CCSVI Research Panel

Στη συνάντηση των Siskin, Sclafani, Petrov, Sullivan και Ponec συζητήθηκαν πολλά ωραία.

Petrov - Ponec - Sclafani - Siskin - Sullivan/Panel-CCSVI Symposium 2011

Το χαμηλό ποσοστό των στεντ, που προσπαθούν να το διατηρούν στο 5%.

Τα value judgements που κάνουν για τη θεραπεία των δύσκολων στενώσεων στο ψηλότερο σημείο της σφαγίτιδας: αν η δεύτερη σφαγίτιδα είναι μεγάλη και επικρατούσα, δε θεραπεύουν τη στένωση του J3 που βρήκαν στην πρώτη, εκτός εάν ο ασθενής έχει τέτοια νευρολογικά προβλήματα, που δεν έχει τίποτα να χάσει.

Η αίσθησή τους πως, πράγματι, για να επιβεβαιώσουν τον Siskin, η πρώτη αγγειοπλαστική επιφέρει τα μέγιστα αποτελέσματα, τα οποία δεν ξεπερνιούνται συνήθως στις επόμενες αγγειοπλαστικές.

Η απόλυτη εξαφάνιση συμπτωμάτων και σημείων της νόσου σε ασθενείς νεαρής ηλικίας, με πρόσφατη διάγνωση και λίγες αναπηρίες (Petrov).

To ερώτημα αν η σκλήρυνση εξαντλείται σε εξωκρανιακές στενώσεις ή υπάρχει και κάποια ενδοκρανιακή παθολογία.  Όπως αναφέρει πάλι ο Petrov, στα ύστερα στάδια κάθε χρόνιας φλεβικής πάθησης υπάρχουν μόνιμα, μη αναστρέψιμα προβλήματα μικροκυκλοφορίας.

Το ερώτημα γιατί οι καθετήρες διάλυσης που τοποθετούνται στις σφαγίτιδες δεν προκαλούν σκλήρυνση.  Και εδώ άφησαν να υπονοηθεί η ύπαρξη κάποιας προαπαιτούμενης εγκεφαλικής παθολογίας.

Και η προσωπική ιστορία ενός γιατρού (Sclafani) τη δεκαετία του 80, όταν απολίνωσε τη μία σφαγίτιδα της γυναίκας του για να εξαλείψει έναν βόμβο στο αυτί, με αποτέλεσμα αυτή, για έναν χρόνο, να υποφέρει από ημικρανίες, κόπωση, αφηρημάδα και συχνουρία.  CCSVI δηλαδή.

Aν μου επιτρέπεται, θα σχολίαζα για πολλοστή φορά την αναγκαιότητα ύπαρξης πολλαπλών στενώσεων, και όχι μεμονωμένων, για την εκδήλωση νευρολογικών προβλημάτων (και αυτό πιθανόν απαντά στο ερώτημα για τους καθετήρες και τις μονόπλευρες απολινώσεις).  Στις αμφοτερόπλευρες απολινώσεις φοβάμαι πως η ενδοκρανιακή φλεβική πίεση αυξάνεται σημαντικά, αν και εδώ ο Schelling θα μας έλεγε πως η παντελής απουσία σφαγίτιδας εμποδίζει την εμφάνιση back-jet, παλινδρόμησης μεγάλου όγκου αίματος από μεγάλη φλέβα προς τον εγκέφαλο - και για τον Schelling, μόνο τέτοια back-jets μέσω των σφαγίτιδων είναι ικανά να εξηγήσουν τη μορφή και προέλευση των Dawson's fingers.  Δε νομίζω πως προαπαιτείται ενδοκρανιακή παθολογία για την εμφάνιση σκλήρυνσης, αλλά συμφωνώ, όπως έχει δειχθεί άλλωστε, πως εξ αιτίας του CCSVI επέρχεται μία χρόνια αλλοίωση στη μορφολογία των ενδοκρανιακών φλεβών, που μάλλον κάνει τα πράγματα χειρότερα.