Αγαπώ τις εργασίες που επιβεβαιώνουν το CCSVI χωρίς να είναι αυτός ο σκοπός τους. Από νευρολόγους των ΗΠΑ.
Στόχος: να δούμε αν οι εστίες στον αυχένα λειτουργούν ως προγνωστικό μέγεθος για τις εστίες στον θώρακα.
Μέθοδος: ασθενείς με σκλήρυνση, και με μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, αυχένα και σπονδυλικής στήλης.
Αποτελέσματα: σε 126 ασθενείς της μελέτης, η παρουσία εστιών στον αυχένα αύξανε την πιθανότητα να υπάρχουν εστίες και στον θώρακα. Δηλαδή, όσο περισσότερες εστίες είχε ο ασθενής στον αυχένα, τόσο πιθανότερο ήταν να βρεθούν εστίες και στον θώρακα του ίδιου ασθενή.
Συμπέρασμα: οι εστίες του θώρακα (σπονδυλική στήλη) φαίνεται να σχετίζονται με το πλήθος των εστιών του αυχένα και όχι του εγκεφάλου. Επίσης δε σχετίζονται με άλλα κλινικά χαρακτηριστικά.
Το ερώτημα, για εμάς/εσάς, είναι: γιατί κάποιος που έχει πολλές εστίες στον θώρακα δεν έχει αντίστοιχα πολλές εστίες στον εγκέφαλο, αλλά μόνο στον αυχένα; Γιατί, βάσει θεωρίας του CCSVI, είναι άλλος ο μηχανισμός βλάβης για τη σπονδυλική στήλη και τον αυχένα, και άλλος για τον εγκέφαλο, και ο πρώτος διδάξας αυτού ήταν ο Schelling. Για τον εγκέφαλο, είναι η απότομη επιστροφή αίματος μέσω των σφαγίτιδων που επιφέρει τις χαρακτηριστικές εστίες της σκλήρυνσης, ενώ για τον αυχένα και τη σπονδυλική στήλη είναι η βίαιη μετατόπιση εγκεφαλονωτιαίου υγρού λόγω πιέσεων από τις φλέβες της κοιλιάς και του θώρακα (άζυγος, ημιάζυγος, νεφρική, οσφυικές κλπ.). Δείτε την εικόνα του Dr. Schelling που συμπληρώνει ιδανικά το εύρημα της σημερινής εργασίας:
Να γιατί λοιπόν οι εστίες που έχετε στον θώρακα έχουν σχέση μόνο με τις εστίες που έχετε στον αυχένα, και όχι με αυτές του εγκεφάλου. Τώρα, πώς το εξηγεί αυτό ο νευρολόγος της γειτονιάς σας με το αυτοάνοσο μοντέλο, δεν ξέρω. :-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου