Ενδοκρανιακή φλεβική πίεση

Η μελέτη των Meyer-Schwickerath et al έδειξε πως η ενδοκρανιακή φλεβική πίεση των ασθενών με σκλήρυνση δε διαφοροποιείται από αυτή των υγιών, όπως διαφοροποιείται για παράδειγμα η αντίστοιχη πίεση των ασθενών με διαπιστωμένες παθολογίες όπως, π.χ., εγκεφαλικός όγκος, οίδημα, θρόμβωση, αιμορραγίες.  Το εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε είναι η οφθαλμοδυναμομετρία, που έχει αποδείξει την ευαισθησία της σε νευρολογικές καταστάσεις με αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση.

We addressed this question with a different approach by assessing intracranial venous pressure via ophthalmodynamometry. The technique is known to ophthalmologists and has proven sensitive in neurological conditions like brain oedema, sinus and venous thromboses and other pathological elevations in intracranial pressure in intensive care medicine.^7,8 Intraocular venous occlusion pressure (VOP) is based on intra- and extracerebral venous pressure via a widespread anastomotic net that has its outflow through jugular and spinal veins. Thus, ophthalmodynamometry pressure results depend on the same anatomical substrates that have been postulated for CCSVI mechanisms in MS. Technical details have been described previously.

Intracranial venous pressure is normal in patients with MS

Εξετάστηκαν είκοσι εννέα ασθενείς με σκλήρυνση, είκοσι οκτώ υγιείς, και δεκαεννέα ασθενείς με αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση λόγω άλλων παθολογιών.  Τα αποτελέσματα αποτυπώνονται ως εξής:

There was no VOP difference between MS patients (15.1 ± 2.1 cmHg) and healthy controls (15.5 ±3 cmHg). The group with pathological ICP had a significantly elevated VOP of 28.8 ± 7.7 cmHg (ANOVA, p < 0,001; Figure 1).

Figure 1.

Mean group intraocular venous pressures (VOP, given in cm Hg; ctrl. = control subjects, MS = multiple sclerosis subjects, ICP = intracranial pressure pathology subjects).

VOP was not correlated with age in the control and MS groups (r = 0.051, p = 0.7) nor with EDSS in the MS group (r = 0.089, p = 0.65).

Στη φλεβική υπόθεση της MS, η αυξημένη ενδοκρανιακή φλεβική πίεση είναι σχεδόν προϋπόθεση για τη ρήξη του αιματεγκεφαλικού φραγμού.  Φαίνεται, λοιπόν, πως το φαινόμενο αυτό θα ήταν βασικό χαρακτηριστικό της MS.  Και μάλλον είναι.  Αλλά εδώ δεν απεικονίζεται.  Αν ούτε οι εκάστοτε υπέρηχοι, ούτε η οφθαλμοδυναμομετρία δύνανται να απεικονίσουν τις συνθήκες εκείνες που οδηγούν σε αυξημένη ενδοκρανιακή φλεβική πίεση, πρέπει να στραφούμε προς μία υπόθεση: να αναζητήσουμε μία διαγνωστική μέθοδο του CCSVI που θα αξιολογεί τη ροή όχι αποκλειστικά σε συνθήκες ηρεμίας, και αυτό γιατί υποθέτω πως το CCSVI δεν υφίσταται μόνιμα ως πρόβλημα ροής, αλλά εκδηλώνεται όταν υπάρχουν αυξημένες απαιτήσεις.  Ο υπέρηχος εξετάζει τον ασθενή σε συνθήκες ηρεμίας.  Πόση παλινδρόμηση ή ενδοκρανιακή πίεση θα κατέγραφε ένα μηχάνημα που θα μπορούσε να αξιολογήσει τη ροή σε έναν ασθενή με αυξημένους καρδιακούς παλμούς;  Η υπόθεση που κάνω είναι πως αυξημένοι παλμοί σημαίνουν και αυξημένη παλινδρόμηση, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με συνθήκες στρες, που φαίνονται να επιδεινώνουν τα συμπτώματα της σκλήρυνσης.  Αν θυμηθώ, δύο ποστ νωρίτερα, την πρόταση του Dr. Schelling πως η MS χαρακτηρίζεται από "διαλειμματικές απότομες αυξήσεις της φλεβικής επιστροφής αίματος", μπορώ μόνο να συμπεράνω πως το CCSVI έχει παροδικό καταστροφικό χαρακτήρα, εξαρτώμενο από συνθήκες που ευνοούν την παλινδρόμηση μεγάλου όγκου αίματος.  Το επίθετο "μεγάλου" πρέπει να τονισθεί, καθώς χαρακτηρίζει την παλινδρόμηση του CCSVI, τη σχετική με πολλαπλές και όχι μεμονωμένες στενώσεις.