New York Times: Μία Αμφιλεγόμενη "Θεραπεία" για τη Σκλήρυνση

Το CCSVI θέμα στους NY Times και ο ασθενής της ιστορίας Adam Gottschalk 'ήρωας' που κατάφερε να αψηφίσει τη γνώμη του νευρολόγου αδερφού του και να κάνει αγγειοπλαστική.

A Controversial ‘Cure’ for M.S.

Μεταφράζω το κομμάτι στο οποίο ο δημοσιογράφος εξιστορεί το χρονικό της ανακάλυψης του CCSVI από τον Dr. Zamboni.

"Για πέντε χρόνια τα φάρμακα κατάφεραν να κρατήσουν τη σκλήρυνση της Έλενα υπό έλεγχο, αλλά το 2000 "συνέβη μία τρομακτική υποτροπή με βαριά συμπτώματα", είπε ο Zamboni.  Ως ειδικός στις αρτηρίες και τις φλέβες, ο Zamboni είχε σχετικά μικρή γνώση για τον εγκέφαλο.  Αλλά όταν η κατάσταση της Έλενα επιδεινώθηκε, ένιωσε την υποχρέωση να κάνει τη δική του έρευνα στην ασθένειά της.  Πήγε στο Παρίσι, στο μέρος όπου ο Jean Marie Charcot πρώτος έδωσε συστηματική περιγραφή της νόσου το 1868.  "Ανακάλυψα, σε μία παλιά βιβλιοθήκη, ένα βιβλίο με τις αρχικές ανακαλύψεις του Charcot." μου είπε ο Zamboni, χαμογελώντας στην ανάμνηση.  Το πιο συναρπαστικό για τον ίδιο ήταν η διαπίστωση πως από την εποχή του Charcot έως το 1980 οι επιστήμονες έψαχναν για κάποια σύνδεση ανάμεσα στη ροή του αίματος και τη σκλήρυνση κατά πλάκας. "Πέρασε ένας ολόκληρος αιώνας, κατά τον οποίο οι επιστήμονες είχαν επίγνωση του αγγειακού παράγοντα στη σκλήρυνση" είπε ο Zamboni.

[...] Πίσω στην Ιταλία, εξέτασε ανθρώπους που είχαν πεθάνει από σκλήρυνση, και βρήκε ενδείξεις αυξημένης φλεβικής πίεσης στον εγκέφαλό τους.

Αυτά ήταν γύρω στο 2002.  Περίπου την ίδια περίοδο, η γυναίκα του πέρασε και άλλη υποτροπή, έχασε την αίσθηση της ισορροπίας της και ήταν ανίκανη να περπατήσει για εβδομάδες.  Εν τω μεταξύ, θυμάται ο Zamboni, "το μυαλό μου βομβαρδιζόταν από μία ερώτηση: Γιατί να υπάρχουν σημάδια φλεβικής ανεπάρκειας στον εγκέφαλο;  Κανείς ποτέ δεν είχε προτείνει μία αναλογία.  Μέχρι που ένα πρωί ξύπνησα χτυπώντας τα δάχτυλά μου."  Η επιφοίτηση που του ήρθε ήταν να ψάξει έξω από το κεφάλι, στις φλέβες που απομακρύνουν το αίμα από τον εγκέφαλο.  "Έκανα την υπόθεση πως θα υπήρχαν σε αυτές εμπόδια ροής.  Κανείς δεν έβρισκε εμπόδια ροής στον εγκέφαλο, άρα σκέφτηκα πως έπρεπε να δώσουμε εξηγήσεις για αυτά έξω από τον εγκέφαλο."

Το 2006 ο Zamboni πρότεινε πως φλεβικές ανωμαλίες ή εμπόδια ροής αντέστρεφαν μερικώς τη ροή του αίματος στις φλεβες του λαιμού των ασθενών με σκλήρυνση, οδηγώντας σε υπερσυγκέντρωση σιδήρου στον εγκέφαλο.  Τον Μάιο του επομένου χρόνου, και ενώ το δικό του χέρι ήταν πλέον αδύναμο να κρατήσει νυστέρι, ο Zamboni ζήτησε από συνάδελφο χειρουργό να κάνει πλαστική στις φλέβες του λαιμού της Έλενα.  Αν και δεν τη συνάντησα ο ίδιος, ο Zamboni μου είπε πως έκτοτε η Έλενα δεν έχει κάνει υποτροπή".

Αυτά και άλλα πολλά στο αρθράκι που εξιστορεί με λογική και ευιασθησία την επιφοίτηση του αιώνα.  Κι ας τη χαρακτηρίζει αμφιλεγόμενη: ο νευρολόγος Chris Gottschalk μιλάει απαξιωτικά για την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε ο άρρωστος αδερφός του, ο καθηγητής David Jones, που διδάσκει ιστορία της ιατρικής στο Harvard, μιλάει για τη διαισθητική, από αρχαιοτάτων χρόνων, λογική στο να θέλεις να αποκαταστήσεις τη ροή σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος πάσχει, ο νευρολόγος Hubbard δικαιολογεί την επιθυμία των συναδέλφων του για κλινικές μελέτες, αλλά θυμίζει ταυτόχρονα πως ο δικός του γιος δεν έλαβε ποτέ ανοσοτροποποιητικά, ωστόσο μετά την επέμβαση δεν έχει νέα υποτροπή και έχει λιγότερες εστίες, και ο ήρωας του άρθρου, ο ασθενής Adam Gottschalk, χορεύει τον πρώτο του χορό χωρίς μπαστούνι στον επίλογο.