Διεξάγεται αυτές τις μέρες στο Σαν Φρανσίσκο το συνέδριο της Society of Interventional Radiology, η οποία τα τελευταία δύο χρόνια ασχολείται και με το CCSVI. Από δημοσιογραφικές πηγές, διατίθενται οι παρακάτω ειδήσεις που αφορούν παρουσιάσεις σχετικά με τη φλεβική παθολογία στη σκλήρυνση. Οι ειδήσεις είναι εντυπωσιακές.
New U.S. study supports Zamboni's CCSVI theory
Η κλινική μελέτη της ομάδας της Albany (Dr. Siskin, Dr. Mandato) που μελετά την αποτελεσματικότητα της αγγειοπλαστικής στη σκλήρυνση, έδωσε θετικά αποτελέσματα. Συσχέτιση CCSVI και MS: 98.4%. Παθολογικές φλέβες σε κάθε ασθενή, μ/ο: 2.2. Και το κυριότερο: σημαντική βελτίωση στη σωματική και πνευματική κατάσταση των ασθενών (75% των RR και των PR και 55% των SP), με μέση χρονική εμφάνιση αυτών των βελτιώσεων τους 3.5 μήνες.
Ο Dr. Mandato ήταν ξεκάθαρος στις δηλώσεις του: "τα αποτελέσματα της μελέτης είναι συναρπαστικά και υποσχόμενα. Είμαστε μάρτυρες σημαντικών σωματικών βελτιώσεων".
Άλλη πηγή παρουσιάζει τον Dr. Ferral (Chicago) να επιβεβαιώνει την αποτελεσματικότητα της αγγειοπλαστικής στη σκλήρυνση και να λυπάται για τη φήμη της επικινδυνότητας που συνοδεύει το όνομα της επέμβασης.
Mitigating Symptoms, Improving Quality of Life of MS Patients
"Η εμπειρία μας έδειξε πως το 95% των ατόμων που εξετάστηκαν είχαν φλεβικές στενώσεις, υποστηρίζοντας την άποψη πως η φλεβική παθολογία είναι συχνή σε ασθενείς με σκλήρυνση".
"Η γνώμη μας είναι πως το να παρουσιάζεις την αγγειοπλαστική των σφαγίτιδων και της αζύγου ως επέμβαση υψηλής επικινδυνότητας είναι μία λανθασμένη εντύπωση η οποία πρέπει να διορθωθεί".
"Ως Επεμβατικοί Ακτινολόγοι, η μεγαλύτερή μας πρόκληση είναι να επισημάνουμε σε άλλους γιατρούς, ειδικά τους θεράποντες της σκλήρυνσης, πως η φλεβική παθολογία με το όνομα CCSVI είναι υπαρκτή και χρήζει προσοχής και έρευνας".
Ω γλυκείς μας IRs!
Σχεδόν καθημερινά πλέον τουλάχιστον μια επιπλέον έρευνα επιβεβαιώνει το αυτονόητο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαχύτατος είσαι Mitsos! Με το που σκάει μύτη το ποστ, να το το ευπρόσδεκτο σχολιάκι σου! Να ευχηθώ και...στα δικά σας λοιπόν (στη δική σας "απελευθέρωση" εννοώ)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακολουθώ όσο μπορώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστούμε για την ευχή αλλά δεν έχουμε μόνο την απελευθέρωση στο μυαλό μας, έχουμε και άλλα που σχετίζονται με την συγκεκριμένη ευχή!!!
Ώπα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείς αυτό που κατάλαβα??? :grin: :grin:
Den kserw ti katalabes gia na sou pw an to ennow..xa xa xa..alla gia ekei paei h douleia!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία δουλειά Μήτσο! :grin: Χαίρομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία , είμαστε σε καλό δρόμο , θα ληφθούν όμως αυτά τα αποτελέσματα υπ' οψιν από τους υπόλοιπους ακτινολόγους ανά τον κόσμο? Εννοώ αν θα ενημερωθούν και οι υπόλοιποι ακτινολόγοι για τα αποτελέσματα ? Πρέπει να υπάρξει μια κοινή γραμμη αντιμετώπισης όχι ο καθενας να ενημερώνεται αμα και όταν θέλει .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άρθρο γράφει ότι, κατά μέσο όρο, οι ασθενείς ωφελήθηκαν για 3,5 μήνες. Επομένως, δεδομένου ότι η μελέτη είχε διάρκεια 4 μήνες, οι περισσότεροι ασθενείς είχαν άμεσες βελτιώσεις. Το σημειώνω γιατί, όπως είναι γραμμένο στο αγγλικό κείμενο, μπορεί να διαβαστεί σαν να λέει, ότι οι βελτιώσεις παρήλθαν στους 3,5 μήνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήAliki, όσοι ενδιαφέρονται για το θέμα σε διαβεβαιώ οτι γνωρίζουν τα αποτελέσματα πριν καν δημοσιευτούν και τα μάθει ο πολύς κόσμος..
