Αυτή η τετράχρονη ανεξάρτητη έρευνα δεν επιθυμεί να αποδείξει πως η αγγειοπλαστική είναι η θεραπεία της MS. Αποδεικνύει, όμως, πως σε σύνολο 366 ασθενών με σκλήρυνση και CCSVI που έκαναν επέμβαση, η καλή ροή και μη επαναστένωση συμβαδίζει με τη βελτίωση συμπτωμάτων όπως: διπλωπία, κόπωση, πονοκέφαλος, ισορροπία, ποιότητα ύπνου, ίλιγγος, ικανότητα συγκέντρωσης, παραισθησίες και κινητικότητα άνω και κάτω άκρων, θερμική ευαισθησία, έλεγχος ούρησης.
Εντάξει, δε θεραπεύει τη σκλήρυνση, αλλά βελτιώνει όλα τα συμπτώματά της. Το πολιτικά και επιστημονικά ορθό είναι να μη τολμάμε να αρθρώσουμε ακόμη, και για πολλά χρόνια στο μέλλον θαρρώ, πως δεν είναι άλλο πράγμα το CCSVI, άλλο η MS και αλλού η θεραπεία τoυς. Για κάποιους ασθενείς, όλη κι όλη η σκλήρυνση που έχουν μπορεί να είναι διπλωπία και ίλιγγος, και αυτά η αγγειοπλαστική να τα ανακουφίζει. Ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, δεν είναι επιστημονικά και πολιτικά ορθό να πεις πως η αγγειοπλαστική θεράπευσε αυτόν τον ασθενή. Η αίσθηση των συγγραφέων της έρευνας, βέβαια, είναι πως η αγγειοπλαστική δρα the sooner the better και πως η ανακάλυψη του CCSVI είναι κεφαλαιώδους σημασίας, αλλά η άλλη πλευρά πάντα μπορεί να υποστηρίξει πως αυτό θέλει να πιστεύει ο Dr. Bavera, αφού είναι αγγειοχειρουργός, και μάλιστα εκπαιδευμένος από τον Prof. Zamboni.
Γεγονός είναι πως στην παρούσα παρακολούθηση 366 ασθενών μετά την αγγειοπλαστική τους, η επέμβαση όντως ανακουφίζει από συμπτώματα του CCSVI, που πριν το 2009 τα λέγαμε κι αυτά συμπτώματα σκλήρυνσης, και πως η ανακούφιση είναι εντυπωσιακή στην ομάδα των υποτροπιαζόντων ασθενών, και όχι αυτών με την προοδευτική μορφή της νόσου. Οι πρώτοι δε χρειάστηκαν περισσότερες από μία-δύο επεμβάσεις για να νιώσουν καλύτερα, και μάλιστα η επανάληψη της επέμβασης αργούσε έως και 18 μήνες. Οι δεύτεροι εμφάνιζαν νωρίτερα επαναστένωση, ενώ κάποιοι από αυτούς οδηγήθηκαν και σε τρίτη επανάληψη της επέμβασης. Πιθανόν ο συσχετισμός κάτι να μας λέει για τη φλεβική επιδείνωση της νόσου στον χρόνο, κάτι που το έχουν υπαινιχθεί άλλωστε και άλλοι γιατροί και που οφείλει να ισχύει, αν η σκλήρυνση είναι αγγειακή νόσος: στον progressive ασθενή, δεν έχει επιδεινωθεί μονάχα η νευρολογική κατάσταση, αλλά και η φλεβική, και αυτό καθιστά ίσως την αγγειοπλαστική λιγότερο επιτυχή. Ο Dr. Bavera χρησιμοποιεί τον όρο memory effect για να περιγράψει την πρώιμη επιστροφή της φλέβας στην κακή της κατάσταση στους προχωρημένους ασθενείς.
Άξια σχολιασμού η παρατήρηση του Dr. Bavera πως η εξωτερική συμπίεση της φλέβας είναι φαινόμενο συνηθέστερο στους secondary και primary progressive ασθενείς, και πως ίσως γι αυτό να οφείλεται η κακή κινητική τους κατάσταση, που έχει συνέπεια τη μυική καταπόνηση (σφίξιμο) της περιοχής του λαιμού, καθώς οι ασθενείς καταβάλλουν κόπο να σταθούν και να περπατήσουν με βοηθήματα. Ενδιαφέρουσα παρατήρηση που συνοψίζει το φαινόμενο CCSVI: είναι μηχανικό πρόβλημα, και επιδεινώνεται στον χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου