Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Νεότερα ευρήματα από την παιδιατρική σκλήρυνση

Πρόσφατα δημοσιεύθηκε μία εργασία στο Annals of Neurology, η οποία πήρε δείγμα εγκεφαλονωτιαίου υγρού από 19 παιδιά με διεγνωσμένη/πιθανή σκλήρυνση και δείγμα παιδιών ασθενών με ADEM, προκειμένου να δει ποιες πρωτείνες της μυελίνης υπάρχουν στο ΕΝΥ.


Προς μεγάλη τους έκπληξη, δε βρέθηκαν στους ασθενείς με MS πρωτείνες μυελίνης που θεωρούνται τυπικά "ένοχες" στο αυτοάνοσο μοντέλο.  Αντίθετα, βρέθηκαν πρωτεϊνες που σχετίζονται με το μηχανισμό βάσει του οποίου η μυελίνη προσκολλάται στους άξονες - οι οποίες φυσικά απουσίαζαν από το δείγμα των ADEM.




Our findings challenge traditional concepts of MS pathogenesis that have considered compact myelin proteins as key initial targets (in EAE and by extension in MS), and point to the nodes of Ranvier and the axoglial apparatus as the anatomical sub-compartment involved in early events in the human disease.



Η έρευνα στην παιδιατρική MS έχει την αξία αρχαιολογικής ανασκαφής, αφού είναι έρευνα πίσω στον χρόνο, και σε αρχικές συνθήκες που ίσως διαφεύγουν της μελέτης στους ενήλικες ασθενείς.  Η απουσία πρωτεiνών μυελίνης από το ΕΝΥ των παιδιών ασθενών είναι ένα καίριο χτύπημα στην αυτοάνοση θεωρία επίθεσης του ανοσοποιητικού έναντι της μυελίνης.  Οι πρωτείνες που εντοπίστηκαν στο ΕΝΥ των παιδιών στηρίζουν την υπόθεση ενός αρχικού τραύματος, ή νευροεκφυλισμού προ της φλεγμονής.




Most often, these molecules been considered as markers of injury and potentially representative of the consequences of ‘degenerative’ (or of both ‘inflammatory’ and ‘degenerative’) aspects of MS injury.



Το εύρημα στηρίζει την inside-out υπόθεση στη σκλήρυνση: ότι, δηλαδή, η μυελίνη είναι φθαρμένη προ της επέμβασης του ανοσοποιητικού και όχι εξ αιτίας του.




It is conceivable that such a perturbation in the physiology of the axoglial apparatus results in abnormal release and exposure of related molecules that, in turn, triggers targeted immune responses. This would be in keeping with an ‘inside-out’ hypothesis.



Μέχρι στιγμής, η θεωρία του CCSVI είναι η μόνη που προσδοκάται να εξηγήσει με ποιον τρόπο η σκλήρυνση εξελίσσεται inside-out, και όχι αντίστροφα.


Οι πρωτείνες μυελίνης που ενοχοποιούνται συχνά στη σκλήρυνση είναι κυρίως η MBP και η BLP.




Compact myelin antigens (e.g. MBP and PLP) have traditionally been implicated in disease initiation - a concept largely shaped by animal modeling, most commonly experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE) which is actively induced through peripheral immunization with such myelin proteins


In contrast to our expectations, classical compact myelin auto-antigens including PLP/DM20 and MBP were not identified in CSF samples obtained from ADS children (Acquired Demyelinating Syndrome).



Δημοσιεύθηκε το Δεκέμβριο του 2011.  Διατίθεται ολόκληρη σε κάθε ενδιαφερόμενο.


