Όπως μου εξήγησε ο pelopidas (thank you!), αφορά την αύξηση της πίεσης μέσα σε ένα μη εκτατό διαμέρισμα του κορμού, και τη συμπίεση νεύρων, αγγείων και μυών, με αποτέλεσμα την στάση αίματος, την υποξία και, πιθανόν, τη νέκρωση της περιοχής. Το σύνδρομο εμφανίζεται κυρίως στα κάτω και στα άνω ακρα, έπειτα από κυκλοτερή εγκαύματα, τραυματισμούς, σύνθλιψη κλπ. Πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως και μπορεί να οδηγήσει σε ακρωτηριασμό του μέλους και απώλεια της ζωής. Το τμήμα του σώματος, το διαμέρισμα, πρέπει να αποσυμφορηθεί άμεσα. Γι αυτό γίνονται τομές στο δέρμα της κνήμης ή στο χέρι, για να απεγκλωβιστεί το αίμα.
Η άσχημη αυτή περιγραφή χρησιμοποιήθηκε από τον Dr. Schelling στο συνέδριο του Ορλάντο για να εξηγήσει την αναπόδραστη αύξηση της πίεσης και τον εγκλωβισμό του αίματος μέσα στο μη εκτατό κρανίο των ασθενών με CCSVI/MS. Στον εγκέφαλο, η "αυστηρή οδός εγκεφαλικής φλεβικής απορροής" οδηγεί σε "κρίσιμους βαθμούς συνδρόμου διαμερίσματος εξ αιτίας της αυξημένης φλεβικής πίεσης".
Δηλαδή, όπως το περιγράφουν πολλοί ασθενείς με CCSVI: "το κεφάλι μου κοντεύει να σκάσει" - (και εδώ σου έρχεται η κορυφαία επιστημονική ατάκα του νευροθεράποντος: "από το άγχος σου που τα σκέφτεσαι όλα πολύ").
Όντως το κεφάλι μας κοντεύει να σκάσει, και δεν έχει χώρο να εκταθεί και να εκτονωθεί αυτή η πίεση, η οποία τελικά εκτονώνεται σε "συγκεκριμένες εγκεφαλικές φλεβικές περιοχές". Αναζητήστε το άρθρο του Dr. Schelling στις πρώτες σελίδες του βιβλίου με τις περιλήψεις εργασιών του ISNVD, και τη σχετική του περιγραφή με τον τίτλο compartmentalization.
Ανάλογης φύσης είναι η βλάβη που προκαλείται από την παλινδρόμηση, για την οποία ο Dr. Schelling λέει πως μπορεί να προκληθεί από "οποιοδήποτε τμήμα κύριας φλεβικής οδού που σχετίζεται με τον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη και είναι κλειστή (στενωμένη) προς την κατεύθυνση της καρδιάς και συμπιεσμένη προς την κατεύθυνση του κεφαλιού". Τη μέγιστη σημασία αποδίδει ο Dr. Schelling στις βαλβίδες των σφαγίτιδων φλεβών, ανεπάρκεια των οποίων επιτρέπει παλινδρόμηση που ξεκινάει ακόμη και από χαμηλότερα (π.χ. βραχιοκεφαλική, άνω κοίλη φλέβα) να προκαλέσει σύνδρομο διαμερίσματος μέσα στον εγκέφαλο επίσης.
Ας ξοδέψουν λίγο χρόνο γιατροί και ασθενείς για να διαβάσουν και να καταλάβουν πως τις χείριστες βλάβες στο κεντρικό νευρικό σύστημα μπορείς να τις πάθεις άνετα χωρίς αυτοανοσία.
Να είσαι καλά, pelopida, που επέμεινες να το σχολιάσουμε.
το συνδρομο διαμερισματος ειναι κατι γνωστο στην ιατρικη
ΑπάντησηΔιαγραφήισως αυτος ο ορος ακουστει λιγοτερο εξωτικος απο τον ορο χενφα
και την ιδια στιγμη υποδηλωνει και την αιτια που το δημιουργει
ισως ετσι περισσοτεροι αντιληφθουν για το τι μιλαμε
απο το συνεδριο ομως και μετα, φανηκε και κατι αλλο σημαντικο: αυτος ο ορος χενφα, και η λεξη ανεπαρκεια δεν ειναι ικανες να προσδιορισουν αυτα που υπαρχουν και περιλαμβανονται στην κατασταση αυτη (της φλεβικης ανεπαρκειας του εγκεφαλονωτιαιου συστηματος)
φαινεται οτι τεινουν στη λυση του να το ονομασουν "συνδρομο", μια και εχει χαρακτηρες συνδρομου
ονομαζουμε συνδρομο ενα συνολο χαρακτηριστικων συμπτωματων και σημειων που εμφανιζονται ταυτοχρονα.
φαινεται οτι μονο καποια απο τις κλινικες εκδηλωσεις του συνδρομου ειναι η ΠΣ
επονται διαφορες ανοιες, Παρκινσον, υδροκεφαλοι, εγκαρσιες μυελιτιδες, May-Thurner
οπως καταλαβατε "χτυπησαμε φλεβα"!
η απορία μου δεν είναι ρητορική, είναι πραγματική:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παρακάτω στην ιατρική δεν τα διδάσκουν;
http://www.cvphysiology.com/Microcirculation/M012.htm
....An increase in either arterial or venous pressure will increase capillary pressure
....arteriolar constriction decreases this ratio and decreases capillary pressure.
....The more fluid that filters into the interstitium, the greater the volume of the interstitial space and the hydrostatic pressure within that space. In some organs, the interstitial compliance is low. Because of this, small increases in interstitial volume lead to large increases in pressure, which can damage the tissue. Examples of this include the brain and kidney, which are encased by rigid bone (brain) or by a capsule (kidney). In contrast, soft tissues such as skin, muscle and lung have a high compliance and therefore the interstitial space can undergo a large expansion with a relatively small increase in pressure.
Δυνατό link, nowhere. Έχει βέβαια τα προαπαιτούμενά του, αλλά ξεκαθαρίζει ότι πρωτίστως πρέπει να βλέπουμε το σώμα, άρα και το κεφάλι, ως υδροδυναμική μηχανή.
ΑπάντησηΔιαγραφή