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε που οι συγγραφείς την δημοσίευσης φροντίζουν να διαφημίσουν την δημοσίευσή τους (μην ξεχνάμε οτι είναι η δουλειά τους!!!)
Επίσης είναι γνωστό στην επιστημονική κοινότητα ποιές είναι οι αξιόπιστες έρευνες και ποιές είναι για τον σωρό.
Μην σε ανησυχεί λοιπόν, έχουν γνώση οι φύλακες..
Η Αλίκη δικαιολογημένα ανησυχεί γιατί οι έρευνες εξαιτίας των οποίων 20 χρόνια η σκλήρυνση αντιμετωπίζεται με ανοσοκατασταλτικά είναι τουλάχιστον αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αυτό ότι έχουν γνώση οι φύλακες εμένα με κάνει να ανησυχώ ακόμα περισσότερο, γιατί εμείς δεν έχουμε φύλακες (προσωπικά δεν θέλω κιόλας) αλλά έχουν οι φαρμακευτικές, ας πούμε ...
Αμφισβητούμενης αξιοπιστίας ήθελα να γράψω, αποτελεσματικότητας έγραψα, οπότε εσύ γράψε λάθος
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνοι, αλλά τα προηγούμενα 20 χρόνια δεν υπήρχε σοβαρά στοιχειοθετημένος αντίλογος, πέρα κάποιον σχετιζόμενων με το CCSVI θεωριών, δεν ξέρω αν θα μπορούσε άλλωστε λόγο των διατιθέμενων μέσων (αν κάνω λάθος διαψεύστε με).Δυστυχώς, το "παιχνίδι" ήταν one-man-show και σε τέτοιες περιπτώσεις όπως σου βαράνε το ντέφι χορεύεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλέον η κατάσταση έχει αρχίσει να αλλάζει αισθητά. Έχει γεμίσει ο τόπος έρευνες που για πρώτη φορά είναι τόσες πολλές, προέρχονται από διαφορετικές ομάδες και για πρώτη φορά συγκλίνουν τόσο πολύ. Αυτό που χρειάζεται πλέον είναι: "μια σπίθα για να ξεσπάσει η φωτιά". Αυτό που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι ποια θα είναι αυτή η σπίθα; (γιατί δεν μου είναι καθόλου προφανές)
Όσον αφορά τις φαρμακευτικές ξέρουν οτι δεν τους συμφέρει να πάνε αντίθετα σε κάτι πασιφανές. Μην σε ξαφνιάσει λοιπόν αν τις δεις να αλλάζουν στάση σε λίγο..
Σοβαρά στοιχειοθετημένος αντίλογος υπάρχει πριν ξεκινήσουν τα πειράματα με ανοσοκατασταλτικά σε ανθρώπους ασθενείς με σκλήρυνση, πριν από 30 χρόνια από τον Schelling και ακόμα πιο παλιά από την δεκαετία του 1930 από τον Putnam και ακόμα παλαιότερα από το 1863 όταν ο Rindfleisch παρατήρησε ότι οι εστίες ήταν γύρω από φλέβες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό κει και πέρα οι φαρμακευτικές, όσο η ΧΕΝΦΑ δεν μπορεί να τους δώσει κέρδος και εξαιτίας της κινδυνεύουν να χάσουν "πελάτες", θα την πολεμούν. Αν και όταν οι ασθενείς με σκλήρυνση γίνουν χαμένη υπόθεση για τις φαρμακευτικές, τότε θα σταματήσουν να την πολεμούν, αν κιόλας σκεφτούν και ρίξουν στην αγορά "χενφικά" προϊόντα θα την υποστηρίξουν.
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα γι' αυτές, γιατί χάρη στο διαδίκτυο, έχει σηκωθεί πολύς ντόρος με την ΧΕΝΦΑ, αλλά όμως παρά τον ντόρο, παρά την επιστημονικότητα της θεωρίας της ΧΕΝΦΑ και ενώ η αυτοανοσία της σκλήρυνσης δεν προκύπτει από πουθενά, πάρα πολλοί ασθενείς με σκλήρυνση που μπαίνουν στο διαδίκτυο και μπορούν να ενημερωθούν για τη ΧΕΝΦΑ όχι μόνο συνεχίζουν να παίρνουν ανοσοκατασταλτικά, αλλά ενοχλούνται όταν συνασθενείς τους, γράφουν για την ΧΕΝΦΑ, τους αντιμετωπίζουν με μια "εχθρότητα" που θα μπορούσε κάποιος να γράψει μελέτη γι' αυτήν.
Αντίλογος υπήρχε και το γνωρίζω αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ήταν στοιχειοθετημένος με την έννοια οτι δεν υπήρχαν μέθοδοι μέτρησης (MRI, MRV, υπέρηχος κτλ κτλ) παρά μόνο παρατήρησης είτε μέσω νεκροψίας είτε ομοιότητας με παρόμοιες ασθένειες..Θα μου έκανε εντύπωση αν είχε βρεθεί έτσι η λύση εκείνα τα χρόνια. Τώρα θα μου πείς οτι έτσι βρισκόταν οι λύσεις τον καιρό εκείνο αλλά και εκεί υπάρχει αντίλογος που λέει οτι η ΠΣ δεν ήταν από τις συχνές παθήσεις και ο ασθενής είχε αρκετό χρόνο ζωής οπότε δεν τους έκοβε και πολύ η μελέτη της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ασθενείς τώρα είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα..(αυτό που λένε "ψυχολογία" του πλήθους που πάντα με γοήτευε να την καταλάβω αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα)..βρίσκονται στην μέση των ανταλλασόμενων πυρών και προσπαθούν να αποφασίσουν ποια λύση είναι καλύτερη δεδομένων των γνώσεων τους και της αντίληψης τους (χωρίς αυτό να είναι υποτιμητικό ή υπερτιμητικό για καμία από τις δυο πλευρές). Νομίζω ότι προτιμούν τα φάρμακα γιατί:
1) χορηγούνται "δωρεάν"
2) είναι "εύκολα" διαθέσιμα
(να σημειωθούν τα εισαγωγικά και να σημειωθούν οι τόσες παρενέργειες που δεν αναφέρονται)
Πιστεύω όμως οτι οι ασθενείς θα αλλάξουν γρήγορα στάση όταν η επέμβαση για τo CCSVI εδραιωθεί..Είδωμεν!!!
H νευρολογία τα έκανε μαντάρα με τη σκλήρυνση - και κατ'επέκταση, και κάθε εκπρόσωπός της που πρεσβεύει την αυτοανοσία. Οι ασθενείς που την υιοθετούν είναι ένα κράμα ανθρώπου που "πιστεύει" στον γιατρό και το φάρμακο, έχοντας πάμπολλη ανασφάλεια από τη νόσο (δικαιολογημένη) και φόβο για το άγνωστο (επίσης δικαιολογημένος). Αποδείξεις αυτοανοσίας δεν έχει ούτε ο γιατρός (επιστημονικές i mean), ούτε ο ασθενής πάνω του (επίδραση του φαρμάκου i mean). To γιατί συντηρείται αυτή η αποτυχημένη σχέση, μόνο ο ασθενής μπορεί να το απαντήσει, γιατί μόνο αυτός έχει όφελος αν θα μείνει ή αν θα φύγει. Δεν είναι έρωτας, δεν είναι επαγγελματικό ραντεβού, είναι το νευρικό μας σύστημα που διακυβεύεται σε αυτή τη σχέση. Αν το αυτοκίνητό σου πάθαινε συνέχεια βλάβες, θα το πήγαινες στον ίδιο μηχανικό ξανά και ξανά, που θα σου έλεγε δεν ξέρω τι φταίει για τη βλάβη, ίσως φταίει αυτό, πάρε αυτό το λάδι και βλέπουμε - και το αυτοκινητο συνεχίζει να παθαίνει βλάβες στην αιωνιότητα, μέχρι που μια μέρα δε μπορεί να ξανατρέξει. Εδώ θα σου πουν: έτσι είναι η σκλήρυνση, δύσκολη ασθένεια, δε μπορεί να σταματήσει. Γιατί; Ποιός το λέει αυτό; Ποιός νομιμοποιείται να το πει αυτό, αν δεν έχει καταλάβει τα basics, δηλαδή τον μηχανισμό της; Η σκλήρυνση δεν είναι μία αφηρημένη έννοια εκεί έξω, σαν την "ειρήνη" ή την "καλοσύνη", είναι κάτι συγκεκριμένο, με συγκεκριμένες αιτίες και αποτελέσματα. Γιατί να πρέπει να παραμείνει ντε και καλά στη σφαίρα του ανεξήγητου ή δυσπρόσιτου; Η ευθύνη, λοιπόν, των ασθενών είναι μεγάλη. Όχι μεγαλύτερη από την ευθύνη του νευρολόγου, αλλά μεγάλη πάραυτα. Αλλά τί να λέμε τώρα; Εδώ υπάρχει θρησκεία (διαχείριση του άγχους και της υπαρξιακής ανασφάλειας μέσω πίστης σε πατρική φιγούρα και αυθεντία), δεν θα υπάρξουν ασθενείς που θα σε κακοχαρακτηρίσουν κιόλας, αν τόλμησες να αμφισβητήσεις τον καλύτερο νευρολόγο της Θεσσαλονίκης;
ΑπάντησηΔιαγραφήMou aresei polu h proseggish sou gia thn thriskeia.
ΑπάντησηΔιαγραφήSkeftomoun kati paromoio otan eixa hdh grapsei to parapanw
Πιστεύω πως σχετίζεται και με την "τακτοποίηση" που έχει κάνει ο κάθε ασθενής μέσα του. Η αυτοανοσία δημιουργεί (έτσι όπως παρουσιάζεται) τρομερά ενοχικά σύνδρομα: φτες που παθαίνεις ώση γιατί φταίει το άγχος σου, φταίει ο χαρακτήρας σου, η ψυχολογία είναι το 70% στη σκλήρυνση κι άλλα τέτοια "επιστημονικά", επομένως αν ο άλλος έχει κάνει τεράστιο κόπο να το καταπιεί όλο αυτό και να προσπαθήσει να βρει ισορροπίες, ή να βρει το θεό ή να βρει το ρέικι για να μην παθαίνει ώσεις, όταν έρχεται κάποιος και του λέει πως ό,τι κι αν κάνει με τον θεό αν δεν ξεβουλώσει η φλέβα προκοπή δεν βλέπει, δεν μπορεί, αντιστέκεται...είναι και οι δικαιολογίες προσωπικών αποτυχιών που χρεώνονται στη σκλήρυνση επίσης (που πάλι ενδέχεται να μην μπορεί να διαχειριστεί κάποιος), φταίει η σκλήρυνση που δεν βρίσκω γκόμενο κι όχι που είμαι άσχημη (κι ας είναι μια οπτική νευρίτιδα το μόνο "εμφανές" κουσούρι), φταίει η σκλήρυνση που έχασα τη δουλειά μου κι όχι ότι ήμουν ανεπαρκής...δεν ξέρω, ίσως ακούγομαι κυνική, ίσως είμαι άδικη, αλλά πολλά άτομα (που δεν έχουν θέμα οικονομικό) μου δίνουν την εντύπωση ότι αντιδρούν σα να μην θέλουν να γλιτώσουν από αυτόν τον κύκλο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο. Υπάρχει και η "επανάληψη του πεπρωμένου", που λένε στην ψυχανάλυση. Δε θέλουν να βγουν από αυτόν τον κύκλο, γιατί μόνο τις συμπεριφορές του κύκλου έχουν μάθει να χειρίζονται, συμπεριφορές "θύματος" και όχι συνυπευθυνότητας - σαν τη γυναίκα που τα φτιάχνει ξανά και ξανά μόνο με τύπους που τη χτυπάνε. Η φλεβική αιτία ξαφνικά από θύμα (αυτοάνοσης επίθεσης) σε κάνει υπεύθυνο: κόψε το κάπνισμα, κάνε διατροφή, διάβασε για φλέβες, βρες γιατρό, κάνε τις σωστές ερωτήσεις, άσε τις δικαιολογίες. Μεγάλο ξεβόλεμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήTi ginetai me esas edw mesa, diabazete to mualo mou h thelete na me trelanete teleiws..?
ΑπάντησηΔιαγραφήBrhke o guftos thn gennia tou kai anagaliase h kardia tou! (lene sto xwrio)
Απλά η λογική είναι κοινός τόπος, και συναντιόμαστε σε αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφή:wink: :wink:
"εσύ φταίς" λένε οι "αυτοανοσάκηδες", "άσε τις δικαιολογίες" λέμε οι "άλλοι", αλλά πολλοί ασθενείς αποδέχονται το πρώτο, αλλά αντιδρούν στο δεύτερο. Ίσως επειδή το πρώτο είναι της (ανοσο)καταστολής και λέει "εσύ φταίς που είσαι άνθρωπος", το δεύτερο της απελευθέρωσης (της ροής του αίματος στο ΚΝΣ) και λέει "εσύ φταις που δεν κάνεις τίποτα για να γίνεις άνθρωπος"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού ο θεός είναι γιατρός, για την πλειοψηφία των ανθρώπων, έτσι και ο γιατρός είναι θεός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω στοίχημα πως, αν κάνουμε έρευνα, θα προκύψει ότι οι άθεοι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να ασχοληθούν με τη ΧΕΝΦΑ!
πω πω Neutralis!!!.... τι ειπες τωρα....
ΑπάντησηΔιαγραφή...γεγονος!