Implication of perturbed axoglial apparatus in early pediatric Multiple Sclerosis

5 σχόλια:

  1. αντε να δουμε ποτε θα σταματησουν να "θυσιαζουν" κοσμο στα... τυφλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αποδοχή της αγγειοπλαστικής ως θεραπείας στη σκλήρυνση θα πρέπει να περάσει από τη δοκιμασία των τυφλών κλινικών μελετών. Αν υποθέσουμε πως μία τέτοια μελέτη ολοκληρωθεί τα επόμενα χρονια και παρουσιαστεί, δίνοντας θετικά αποτελέσματα, σε ένα συνέδριο, τότε θα έχουμε αποδείξεις πως η αγγειοπλαστική είναι μία καλή "θεραπεία εκλογής" για κάποια συμπτώματα της σκλήρυνσης - βλέπεις, το λεξιλόγιο που χρησιμοποιώ είναι συντηρητικό, όπως και η επιστήμη είναι συντηρητική. Σε μία πενταετία λοιπόν μπορεί ένας γιατρός να προτείνει σε ασθενείς πως, εκτός από φάρμακα, για τη συμπτωματική αντιμετώπιση της νόσου μπορείτε να επιλέξετε και αγγειοπλαστική. Για να φτάσουμε να μιλάμε όμως για το CCSVI ως αιτία στη σκλήρυνση, φοβάμαι πως θα περάσουν πολλά χρόνια, ίσως όσα χρειάζεται για να αποδείξει μία γενιά ασθενών, ή οι ασθενείς της μελέτης που έκαναν μπαλόνι και δεν έλαβαν άλλη αγωγή, πως έτσι έπαυσαν την επιδείνωση. 15 χρόνια; 30 χρόνια; Φοβάμαι θα χρειαστούν πολλά. Για πολλά χρόνια, ακόμη και μετά την ολοκλήρωση των τυφλών μελετών, πιστεύω πως τα φάρμακα και η αγγειοπλαστική θα συνυπάρχουν, λες και δεν είναι αυτές οι θεραπείες "αμοιβαία αποκλειόμενες". Αυτή είναι η προσωπική μου πρόβλεψη.

    Και αυτό γιατί η επιστημονική κοινότητα πρέπει να πειστεί πως η αγγειοπλαστική δε σε απαλλάσσει μόνο από κόπωση, πονοκέφαλο, γνωστικές ή συναισθηματικές διαταραχές, εμβοές, ζάλη και ημικρανίες, συχνουρίες και ανισορροπία, αλλά, πολύ περισσότερο, από την πιθανότητα νέας υποτροπής ή επιδείνωσης. Το δεύτερο δυστυχώς θα χρειαστεί χρόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω.
    Αν αύριο έκοβαν όλοι οι ασθενείς τα ανοσοκατασταλτικά, η φαρμακοβιομηχανία θα έπρεπε να πατήσει σε νέα θεωρία για να βγάλει καινούργια πραμάτεια. Υπάρχει έτοιμη, της ΧΕΝΦΑ, επιστημονικά στέκει, δεν θα κουραστούν να ψάξουν για καινούργια, ούτε θα είναι αναγκασμένοι να λένε τις βλακείες της αυτοανοσίας που λένε τώρα. Ούτε 5 ούτε 2, σε ένα χρόνο το πολύ η ΧΕΝΦΑ θα είχε επισημοποιηθεί, αν όχι σαν το αίτιο, σαν ο κύριος επιβαρυντικός παράγοντας για την ΠΣ, χωρίς καν τυφλές δοκιμές.
    Το αν και πότε θα αρχίσει να αντιμετωπίζεται η ΠΣ σαν αυτό που είναι, σαν φλεβική-αγγειακή, είναι ξεκάθαρα στο χέρι των ασθενών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ετσι κι αλλιως, μεχρι τωρα, τη θεωρια την διατυπωσε ενας γιατρος - ασθενης απο αλλη νευρολογικη νοσο, και διαδοθηκε απο αλλους ασθενεις μεσα απο το διαδικτυο
    ολα οι ασθενεις τα εκαναν
    αν μαθουμε να κανουμε αγγειογραφια ο ενας στον αλλον, θα λυθει το προβλημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πελοπίδα, δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα, μπορεί ο ασθενής που ξέρει να κάνει αγγειογραφία, να βρεί υποπλασία και να τη θεωρήσει φυσιολογική ανατομική παραλλαγή...χαχαχα
    Δεν είναι εκεί το θέμα, στην έλλειψη τεχνικών ή εξειδικευμένων γνώσεων, αλλά στο τι θα διαλέξει ο καθένας όταν του τεθεί το δίλημμα πίστη ή λογική σκέψη

    ΑπάντησηΔιαγραφή