Επαναπατρίστηκα, και τώρα άρχισαν να κατακάθονται οι εμπειρίες και η νέα γνώση. Ας ξεκινήσω από τις εμπειρίες.
Αποκόμισα την εντύπωση (θέλετε από τον γιατρό; θέλετε μιλώντας με άλλους ασθενείς εκεί;) μίας γενικότερης απογοήτευσης για το CCSVI. Το κομμάτι του γιατρού είναι τεχνικό και τυπικό. Δε μπορεί να έχει τον νέο Super-Ivus, γιατί δεν του τον δίνουν. Δεν του τον δίνουν, γιατί δεν τους αρέσει το CCSVI. Φαντάζομαι και η κλινική που φιλοξενεί τον Sclafani, και η οποία έχει αποκτήσει εξαιρετική φήμη στον τομέα της dialysis (νεφροπαθείς), δε θέλει να ριψοκινδυνεύει τη φήμη της με το "αναπόδεικτο", "επικίνδυνο" και "αμφιλεγόμενο" CCSVI. Kαι έτσι και η κλινική και ο Sclafani κάνουν τα πιο συντηρητικά βήματα. Aνάμεσα σε αυτά, είναι και το σουρεαλιστικό κομμάτι της υπογραφής πως έλαβες γνώση ότι αυτό που πας να κάνεις είναι αμφιλεγόμενο, και η σκλήρυνση είναι ασθένεια στην οποία μεσολαβεί το ανοσοποιητικό. Το κομμάτι των ασθενών αφορά τις επαναστενώσεις. Τί μπορεί να κάνει ένας ασθενής που δεν έχει τα λεφτά να επαναλάβει τις επεμβάσεις, μετά την επαναστένωση, ακόμη κι αν έχει πειστεί για το CCSVI? Η ασθενής που αναφέρω παρακάτω είναι μία τέτοια περίπτωση.
Ο σουρεαλισμός αυξήθηκε τις μέρες που ακολούθησαν, όταν γνώρισα, στο ξενοδοχείο, μία ασθενή του Sclafani από Ισραήλ - για την ακρίβεια, την πρώτη ασθενή του Sclafani από Ισραήλ, μία συμπαθέστατη κυρία και μητέρα δύο παιδιών που ξενιτεύτηκε και αυτή για δεύτερη φορά, λόγω επαναστένωσης στις σφαγίτιδες. Η πρώτη αγγειοπλαστική της έφερε παύση των υποτροπών, και σημαντικές βελτιώσεις, και από τη χαρά της η εν λόγω κυρία άρχισε να ψάχνει έναν δίαυλο επικοινωνίας με τους άλλους. Ζήτησε να μιλήσει στην τηλεόραση γι αυτό, αλλά δεν το κατάφερε. Αυτό που κατάφερε είναι να χάσει την υπομονή της με τους άλλους ασθενείς και τον σύλλογο της MS, και να γεμίσει διαφωνίες μαζί τους. Είναι ψυχολόγος, εκπαιδευτικός και σεφ, αλλά για τους ασθενείς του Ισραήλ είναι μία υπερβολικά καχύποπτη με τους νευρολόγους γυναίκα. Μιλούσε τόσο ήρεμα, και τόσο λογικά, και είπε αυτό που νιώθουμε όλοι μας: είμαι μόνη. Ήμουν μόνη στην αρρώστια, τώρα είμαι μόνη και στη λύση της αρρώστιας.
Δε μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, είναι πολύ λυπηρό αυτό. Όταν βρήκα το CCSVI, δύο χρόνια πριν, ήμουν τόσο χαρούμενη, και έλεγα: "αυτό είναι, τώρα θα το μάθουν όλοι οι ασθενείς, θα χαρούν, θα ενωθούμε, θα πετύχουμε πράγματα". 'Ομως, όχι. Οι οικονομικές συγκυρίες δεν είναι με το μέρος μας, οι νευρολόγοι και οι σύλλογοι δε μπορούν να είναι με το μέρος μας (μία πρόεδρος ενός συλλόγου μου είπε μάλιστα, όταν της ζήτησα να αλληλοβοηθηθούμε: "από τί πάσχετε; από CCSVI? ο δικός μας σύλλογος είναι για την MS, κάνετε έναν σύλλογο κι εσείς για το δικό σας πρόβλημα"), κανείς δεν είναι με το μέρος μας, πέρα από μία χούφτα γιατρών που αναγκάζονται όμως να μη μιλούν για την MS, αλλά για το CCSVI. Νιώθω τον σουρεαλισμό στο πετσί μου, υπέγραψα την βλακώδη δήλωση του FDA όταν λίγες ώρες μετά τα μπαλόνια δεν είχα πονοκέφαλο. Το ίδιο υπέγραψε και η Ισραηλινή, όταν την επόμενη της αγγειοπλαστικής περπατούσε χωρίς δυσανεξία στη ζέστη και χωρίς κόπωση σε μία Νέα Υόρκη που έσκαγε από καύσωνα.
Καμιά φορά δένεσαι απρόσμενα με τους ανθρώπους. Είναι εύκολο να συμβεί με συνασθενείς, και με τη Chigal συνέβη σαν αντίδοτο στη μοναξιά του "δε θα μας καταλάβει άραγε ποτέ κανείς; Ως πότε θα είμαστε anecdotal cases?" Της αφιερώνω το σημερινό ποστ, γιατί είναι μία μάνα που με όσα αγγλικά ξέρει προσπαθεί να διαβάζει εργασίες και να καταλάβει την επιστήμη του CCSVI: "ορκίστηκα στα παιδιά μου ότι θα κάνω τα πάντα για να έχουν τη μαμά τους γερή. Γι αυτό ήρθα εδώ".
Είναι ωραίο να μοιράζεσαι πράγματα με τους ανθρώπους. Πολλοί ασθενείς φοβούνται να μιλήσουν για την ασθένεια, λόγω αυτού του ηλίθιου στίγματος που τη συνοδεύει, εξ αιτίας της απραγματοσύνης των νευρολόγων. Είναι τελείως άλλο να ανακοινώνεις πως "πάσχω από σκλήρυνση, είναι ανίατη και δεν ξέρουμε την αιτία της", και τελείως άλλο να λες "πάσχω από CCSVI, είναι σοβαρό, αλλά μπορεί να αντιμετωπιστεί". Οικειοποιούμενοι την πρώτη ατάκα, οι περισσότεροι ασθενείς φοβούνται να μιλήσουν. Όμως σε ένα χρόνιο πρόβλημα όπως η ΧΕΝΦΑ, που ακόμη δεν αντιμετωπίζεται όπως θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται, μεγάλη βοήθεια προκύπτει από τη συμ-πάθεια και την αλληλοκατανόηση.
Πρέπει να το γράφω αυτό πιο συχνά, για όσους φίλους θα ταξιδέψουν για την επέμβαση, για όσους βίωσαν επιπλοκές ή θρομβώσεις, για όσους νιώθουν μόνοι, πως στην πραγματικότητα είμαστε πολλοί οι μόνοι. Ξέρω, αυτό δεν απαλύνει το πρόβλημα κανενός ατομικά, αλλά αυτή είναι η γενική εικόνα. To blog το βρίσκω ιδανική εκτόνωση, όταν οι νευρολόγοι παραμένουν άχρηστοι και ο Sclafani είναι μίλια μακριά. Μακάρι τα κείμενα εδώ να έχτιζαν γέφυρες επικοινωνίας, αλλά φοβάμαι πως και εδώ είμαστε οι ίδιοι 17 (τόσοι δεν είναι;) άνθρωποι που μιλούν την ίδια γλώσσα, κι ας έκαναν την επέμβαση πάνω από 100 στην Ελλάδα. Αρκετοί την έκαναν σαν "άλλο ένα φάρμακο για την MS, που αν δεν πιάσει θα πάρω αλεμτουζουμάμπη". Από την άλλη, δε μπορείς να επέμβεις στις ελευθερίες των ανθρώπων. Έτσι θέλουν να διαχειριστούν την ασθένεια, έτσι θα τη διαχειριστούν. Δεν είσαι γιατρός, δε μπορεί να έχει βαρύτητα ο λόγος σου.
Νομίζω πως στα εγχειρίδια ιατρικής του 2100 θα διαβάζουν για εμάς και θα γελάνε. "Μα καλά, τους έδιναν ανοσοκαταστολή;" "Τί; Απαγόρευαν τις επεμβάσεις;". "Ε όχι και να πεθαίνουν από ΧΕΝΦΑ, είναι δυνατόν;". Είναι δυνατόν. Το 2100 θα είμαστε μία σουρεαλιστική γελοιογραφία: "Νευρολόγε, πονάει το κεφάλι μου" "Το κεφάλι σου; Και τί θέλεις να κάνω εγώ, τί σχέση έχει και μου το λες;".
Οι σύλλογοι που διαφημίζουν χάπια, οι ημερίδες των νευρολόγων για την αρχή του τέλους της σκλήρυνσης, τα αυτόματα μηχανάκια για το Ρεμπίφ, η επίδραση της καλής ψυχολογίας και του Άγιου Νεκτάριου στη σκλήρυνση, είναι ότι και η ανθρώπινη ιστορία για τον James Joyce: "ένας εφιάλτης από τον οποίο προσπαθώ να ξυπνήσω".
To μόνο χάπι που πρέπει να πάρουμε είναι το κόκκινο χάπι του Μάτριξ. Αν μη τι άλλο, μετά τα πήγαινε-έλα στη Νέα Υόρκη έχω πλήρη γνώση του "γιατί" συνέβησαν κάποια πράγματα, γνώση ανεκτίμητη, ακόμη και αν είναι δύσκολο να λυθεί, γνώση που σε ανακουφίζει και σε απελευθερώνει. Tέσσερις φλέβες, πολλές στενώσεις, κακή ροή. Sometimes, you have to travel really far to find "home".
Το έχουμε πάρει ήδη το κόκκινο χάπι, τουλάχιστον όλοι εμείς που είμαστε εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά εκτιμώ θετικά το κομμάτι της υπογραφής πριν την επέμβαση, γιατί συνδέουν άμεσα το ccsci με την σκλήρυνση με αυτόν τον τρόπο. Δεν υπέγραψα ότι μεσολαβεί το ανοσοποιητικό στην σκλήρυνση και ότι θα συνεχίσω να παίρνω τα φάρμακά μου όταν π.χ. γέννησα με καισαρική.
Αν δεν υπήρχε η οικονομική δυσκολία θα ήταν περισσότεροι αυτοί που θα το τολμούσαν, έστω και χωρίς να έχουν πειστεί εκ των προτέρων (θα τους έπειθαν τα αποτελέσματα).
Παραμένω αισιόδοξη για την πορεία.
Προς το παρόν, καλωσήρθες πίσω Μαρία!
Καλώς ήρθες και να μην χρειαστεί να ξαναπάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε νοιώθω απόλυτα. Ακόμα θυμάμαι το κήρυγμα που είχα ακούσει απο το νευρολόγο όταν πριν απο αμνημόνευτα χρόνια που ήθελε να μου δώσει μιτοξανδρόνη, του είχα πάει έναν πάκο εργασίες προσπαθώντας να του δείξω ότι η ΣΚΠ δεν γίνεται να είναι αυτοάνοση.
Στο σύλλογο ήμουν και πάλι ο τρελός του χωριού, ενώ για την επικοινωνία με τους συνασθενείς, απλά τα ξέρουμε... Τι να πω; Περισσότερο τείνω στο ότι ο καθένας έχει την προσωπική του ελευθερία να κάνει ό,τι θέλει. Απλά μερικές φορές είναι κρίμα, αλλά η υγεία είναι δουλειά του "ειδικού".
Δυστυχώς για τους "επίσημους" πολλούς, η ΧΕΝΦΑ είναι μια ακόμα απατηλή θεραπεία για τη ΣΚΠ. Ευτυχώς για εμάς, η ΧΕΝΦΑ ανακαλύφθηκε. Ναι μεν είναι πάθηση που βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα και χρειάζεται αρκετή μελέτη, αλλά είναι μια μη μεταφυσική απάντηση στο γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει. Ευτυχώς, πολλές φορές θεραπεύεται και έχουμε την επιλογή να μη ζήσουμε ΚΑΙ με αυτήν.
Όσο οι αποφάσεις του καθενός δεν επηρεάζουν (έστω άμεσα) τη δική μου ΧΕΝΦΑ, με αφήνουν αδιάφορο. Το μόνο που θέλω είναι να μπορώ ΕΓΩ να έχω την επιλογή για το τι θα κάνω με τον εαυτό μου. Εγωιστικό; Ναι. Αλλά δεν θα αφεθώ στο γκρεμό επειδή ο συνασθενής μου βαριέται ή φοβάται να δει τι συμβαίνει.
Καλως ηρθες! Ωραια η νεα υορκη, αλλα φτανει τωρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή(δες και μια αλλη πολη, πηγαινε δυτικη ακτη!)
Γιατι νιωθεις μονη σου? Ειμαστε ολοι εμεις εδω. Ποσοι ανθρωποι εχουν τοσους πολλους φιλους? Μαλιστα ειναι φιλοι στα δυσκολα, γιατι αλλιως δεν θα βρισκονταν εδω, σωστα?
Πριν απο λιγο εβλεπα συνεδριαση στη βουλη κι ο υπουργος οικονομικων μιλουσε για το ΕΣΥ και ελεγε οτι μπορουμε να κανουμε ιατρικο τουρισμο, γιατι εχουμε καλους γιατρους που φευγουν για το εξωτερικο και διαπρεπουν. Αρα στοχος μας ειναι να κρατησουμε εδω τους καλους γιατρους και να ερχονται οι ασθενεις εδω για θεραπεια (!).
Αυτο ηταν. Μ' επιασε νευρικο γελιο.
Εδω μεταναστευουν οι ασθενεις και διαπρεπουν!
ειμαστε πολλοι εδω κι ας μην σχολιαζουμε τακτικα..διαγνωστηκα με ccsvi και εκανα διανοιξεις των πολλων στενωσεων(liasis, tsiamopoulos/IVUS)
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλώς ήρθες κ από μένα σου εύχομαι ότι καλύτερο...Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.Αυτά που γράφεις τα σκέφτομαι συνέχεια.Ο καθένας μας καθημερινά αναγκάζεται να παλεύει σε πολλά μέτωπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι πώς ήταν η κατάσταση πριν 2 χρόνια που ένας τρελός sou έλεγε κάτι για κάτι φλέβες κ όλοι πέσανε να τον φάνε.Σε 2 χρόνια από τώρα....
Καλώς σας βρήκα. Υποθέτω πως θα ξαναπάω, αν χρειάζεται όντως στεντ η νεφρική, το στοίχημα είναι να το καθυστερήσω όσο γίνεται ώστε να αποκτήσει εμπειρία ο γιατρός. Δυτική ακτή; Ναι, αν ο Arata βάζει στεντ πετυχημένα, γιατί όχι; :wink:
ΑπάντησηΔιαγραφήEfi, χαίρομαι που σε βλέπω! Περιμένουμε νέα σου, σχετικά με τα αποτελέσματα της επέμβασης, όποτε και αν θέλεις.
Μαρία καλώς ήρθες !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιος πόλεμος που γίνεται για το ccsvi δείχνει οτι αυτή είναι η σωστή κατεύθυνση .Έχω σταματήσει να μιλάω σε συνασθενείς για τη χενφα . Όποιος κάνει κάτι τέτοιο είναι ο τρελός του χωριού και αν επαναστενώσει και έχει συμπτώματα τον κοιτάνε με οίκτο σαν να ήταν κορόιδο .
Εγώ κοιτάω τον εαυτό μου και τους φίλους που έχουν αντιληφθεί τι σημαίνει να μην αιματώνεται σωστά το κεφάλι .
Εύχομαι μόνο να μην μας κόψουν την επιλογή να αποκαταστήσουμε τη ροή του αίματός μας .
Μαρία καλως ηρθες παλι .
ΑπάντησηΔιαγραφήνεες αναζητησεις ξεκινανε και πάλι ...
fresh stuff from todays research
1.http://www2.macleans.ca/2012/06/25/the-silent-treatment-how-canada-has-failed-ms-sufferers/
check the video
http://www.releases.gov.nl.ca/releases/2012/health/0607n04_video.wmv
not very optimistic but still a study
2.http://www.youtube.com/watch?v=JNO-MZ2uY8c&list=UUKBE2VYRnh0THMak2jU7Kvw&index=1&feature=plcp
interesting
Wow! Ευχαριστώ για το υλικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλως ήρθες πίσω Neutralis.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σας πω και εγώ τους ηλίθιους προβληματισμούς μου. Tο τελευταίο καιρό κάνω μια "άτυπη" έρευνα για την MS, το CCSVI και τα ρέστα..
Καταρχήν, έχω εντυπωσιαστεί απο την πληροφορία που μπορεί να βρει κανείς αν ψάξει σωστά και αν δημιουργήσει ένα μοντέλο στο αποστασιοποιημένο μυαλό του.
Κατα δεύτερον, ακολουθώ μια περίεργη τακτική: ξεχνάω το CCSVI και ακούω - διαβάζω μόνο τους "γιατρούς" που είναι κατά της φλεβικής θεωρίας. Αν θεωρήσω οτι είναι καλοπροαίρετοι, διαπιστώνω οτι το κύριο πρόβλημά τους είναι οτι δεν έχουν πειστεί απο το θεωρητικό υπόβαθρο του CCSVI. Θα μου πείτε τώρα οτι η θεώρησή μου (οτι είναι καλοπροαίρετοι) είναι εξ αρχής λάθος. Αυτό όμως είναι υπο σηζήτηση και έχω επιχειρήματα και για τις δυο όψεις του νομίσματος αλλά δεν είναι επί του παρόντος.
Κατέληξα λοιπόν οτι οι της αυτοανοσίας ίσως να μην έχουν άδικο. Ούτε οι του CCSVI έχουν άδικο ασφαλώς. Υπάρχουν σημαντικές ερωτήσεις που παραμένουν αναπάντητες και για τις δυο απόψεις. Μας λείπουν άνθρωποι που να είναι στην μέση και να γεφυρώσουν το χάσμα. Πιστεύω οτι δεν έχει νόημα να συγκρίνεις μια νέα και υποσχόμενη θεωρία με κάτι που έχει κριθεί και δεν θεωρείτε επιτυχημένο απο τους ίδιους που το υποστηρίζουν (π.χ. οι "γιατροί" που υποστηρίζουν την αυτοανοσία παραδέχονται οτι τα φάρμακα δεν έχουν αποτέλεσμα σε όλους τους ασθενείς). Για να ξεχωρίσει όμως αυτό που προτείνεις πρέπει να απαντά στα κρίσιμα αναπάντητα ερωτήματα πράγμα που μέχρι στιγμής ούτε το CCSVI αλλά ούτε και η αυτοανοσία κάνουν με πειστικό τρόπο.
Το καλό της υπόθεσης είναι οτι είτε το θέλουμε είτε όχι συσώρευση σιδήρου υπάρχει στο εγκέφαλο των ασθενών με MS, πρόβλημα φλεβικής ροής επίσης υπάρχει στους ίδιους ασθενής. Μας λείπει λοιπόν το κάτι που να συνδέει όλα τα ευρήματα και αυτομάτως το πρόβλημα θα λυθεί.
Παράλληλα, το τελευταίο διάστημα γράφω και την εργασία μου για να τελειώσω το Phd μου. Σκεφτόμουν λοιπόν σε άσχετο χρόνο πως θα αντιδρούσε ο επιβλέποντας μου αν του έγραφα οτι η μελέτη που κάνω έχει πιθανότητα για "θετικά" αποτελέσματα 30% και επαναληψιμότητα κάτω απο 10%.
Καλώς ήρθες Neutralis, κι' αν είναι να πηγαίνεις Ν. Υόρκη για τέτοιους λόγους, μακάρι να μην ξαναπάς ποτέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά γιατί προσβάλεις ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά ρεύματα του 20ου, χαρακτηρίζοντας την παρεμπόδιση της έρευνας για το CCSVI και της αντιμετώπισής του, σουρεαλιστική;
Τη συγνώμη μου στον Νταλί, αλλά τη χαρακτήρισα σουρεαλιστική γιατί είναι μία παρεμπόδιση "με την απουσία κάθε ελέγχου από τη λογική" (λήμμα για υπερρεαλισμό).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτιμούμε όμως τον σουρεαλισμό για τα μαθήματα "υπαγόρευσης της σκέψης" που άφησε στην ανθρωπότητα.
Hello και σε σένα, nowhere.
δεν εννοουσα για γιατρο, neutralis, εννοουσα για ταξιδι να πας στην αλλη ακτη. Υπαρχει κι ο κανονικος τουρισμος :mrgreen:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει κανένα χάσμα Μήτσο, ανάμεσα στο CCSVI, την αποδιοργάνωση της μυελίνης, και στην ανοσολογική αντίδραση που παρατηρείται στη "ΣΚΠ", αν τα τοποθετήσει κάποιος στην σωστή χρονολογική και αιτιολογική σειρά: πρώτα το CCSVI, μετά η αποδιοργάνωση της μυελίνης και τέλος η ανοσολογική αντίδραση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο CCSVI εξηγεί μια χαρά οτιδήποτε σχετίζεται με τη "ΣΚΠ", η φλεβική εξήγηση της "ΣΚΠ" μέσα από την ΧΕΝΦΑ είναι ολοκληρωμένη, εκεί που λείπουν πράγματα είναι στην κατανόηση του ίδιου του CCSVI και όσο παρεμποδίζεται η έρευνα και η ιατρική γνώση που έρχεται μέσα από την εμπειρία της αντιμετώπισής του, τόσο περισσότερο θα αργήσει η αποτελεσματική αντιμετώπισή του και μέχρι τότε θα είναι και, ως ένα βαθμό, θέμα τύχης αν κάποιος που έχει κάνει την επέμβαση, τρέχει κάθε τρεις και λίγο για φλεβογραφία
Εγώ πάλι απο τα λίγα που καταλαβαίνω δεν εντοπίζω πρόβλημα στο CCSVI αλλά στο πως συνδέεται το CCSVI με την αποδιοργάνωση της μυελίνης, δεν είναι προφανές, σωστά; (αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλεόν όμως νομίζω οτι κατανοώ καλύτερα και αυτό το σημείο.
Μέσα από την υποαιμάτωση του ΚΝΣ και την υποξία, τα πιο ευαίσθητα κύτταρα του ΚΝΣ στην ανεπάρκεια οξυγόνου είναι τα ολιγοδενδροκύτταρα, αυτά που ελέγχουν την παραγωγή, τη δομή και την χημική οργάνωση της μυελίνης, άλλωστε αυτά είναι που έχουν βρεθεί στην ΣΚΠ ότι πεθαίνουν πριν και χωρίς την επέμβαση του ανοσοποιητικού
ΑπάντησηΔιαγραφήAuto pou les akougetai wraio alla...
ΑπάντησηΔιαγραφή1. H oxugonwsh ginetai apo tis arthries, oi flebes apla pairnoun to upoxugonwmeno aima kai to epistrefoun sthn kardia kai stous pneumones gia na epanaoxugonothei.
2. Sumfwna me thn theoria sou: o sidhros pou anamfisbithta sugkentrwnetai ston egkefalo apo pou proerxetai?
Den kanw kritikh apla prospathw na katalabw ligo parapanw
Mitso, για τον σίδηρο μπορείς να διαβάσεις την ίδια την πρόταση του Zamboni:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://ccsvitalk.gr/blog/?p=174
Στη δεύτερη εργασία, ο Zivadinov εξηγεί το μηχανισμό υποαιμάτωσης. Το hypoperfusion των ασθενών με σκλήρυνση έχει βρεθεί πως είναι ανάλογο της σφοδρότητας του CCSVI.
http://ccsvitalk.gr/blog/?p=2788
και όταν το αίμα δεν επιστρέφει στην καρδιά και μένει μέσα στις φλέβες,
ΑπάντησηΔιαγραφήή ο μηχανισμός ρύθμισης της κυκλοφορίας του αίματος θα μειώσει την παροχή αρτηριακού αίματος για να μην αυξηθεί η πίεση μέσα στα τριχοειδή που βρίσκονται ανάμεσα στις αρτηρίες και τις φλέβες και σπάσουν ή ο οργανισμός σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της υποξίας στο ΚΝΣ θα επιτρέψει κανονική παροχή αρτηριακού αίματος στα τριχοειδή και αυτά λόγω της αυξημένης πίεσης θα γίνουν σουρωτήρι: διάρρηξη του αιματοεγκεφαλικού φραγμού.
Ότι συμβαίνει στη ΣΚΠ είναι ανεπιτυχείς προσπάθειες του οργανισμού να αντιμετωπίσει τα μη αντιμετωπίσιμα από τον οργανισμό προβλήματα που δημιουργεί το CCSVI
Gia to prwto endexomeno tha ithela na dw dedomena pou na deixnoun adiamfisbhthta meiwmenh paroxh arthriakou aimatos (an kapoios exei kalodexoumena).
ΑπάντησηΔιαγραφήTo deutero endexomeno (auksimenh flebikh piesh) den sumbainei giati oi flebikes uperpieseis pou exoun mexri stigmhs katagrafei einai mhdamines (ths takshs tou 1 mm Hg) kai emmeses(amesh metrhsh den exw brei mexri stigmhs).
H apopsh mou einai oti den einai toso aplo. Oi metrhseis einai apoluta alitheis alla mas leipei mia parametros pou na 'desei' thn istoria.
p.x.: gia xiliades xronia oi anthrwpoi parathsousan oti h ekrhksh ufaisteiou sunodeuotan apo seismo. Phre omws polla xronia na anaptux8ei to montelo twn tektonikwn plakwn pou na sundeei me logiko tropo tis duo parathrhseis. Ena tetoio montelo mas leipei kai emas giati dedomena pisteuw oti exoume arketa pleon.
Sufmwnw me ta suberasmata apo thn ergasia tou Zivadinov pou parethese h Neutralis.
Έχουμε δεδομένα για μειωμένη αρτηριακή ροή στους ασθενείς με σκλήρυνση, τα οποία είναι και φρέσκα, και άσχετα από το CCSVI (έγιναν για να αξιολογηθεί η πιθανότητα αθηροσκλήρυνσης, σε σχέση με τη μειωμένη κινητικότητα των ασθενών):
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21775908
"Individuals with MS exhibit reduced arterial function but similar intima-media thickness compared with controls."
Για το δεύτερο ενδεχόμενο Mitso, να θυμίσω πως, κατά Schelling, το φαινόμενο είναι δυναμικό: δε χρειάζεται να είναι μόνιμα αυξημένη η φλεβική πίεση, παρά μόνο όταν συμβαίνουν back-jets (απότομες επιστροφές αίματος από τραυματικές κινήσεις, από πίεση στον θώρακα ή την κοιλιά, ακόμη και από την αναπνοή). Αυτό δε σημαίνει πως είμαστε καλά το υπόλοιπο διάστημα: έχουμε μόνιμα αργή ροή, η οποία παροχετεύεται κακήν κακώς σε ό,τι παράπλευρο βρει. Για να χρησιμοποιήσω την ερμηνεία του Sclafani για τον Schelling, το CCSVI είναι η μόνιμη αργή ροή, η MS είναι η απότομη παλινδρόμηση/επιστροφή (μόνο αυτή εξηγεί ικανοποιητικά την περικοιλιακή κατανομή των εστιών, τίποτα άλλο δεν την εξήγησε ποτέ).
Μα μόνο και μόνο αυτό, ότι δεν είναι μόνιμα αυξημένη η φλεβική πίεση, με το δεδομένο της καθυστέρησης της απορροής του αίματος από τις φλέβες, αποδεικνύει μειωμένη παροχή αρτηριακού αίματος. Αν ήταν κανονική η παροχή αρτηριακού αίματος, στις συνθήκες καθυστέρησης της απορροής του αίματος που δημιουργεί το CCSVI, από τη στιγμή που το αίμα που βρίσκεται στις φλέβες είναι αυτό που έρχεται από τις αρτηρίες, θα αυξανόταν η ποσότητα του αίματος μέσα στις φλέβες και άρα και η φλεβική πίεση
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ οτι πρέπει να ξεκινήσουμε απο την αθηροσκλήρυνση γιατί είναι πολύ κοντά στο CCSVI και έχει μελετηθεί εκτεταμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Schelling πολύ καλά κάνει και μιλάει για δυναμικό φαινόμενο, πραγματικά είναι.
Δεν συμφωνώ με τον Sclafani, πιστεύω (με δεδομένα) οτι η MS είναι συσωρευτικό αποτέλεσμα του CCSVI και όχι στιγμιαία έξαρσή του. Πιστεύω οτι το reflux απο μόνο του, αν είναι χρόνιο, μπορεί μια χαρά να εξηγήσει τις ώσεις αλλά και την προοδευτικότητα της MS.