είναι 7 στα 10 μετά την επέμβαση να γίνει 9 στα 10; πως θα γίνει αυτό αν η βλάβη που έχει υποστεί το οπτικό νεύρο είναι μη αναστρέψιμη; Κι' από την άλλη μεριά δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατό να έχει αποκαταστήσει η επέμβαση απελευθέρωσης την ομαλή ροή του αίματος στο ΚΝΣ και να επιδεινωθεί η ΠΣ. Το πιο πιθανό (αν η επιδείνωση δεν είναι παροδική μέχρι να προσαρμοστεί το ΚΝΣ στις καινούργιες συνθήκες) είναι για κάποιους λόγους η επέμβαση απελευθέρωσης να μην έχει καταφέρει να απελευθερώσει την ροή του αίματος.
    Ότι σοβαρό ερώτημα μπαίνει από εδώ και μπρός, από τη μεριά της επιστήμης, σχετικά με αίτια και μηχανισμούς, κατά τη γνώμη μου, δεν θα είναι για την ΠΣ, αλλά για τη ΧΕΝΦΑ και τη ροή του αίματος στο ΚΝΣ, το γιατί και το πως της ΠΣ εμένα τουλάχιστο μου φαίνονται ότι έχουν απαντηθεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η βελτίωση που περίμενα εγώ ήταν η ανοχή στη ζέστη και το θόρυβο, η επαναφορά των χαμένων λέξεων και η βελτίωση στην εκφορά του λόγου. Είχα την εντύπωση ότι αυτά "φτιάχνουν" με την αγγειοπλαστική. Δεν περίμενα βελτίωση στο αδύναμο χέρι και στα μάτια. Προς το παρόν δε βλέπω αισθητή διαφορά με πριν (πέραν χειροτέρευσης στην εκφορά του λόγου). Το μόνο αξιοσημείωτο είναι ότι πέρασε το αίσθημα της δυσφορίας στη βάση του λαιμού που είχα για κάποιες εβδομάδες και περιέργως όχι κολλητά χρονικά με την επέμβαση.

    Για του στραβού το δίκιο βέβαια να πω ότι σε επίσκεψη σε νευρολόγο για το χέρι μου και πιθανή κορτιζόνη, μου ανέφερε ότι η κίνηση του δεξιού χεριού και η ομιλία είναι σε πολύ κοντινά σημεία στον εγκέφαλο και μαζί με την απουσία προβλημάτων στη γενικότερη δεξιά πλευρά (πόδι), συμπεραίνουμε ότι η βλάβη είναι στον εγκέφαλο και όχι στον αυχένα. Απλοϊκά το συμπέρασμα γιατι δε θυμάμαι την ορολογία.
    Ρεζουμέ που βγάζω εγώ : Το πρόβλημα με την ομιλία μπορεί να είναι κλασική νευρολογική βλάβη και ως τέτοια, μόνιμο και μη αναστρέψιμο από κάποια επέμβαση. Ίδωμεν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και εγώ έκανα πέρυσι την δεύτερη επέμβαση μου, στον νευρολόγο μου ούτε κουβέντα βέβαια, και δέχθηκα να μου συνταγογραφήσει (για τους δικούς μου λόγους) το Gilenya,χωρίς βέβαια να το πάρω στα αλήθεια ποτέ,τρεις μήνες μετά την επέμβαση και μετά την υποτιθέμενη λήψη του Gilenya , ο νευρολόγος με βρήκε αρκετά καλύτερα όσον αφορά την σπαστικότητα καθώς και την λειτουργία της κύστης μου, οπότε ΟΛΑ ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ πήγαν στο νέο φάρμακο και όχι στην επέμβαση.
    Μήπως κάνω κακό στην έρευνα ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ναι, αυτος θα καταγραψει τα θετικα αποτελεσματα και θα προτεινει το φαρμακο σε μερικους ακομη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μάλλον, ακόμα και την αλήθεια να του έλεγε ο Fantomas, το φάρμακο θα το έδινε και σε άλλους, το κριτήριο του δεν είναι το πιθανό όφελος από το φάρμακο σε σχέση με το ρίσκο, αν ήταν δεν θα το έδινε ούτε στον Fantoma, και τα θετικά αποτελέσματα δεν θα τα απέδιδε στην επέμβαση, αλλά σε placebo effect. Τουλάχιστον μας δίνουν την ελευθερία της επιλογής να τους κοροϊδεύουμε πίσω από τη πλάτη τους ή να τους πετάμε στη μούρη ότι τους θεωρούμε άσχετους και τους έχουμε γραμμένους, χωρίς τίποτα από τα δύο να έχει θετική ή αρνητική επίδραση στην έρευνα. Από ποιο από τα δύο αντλεί καθένας περισσότερη ευχαρίστηση είναι καθαρά υποκειμενικό ζήτημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εγώ νομίζω πως δεν θα έπρεπε να αναπαράγουμε το ηλίθιο κατεστημένο τους παίρνοντας αυτά τα πανάκριβα φάρμακα τύπου gylenia , υπάρχεικαι η αζαθιοπρίνη που είναι πολύ φτηνή και μπορούν να τη συνταγογραφούν .Στη δύσκολη αυτή στιγμή τα τόσα λεφτά πάνε στα σκουπίδια .Κρίμα δεν είναι ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Όσο μπορεί ο καθένας και όσο του το επιτρέπει η κατάστασή του θα έλεγα να μειώσουμε τις επισκέψεις σε άχρηστους γιατρούς. Δε θέλω ούτε 5 ευρώ να δώσω σε νευρολόγο, ούτε ένα τσάι φτηνό σε πλαστικό στο χέρι, τίποτα. Προσωπικά δεν ξαναπήγα σε νευρο-άχρηστο γιατρό από τότε που ένας εξ αυτών, και έναντι 150 ευρώ την επίσκεψη, δήλωσε "ε όχι και να ανοίξεις τις φλέβες σου". Μακριά από επικίνδυνους, που τους πληρώνουμε κιόλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Aliki:Καταρχήν όσο αφορά το ηθικό θέμα το Gilenya το συνταγογραφό αλλά δεν το παίρνω απο το φαρμακείο, πήρα μόνο το πρώτο κουτί όπου είδα ότι δεν αναγράφεται κάτι στο βιβλιάριο μου .

    Neutralis:Δυστυχώς τον έχω ''ανάγκη'' για να μου γράφει τα χαρτιά που χρειάζομαι επιτροπές κλπ.

    nowhere:Συμφωνώ σε όλα.

    Pelopida:τι άλλο να κάνω ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ερώτηση προς Fantoma και όλους όσοι βρίσκονται στην ίδια θεση: αφού θεωρούν τη ΧΕΝΦΑ απάτη, γιατί να πάψουν να μας εξυπηρετούν με τα κανονικά ποσοστά ή επιδόματα που δικαιούται ο καθένας (άλλωστε η αγγειοπλαστική δεν εξαλείφει τις μόνιμες βλάβες), αλλά να πρέπει να πεις ότι παίρνεις φάρμακα για να πάρεις και αυτά που δικαιούσαι; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Είμαι τρελή κύριέ μου, δε θέλω φάρμακα, δε θέλω να γίνω καλά, μπορώ να πάρω το χαρτί που δικαιούμαι να τελειώνουμε; Πρέπει ντε και καλά να πάρω φάρμακα; Δηλαδή η λήψη του φαρμάκου "σηκώνει" τα ποσοστά αναπηρίας ή επιδόματος; Παλιότερα που δεν υπήρχαν φάρμακα (ευτυχισμένες εποχές, οι άνθρωποι απλά έμεναν ανάπηροι χωρίς το ενδιάμεσο μαρτύριο της ιντερφερόνης), τότε δεν υπήρχαν αναπηρίες που να δικαιολογούν ό,τι χαρτί χρειάζεται κανείς; Δε λέω πως ευθύνεσαι εσύ Fantoma. Κι εγώ πέρυσι χρειάστηκα χαρτί για μετάθεση και δε μου έδωσαν τίποτα γιατί ποτέ δεν πήρα φάρμακα - έτσι μου είπε ένας με γυαλάκια, "αν χρειαζόσασταν ευνοϊκή μετάθεση κυρία μου θα χρειαζόσασταν και φάρμακα. Αφού μας λέτε ότι δε χρειάζεστε τα φάρμακα, δε χρειάζεστε και μετάθεση". Η μόνη μου επιθυμία, σε σχέση με αυτούς, είναι να δημιουργήσουμε ένα μικρό έστω, αλλά συνεπές ρεύμα εναντίον τους. Λιγότερες επισκέψεις, ει δυνατόν, λιγότερα φάρμακα, περισσότερη κριτική όποτε μπορούμε. Αυτή είναι η αλήθεια, άλλωστε: δεν έχουν ιδέα πώς πραγματικά προκαλείται η σκλήρυνση και πώς θεραπεύεται. Αν οι μαθητές μου δε γράφουν καλά στις εξετάσεις, θα πληγεί η φήμη μου - και η τσέπη μου - και καλά θα πάθω. Αυτοί γιατί να συνεχίσουν να αμοίβονται με λεφτά, καλά λόγια ή επισκέψεις για κάτι που αποδεδειγμένα δεν κάνουν καθόλου καλά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή