Theranostic Implications of Nanotechnology in Multiple Sclerosis: A Future Perspective

Δεν κατέχω τα της νανοτεχνολογίας.  Όμως κατανοώ πως στο τρέχον τεύχος των "Αυτοάνοσων Παθήσεων" φιλοξενείται εργασία του Zamboni η οποία, ανάμεσα σε άλλα, προσδιορίζει τη σκλήρυνση ως ασθένεια του αιματεγκεφαλικού φραγμού - ένας, ευτυχώς, ανώδυνος τρόπος να την πάρεις από το ανοσοποιητικό, χωρίς να τη ρίξεις αμέσως στο CCSVI και τρομάξεις το σύμπαν των νευρολόγων.

Theranostic Implications of Nanotechnology in Multiple Sclerosis: A Future Perspective

Λένε οι συγγραφείς σχετικά:

"η ισχυρή συσχέτιση του αιματεγκεφαλικού φραγμού με τη σκλήρυνση έχει ξεκαθαριστεί μέσω ιστοπαθολογικών και μοριακών αλλαγών.  Τα υποτροπιάζοντα και προοδευτικά επεισόδια στις "επιθέσεις" της σκλήρυνσης συνοδεύονται από ρήξη του αιματεγκεφαλικού φραγμού σε τμήμα του εγκεφάλου ή της σπονδυλικής στήλης, επιτρέποντας στα Τ λεμφοκύτταρα να περάσουν και επιτεθούν στη μυελίνη, γεγονός που οδηγεί σταδιακά σε ολική απομυελίνωση.  Μία πρόσφατη υπόθεσή μας προτείνει επίσης πως ένα σύνθετο σχήμα εξωκρανιακών φλεβικών στενώσεων καθορίζει ανωμαλίες ροής όπως παλινδρόμηση και εμπόδια στις κύριες εξωκρανιακές οδούς απορροής του αίματος, δηλαδή τις σφαγίτιδες φλέβες και την άζυγο.

Αυτό οδηγεί σε παράπλευρα δίκτυα τη φλεβική ροή με αυξημένο (καθυστερημένο) τον χρόνο διέλευσης του αίματος και υποαιμάτωση του εγκεφάλου στους ασθενείς με σκλήρυνση.  Η υποαιμάτωση είναι τυπικό χαρακτηριστικό της σκλήρυνσης, και δε μπορεί να εξηγηθεί ασφαλώς από την αυτοανοσία.  Μπορεί να εξηγήσει, η υποαιμάτωση, τις συνθήκες υποξίας στις εστίες της σκλήρυνσης, την πρώιμη απώλεια αξόνων εν απουσία Τ κυττάρων και το οξειδωτικό στρες με τις βλάβες των μιτοχονδρίων.  Ένα άλλο σταθερό χαρακτηριστικό που σχετίζεται με την κακή φλεβική απορροή εκδηλώνεται με τη ρήξη του αιματεγκεφαλικού φραγμού.  Η ρήξη αυτή ενθαρρύνει τη διαπήδιση ερυθρών κυττάρων και την εναπόθεση σιδήρου στον εγκέφαλο, που πυροδοτεί τη φλεγμονώδη αντίδραση και ενισχύει το οξειδωτικό στρες.  Δε θα είναι υπερβολή εάν, αντί για ασθένεια του ανοσοποιητικού συστήματος, η σκλήρυνση χαρακτηριστεί ασθένεια του αιματεγκεφαλικού φραγμού [...]".

*

Είχα καιρό να μιλήσω με ασθενείς που μόλις τώρα έμαθαν για το CCSVI, αλλά έχουν την MS χρόνια.  Η κυρία από τη Δυτική Μακεδονία που με πήρε τηλέφωνο ήταν κουρασμένη από το να προσπαθεί, να κάνει ό,τι της λένε, και να γίνεται χειρότερα.  Κάνει Tysabri στο ΑΧΕΠΑ αλλά κανείς δεν της εξηγεί γιατί μετά το φάρμακο πονάει για τέσσερις μέρες, και έχει επιδείνωση στα συμπτώματα.  Περπατάει με μπαστούνι, και ας έχει πάρει όλες τις ιντερφερόνες πριν το Tysabri.  Ήταν "κακή" περίπτωση; Όχι, διαγνώστηκε στα 28 και τα πρώτα χρόνια ούτε που φαινόταν κάτι πάνω της.  Τώρα, 18 χρόνια μετά, το κεφάλι της βουίζει καθημερινά από πονοκεφάλους και ημικρανίες, και τα πρώτα κινητικά προβλήματα εγκαταστάθηκαν.

Είχα καιρό να μιλήσω στο τηλέφωνο με μία γυναίκα που είναι η πραγματική γυναίκα ασθενής με MS, και όχι η ωραιοποιημένη περίπτωση της τηλεόρασης.  Και θυμήθηκα σήμερα όλη τη ματαιότητα της εποχής προ CCSVI και όλα τα προβλήματα που θα μας περίμεναν στρωμένα, αν δε γνωρίζαμε.

Έχω μία φίλη γιατρό, εξαιρετική ως φίλη και ως γιατρός, που σπούδασε - ναι, κρατηθείτε! - στη Ferrara, και είχε καθηγητή και τον Zamboni.  Ίσως της ζητήσω να μοιραστεί μαζί μας εδώ κάποιες ιστορίες που μου έχει πει για τη Ferrara, τον Zamboni, την ιατρική.  Αυτή η φίλη μου εργάζεται τώρα σε κάποιο κέντρο υγείας στη Δυτική Μακεδονία, το οποίο επισκέφθηκε ο σύζυγος της ασθενούς που ανέφερα παραπάνω.  Και, κουβέντα στην κουβέντα, η Σόφη, η φίλη, τους είπε για το CCSVI, και έτσι μας βρήκαν.  Όταν, το 2010, είχα πρωτομάθει για το CCSVI, δίσταζα να το πω στη Σόφη, με το σκεπτικό πως "είναι γιατρός, θα το απορρίψει, θα μου μιλήσει για αυτοανοσίες και φάρμακα και θα μαλώσουμε".  Εν τέλει, η απάντηση της Σόφης ήταν "μα η σκλήρυνση δεν είναι αυτοάνοση", το CCSVI έβγαλε νόημα αμέσως και στο δικό της μυαλό και χαίρομαι που συνεχίζει να ενημερώνει, ως γιατρός πλέον, τον κόσμο γι αυτό.

Πού να ήξερα πόσο καρμικό είναι το να έχω από τα 18 μου μία φίλη που σπούδασε στη Ferrara με καθηγητή τον Zamboni.