Ο Dr. Driss Raissi αναλύει, για το συμπόσιο του CCSVI που έγινε το περασμένο καλοκαίρι στο Manhattan, το προφίλ των αντιπηκτικών ή αντιαιμοπεταλιακών που χρησιμοποιούνται μετά τις αγγειοπλαστικές.
Αναφέρει την Heparin, ένα σχετικά ασφαλές φάρμακο με συχνότερη παρενέργεια τις αλλεργικές αντιδράσεις και σημαντικότερη παρενέργεια την απώλεια οστικής μάζας, όταν το φάρμακο χορηγείται για μεγάλο διάστημα. Καλύτερο της Heparin στο κομμάτι της οστεοπόρωσης προτείνεται η Tinzaparin. H Warfarin είναι η μόνη που αναφέρεται ταυτόχρονα με πολλούς διαιτητικούς περιορισμούς, κυρίως στη λήψη της βιταμίνης Κ, αλλά και με πολλές παρενέργειες, ενώ το Pradaxa, που χορηγεί πιο πρόσφατα ο Dr. Sclafani, αναφέρεται πως προκαλεί ενίοτε δυσπεψία και γαστρίτιδα. Αναλυτικές οδηγίες με προτεινόμενη δόση και χρόνο μέγιστης δράσης για κάθε φάρμακο θα βρείτε στην παρουσίασή του.
Ως γνωστότερα αντιαιμοπεταλιακά θίγονται η ασπιρίνη και το Plavix, και ο Dr. Raissi αφήνει να εννοηθεί πως είναι προτιμότερη μία διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή μετά την αγγειοπλαστική από ένα αντιπηκτικό. Προτεινόμενος χρόνος λήψης τους είναι από 1-3 μήνες μετά το μπαλόνι ή από 6-12 μήνες μετά την τοποθέτηση στεντ. Καθώς η αναγέννηση του ενδοθηλίου, μετά τον τραυματισμό που υφίσταται από το μπαλόνι, δεν κρατάει μόνο έναν μήνα, αλλά κορυφώνεται μεταξύ 1 και 5 μηνών, είναι μάλλον χρήσιμο η αγωγή να διαρκεί περισσότερο, προκειμένου να αποφευχθεί θρόμβος.
The endothelium is essentially a thrombolytic layer. Immediately following PTA, the wall will be covered by Plat and Leukocytes. Endothelial injury from PTA is associated with a variety of deleterious consequences such as thrombus formation, neointimal thickening and abnormal responses to endothelium-dependent agonists. Examination of specimens retrieved at a later time suggests that there is limited re-endothelialization within 1 month of PTA while extensive re-endothelialization occurs between 1 and 5 months.
Για να μη δημιουργηθεί σύγχυση, να εξηγήσω πως αντιθρομβωτική δράση έχουν και τα αντιπηκτικά φάρμακα (πρώτη παράγραφος) και τα αντιαιμοπεταλιακά (δεύτερη παράγραφος). Τα πρώτα αναστέλλουν τη θρομβίνη και άλλους παράγοντες που συμμετέχουν στο μηχανισμό της πήξης, ενώ τα δεύτερα αποτρέπουν τη συσσώρευση αιμοπεταλίων. Η απλή ασπιρίνη (αντιαιμοπεταλιακό) έχει καταγεγραμμένη θετική επίδραση σε καταστάσεις όπως στεφανιαία νόσο, στενώσεις καρωτίδων, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, έμφραγμα του μυοκαρδίου, περιφερική αρτηριοπάθεια, και σε ασθενείς με συμπτωματολογία αθηροσκλήρυνσης, ενώ πρότερες του CCSVI έρευνες είχαν δείξει ότι βοηθάει στην κόπωση των ασθενών με MS.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου