Ο Δρ. Raymond Vahan Damadian είναι ο εφευρέτης της μαγνητικής τομογραφίας (1977) και ο υποστηρικτής της θέσης πως η ανώμαλη ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού σε ασθενείς με σκλήρυνση σχετίζεται με τις εστίες που αυτοί φέρουν περικοιλιακά (2011).
The Possible Role of Cranio-Cervical Trauma
and Abnormal CSF Hydrodynamics
in the Genesis of Multiple Sclerosis
Πριν από όλα, στην παραπάνω εργασία, παρουσίασε το προφίλ οκτώ ασθενών με σκλήρυνση, οι εφτά από τους οποίους είχαν υποστεί τραύμα στην περιοχή του αυχένα ή του λαιμού πριν τη συμπτωματολογία τους. Η διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας σε όρθια θέση σε αυτούς έδειξε ανατομικές ανωμαλίες στον αυχένα, οι οποίες σχετίζονται με αλλαγή στη ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Στην όρθια θέση, για παράδειγμα, τόσο οι ανατομικές ανωμαλίες όσο και η κακή ροή του ΕΝΥ είναι εμφανέστερα από την ξαπλωτή θέση. Οι ανατομικές ανωμαλίες που εμποδίζουν τη φυσιολογική ροή του ΕΝΥ θα μπορούσαν να προκαλούν αύξηση της ενδοκρανιακής πίεσης και, κατά τον συγγραφέα, διαρροή πρωτεινών εγκεφαλονωτιαίου υγρού στο εγκεφαλικό παρέγχυμα. Ο συγγραφέας υπογραμίζει πως είναι χαρακτηριστικές οι εστίες της σκλήρυνσης, καθώς σχηματίζονται περικοιλιακά, στη λευκή ουσία, και όχι τυχαία στον εγκέφαλο (οι κοιλίες είναι ο χώρος συγκέντρωσης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού).
Από αυτήν την άποψη, υποστηρίζει ο Dr. Damadian, οποιαδήποτε επέμβαση διορθώνει την ανατομική ανωμαλία που προκαλεί αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση είναι θεμιτή, oι δε υποτροπές είναι σημάδι πως η ροή του ΕΝΥ δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως. Χαρακτηριστικά αναφέρεται η εργασία του Alperin et al, οι οποίοι αύξησαν τεχνητά την ενδοκρανιακή πίεση του πειραματόζωου (μπαμπουίνος) ασκώντας πίεση στη σφαγίτιδά του, υπονοώντας έτσι την επιτυχία της επέμβασης απελευθέρωσης του Zamboni. Μνημονεύεται επίσης η εργασία του McKee που βρήκε ανώμαλες μορφές ανοσοαντιδρώντων πρωτεινών tau στον εγκέφαλο επαγγελματιών αθλητών που είχαν υποστεί τραύμα στο κεφάλι, οι οποίες πρωτείνες περιέχονται φυσιολογικά στο ΕΝΥ και φέρονται να μετέχουν σημαντικά και στην παθογένεση της Alzheimer's disease.
H μυελογένεση είναι μία φυσιολογική διαδικασία επιδιόρθωσης της κατεστραμμένης μυελίνης, και συμβαίνει εφόσον έχει σταματήσει η βλάβη από τη διαρροή αντιγονικών πρωτεινών του ΕΝΥ, λέει ο συγγραφέας. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως η πολλαπλή σκλήρυνση είναι βιο-μηχανικής προέλευσης, και προκαλείται όταν τραυματικές βλάβες στον αυχένα οδηγούν σε παθολογίες που επηρεάζουν τη ροή του ΕΝΥ από και προς τον εγκέφαλο.
Σε μια σύνθετη άγνωστη πάθηση θα έπρεπε να μελετάται ο κάθε ασθενής στη παραμικρή λεπτομέρεια. Επρεπε να ρωτανε και να καταγραφουν τα παντα οι νευρολογοι όχι μόνο ότι χρειάζεται για το τι φάρμακα θα δώσουν. Για μια κάκωση στον αυχένα πήγα και εγώ η κακομοιρα και κατέληξα με "ΣΚΠ". Θυμάμαι που μου έλεγε τα δικά του ο νευρολόγος και τον ρωτούσα "και με τον αυχένα τι θα κανω;" "Δεν έχει σχέση μου έλεγε". Αφού δεν ξέρουν τι έχει πως ξέρουν τι δεν έχει. Πολυ ενδιαφερουσα η εργασια παντως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες Methal. Όντως η γενική κατηγορία της αυτοανοσίας δρα πλέον αποτρεπτικά στην απροκατάληπτη μελέτη του φαινομένου. Εφόσον η σκλήρυνση πρέπει, ντε και καλά, να είναι αυτοάνοση, δε μπορεί να είναι ο,τιδήποτε άλλο, όσο κομψό, απλό ή λογικό είναι αυτό. Είναι γνωστή, έτσι, η τάση των νευρολόγων να απορρίπτουν δικές μας παρατηρήσεις ως άσχετες με τη νόσο (π.χ. "γιατρέ, σας λέω θα σκάσει το κεφάλι μου από μέσα, σα να εχω πίεση" - "ελάτε τώρα, από το άγχος σας μπορούν να συμβούν πολλά"). Και κάπως έτσι καταλήξαμε κι εμείς χονδροειδώς να λέμε πως πάντα θα ισχύει το αντίθετο από αυτό που θα σου λέει ο νευρολόγος.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξέρουν, λένε, γι' αυτό που δεν ξέρουν ότι έχει, ότι δεν έχει και γι' αυτό που δεν ξέρουν ότι δεν έχει, λένε ότι έχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς σας βρήκα. Είχα κάνει και μια τέτοια παρατήρηση. Ηταν και η τελευταία μου. Το αντίθετο από κάποιον λες όταν έχει κάποια άποψη. Το πρόβλημα με τους νευρολόγους είναι οτι είναι ανύπαρκτη η δική τους. Έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα άρθρα εδώ μέσα και μου κάνει εντύπωση πως δεν έχουν κίνηση ή γιατι δε λαμβάνονται υπόψιν. Το blog έχει τη μορφή επιστημονικής βιβλιοθήκης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω μια απορία πάνω σε αυτό το άρθρο. Οι ανατομικές ανωμαλίες που αναφέρονται δημιουργούν προβλήματα στη ροη του ΕΝΥ επειδή πιέζονται οι φλέβες ή μπορεί να μην έχουν πρόβλημα οι φλέβες και να γίνεται από τους σπόνδυλους;
Αν μου επιτρέπετε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ανατομικές ανωμαλίες παραμορφώνουν το ιδεατό κυλινδρικό σχήμα του ενδοσπονδύλιου χώρου (αυτού που ορίζεται από την τρύπα κάθε σποδύλου στην κατακόρυφη έκταση της σπονδυλικής στήλης) και έτσι θέτουν εμπόδια στη φυσιολογική ροή του ΕΝΥ. Οι φλέβες δεν εμπλέκονται.
Όμως αν υπάρχουν οι φλεβικές προϋποθέσεις για ωθήσεις του ΕΝΥ προς τα πάνω (λόγω απότομου γεμίσματός των epidural φλεβών στο ύψος της κοιλιάς), τότε οι ανατομικές ανωμαλίες πιθανόν να ενισχύουν τα αποτελέσματα αυτών των μετατοπίσεων του ΕΝΥ.
μπορεί να πιέζονται φλέβες και αυτό από μόνο του δημιουργεί πρόβλημα στην απορροή του αίματος από το ΚΝΣ και άρα και στη ροή του ΕΝΥ, αλλά δεν είναι αναγκαίο, πρόβλημα μπορεί να δημιουργείται και με τον τρόπο που περιγράφει ο mortal_engine
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως η αγγειοπλαστική σε αυτές τις περιπτώσεις δεν θα βοηθήσει
ΑπάντησηΔιαγραφή