Είκοσι χρόνια πριν, Ρώσοι (νομίζω) γιατροί, οι Ogleznev et al, περιέγραψαν στενώσεις και αποφράξεις στις έσω σφαγίτιδες και βραχιοκεφαλικές φλέβες ασθενών με διάφορες μυελοπάθειες - δεν αποκλείεται η διάγνωση να ήταν MS. Δείτε σχετικά:
Ogleznev KO, Tsuladze II. Diagnosis of venous circulatory disorders in the cervical portion of the spine and cord by selective phlebography. Vestn Rentgenol Radiol. 1993:46-49.
Tsuladze II. The selective phlebography of the large tributaries of the vena cava system in the diagnosis of venous circulatory disorders in the spinal complex. Zh Vopr Neirokhir Im N N Burdenko. 1999;2:8-13.
Ο Dr. Simka παρουσιάζει αυτό και άλλα δεδομένα για να υποστηρίξει την υπόθεση πως η πολλαπλή σκλήρυνση μπορεί να έχει φλεβική αιτία. "Αν και μας λείπουν μακρόχρονες και παιδιατρικές παρατηρήσεις, υπάρχει υποψία πως οι ασθενείς με σκλήρυνση πάσχουν από συγγενείς φλεβικές ανωμαλίες των αγγείων που αποχετεύουν εγκέφαλο και σπονδυλική στήλη. Αν λάβουμε υπόψη την εμβρυολογική εξέλιξη των σφαγίτιδων και βραχιοκεφαλικών φλεβών, αναμένεται μία υψηλότερη συχνότητα αυτών των ανωμαλιών στην αριστερή πλευρά" συμπληρώνει εύστοχα, για να δικαιολογήσει και το κοινό εύρημα των περισσοτέρων μας εδώ μέσα: μία δύστροπη αριστερή σφαγίτιδα. Και εξηγεί:
IJVs develop from the precardinal veins, which must join the common cardinal veins during embryological development. In some cases this process may go awry, especially on the left side, where part of the left common cardinal vein involutes.
Όσον αφορά τη διάγνωση, η συνηθέστερη στένωση είναι στην περιοχή της βαλβίδας. Άλλου είδους στενώσεις απαντώνται σπάνια. Αν υπάρχουν άλλου είδους στενώσεις, όπως υποπλασίες, μεμβράνες, ιστοί ή τοιχωματικές στενώσεις, αυτό δε σημαίνει απαραίτητα και παθολογική απορροή, συμπληρώνει - ίσως θεωρείται παθολογική, μόνο όταν συνυπάρχει και με άλλα σημάδια κακής ροής, κάτι που ο IVUS μπορεί να διαλευκάνει.
Όσον αφορά τη σχέση του συνδρόμου με την σκλήρυνση, ισχύει πως "είναι πολύ δύσκολο να προτείνεις έναν εύλογο μηχανισμό, βάσει του οποίου αυτές οι στενώσεις προκύπτουν δευτερογενώς. Φαίνεται πολύ πιθανότερο τα φλεβικά προβλήματα να είναι συγγενείς ανωμαλίες".
Εν ολίγοις, στο ευσύνοπτο άρθρο του Dr. Simka, φαίνεται πολύ πιθανό το CCSVI να είναι η αιτία της MS.
Πολύ ενεργό τον βρίσκω τον Dr. Simka τελευταία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν τα παρατάνε και όλοι εμείς που φροντίζουμε να δείχνουμε τις δουλειές τους σε όσους περισσότερους μπορούμε ! Αλλιώς υποθέτω πως ο,τι έχει ερευνηθεί θα κατέληγε στα αζήτητα όπως έκαναν με τόσες μελέτες σχετικές στο παρελθόν . Κάθε τόσο βλέπουμε να ξεπηδούν μελέτες 10 , 20 , 50 .. χρόνια πριν που δίνουν τις ενδείξεις για τα προβλήματα στις φλέβες οι οποίες αντί να γίνουν αφορμή για έρευνα θάβονται συστηματικά . Αυτό δεν καταλαβαίνω , δεν είναι μια και δυο , είναι κάμποσες αλλά μπροστά στην αυτοανοσία γίνονται όλα κουρελόχαρτα . Απορώ πραγματικά ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμμμ... Είσαι του "επαγγέλματος" των οικονομικών. Οι έρευνες που δεν ακολουθούν το ρεύμα, όσο λογικές και όσο τεκμηριωμένες, είναι δύσκολο να αποσπάσουν τα μαγικά "funds". Αυτός είναι ο κύριος λόγος. Οι ερευνητές δεν έχουν τη δυνατότητα να ερευνήσουν κάτι "υψηλού ρίσκου".
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε αυτοί φταίνε, ούτε οι φαρμακευτικές, ούτε κανείς άλλος. Είναι συστεμικό πρόβλημα και μπορεί μόνο να λυθεί από κρατικές χρηματοδοτήσεις, δηλ. οι κοινωνίες να χρηματοδοτούν ερευνητές, ώστε να διεξαγάγουν βασική έρευνα χωρίς άγχος. Εδώ, όμως, φεύγει από τη σφαίρα των οικονομικών και μπαίνει σε αυτή της πολιτικής.
Δεν είναι απόλυτα σωστό αυτό που λες sou για έρευνες που ακολουθούν το ρεύμα καθώς επίσης και για αυτές του υψηλού ρίσκου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δική μου εμπειρία λέει το εξής: έρευνες οι οποίες έχουν υπόβαθρο, βασίζονται στην επιστημονική λογική, υπόσχονται αποτελέσματα που θα προωθήσουν την γνώση (άσχετα αν θα τα καταφέρουν, εκτός αν μιλάμε για συνέχιση προηγούμενης έρευνας), έχουν γραφτεί απο ανθρώπους που γνωρίζουν τί και πώς πρέπει να γράψουν και έχουν κατατεθεί απο ανθρώπους που έχουν κάποιο "πρόσωπο" στην επιστημονική κοινότητα συνήθως χρηματοδοτούνται.
Λέω συνήθως γιατί ακόμα και αν τα προηγούμενα κριτήρια πληρούνται είναι απίστευτα μεγάλος ο ανταγωνισμός.
Ο μόνος τρόπος να αποφύγει κανείς το υψηλό κόστος εκπόνησης της έρευνάς του είναι ένας και μοναδικός: ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ!!! (Στο χωριό μου λένε οτι οι πολλοί σώζουν αυτόν που έχει ανάγκη, ο ένας είναι δύσκολο να τους σώσει όλους..οι "φίλοι" μας οι Εγγλέζοι λένε: collaborate or perish).
Μπορώ επίσης να σε διαβεβαιώσω (αν και είμαι σίγουρος οτι το ξέρεις οτι σε σοβαρά ιδρύματα δεν παίζει μέσον).
Με κάποιο άλλο σύστημα ίσως τα πράγματα ήταν καλύτερα, ίσως ήταν χειρότερα..
Να γίνω σαφέστερος: Μιλώ για βασική έρευνα, χωρίς άμεσο ή προφανές οικονομικό αποτέλεσμα. Αυτή συνήθως αναλαμβάνεται από φορείς δημοσίου και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και ερευνητές "nothing to disclose".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αφορίζω την ιδιωτική χρηματοδότηση ή τις εταιρείες που δείχνουν ερευνητικό ενδιαφέρον. Χαλιέμαι λίγο που σημαντική έρευνα χωρίς οικονομικό αποτέλεσμα έχει μικρότερες πιθανότητες χρηματοδότησης.