Σε συνέχεια του χθεσινού άρθρου παρατίθεται σήμερα η παρουσίαση με εικόνες που ο Dr. Schelling μας παραχώρησε, με τον τίτλο: "Η προσπάθεια να θεραπεύσουμε την φλεβική πολλαπλή σκλήρυνση θεραπεύοντας το CCSVI".
Έχοντας συγκεντρώσει ιστορικά τη βιβλιογραφία μελέτης των εστιών της πολλαπλής σκλήρυνσης, ο Dr. Schelling καταλήγει στο αναμφίβολο συμπέρασμα ότι
Η μορφή, τοποθεσία και κατανομή των φλεβικών βλαβών που παρατηρούνται αποκλειστικά στον εγκέφαλο ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση μπορούν, σύμφωνα με απλές αρχές της φυσικής, να αποδοθούν μόνο σε φλεβική παλινδρόμηση.
Καλεί "congitive emergency" (κατάσταση έκτακτης γνωστικής ανάγκης) την ανάγκη να επικεντρωθεί η νευρολογία στις πραγματικές φλεβικές ενδείξεις για να θεραπεύσει τη νόσο. Οι πραγματικές ενδείξεις, που είναι αποκλειστικά φαινόμενα της σκλήρυνσης και τη διαφοροποιούν από άλλες νευρολογικές νόσους, είναι πως οι φλέβες εντός του εγκεφάλου έχουν αυλακωμένη επιφάνεια και τοιχώματα (Allen 1981, Dawson 1916), είναι παραμορφωμένες, διεσταλμένες και εκφυλισμένες (Putnam, Adler 1937, Fog 1965, Adams 1989), αποτελούν βάση από την οποία επεκτείνονται οι περικοιλιακές εστίες του Dawson (Lumsden 1970). Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι οι περικοιλιακές εστίες, που είναι τυπικές της σκλήρυνσης, σε μελέτες με μαγνητική τομογραφία που διεξάγονταν σε βάθος διετίας παρέμεναν σταθερές και δεν πηγαινοέρχονταν, όπως εστίες άλλων περιοχών.
Όταν λέει, όμως, ότι το CCSVI είναι ένα μέρος μόνο του φλεβικού προβλήματος, ανοίγει ένα μεγάλο παράθυρο διαλόγου που δεν ξέρω αν βρίσκει σύμφωνους τους λοιπούς Επεμβατικούς: για τον Schelling, το πρόβλημα δεν είναι μόνο στις στενές βαλβίδες (CCSVI) ή λοιπές στενώσεις, αλλά και στις ανεπαρκείς/απούσες βαλβίδες των σφαγίτιδων. Είναι εξίσου καταστροφική, για τον Schelling, μία σφαγίτιδα που έχει ικανή διατομή αλλά βαλβίδα που δεν κλείνει καλά, με αποτέλεσμα αίμα να εισέρχεται, με αντίστροφη φορά, από τον θώρακα προς τον εγκέφαλο, έπειτα από απλές ακόμη διαδικασίες που επιτρέπουν παλινδρόμηση, όπως ο βήχας. Το CCSVI του Zamboni και των Επεμβατικών που το θεραπεύουν μέχρι στιγμής έχει εντοπίσει μόνο στενωτικές βαλβίδες στους ασθενείς, όχι το αντίθετο, και έτσι δεν ξέρω αν μπορεί να επαληθευθεί ο συλλογισμός του Dr. Schelling. Στο μυαλό μου, μία βαλβίδα που δεν κλείνει καλά δεν είναι τόσο προβληματική όσο μία βαλβίδα που δεν ανοίγει, και δε μπορώ να φανταστώ αν υπάρχουν ασθενείς με τέτοιου είδους βαλβίδες ή γιατί υπάρχουν υγιείς που δεν έχουν καν βαλβίδες στις σφαγίτιδες.
Ο επίλογος της παρουσίασης είναι μία ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση εικόνων από εγκεφαλικές βλάβες λόγω σκλήρυνσης, ADEM, ιού και βακτηρίου - τα δύο τελευταία αποτελούν αγαπημένες υποθέσεις της νευρολογίας, όμως, όπως θα δείτε, το αποτύπωμα που αφήνουν στον εγκέφαλο είναι τόσο διαφορετικό από την CCSVI MS.
Tη στιγμή που Αγγειοχειρουργοί και Επεμβατικοί αναγκάζονται, για διπλωματικούς ή όποιους άλλους λόγους, να μη μιλάνε ευθέως για το CCSVI ως αιτία της MS, είναι καλό που υπάρχει ο Schelling ο οποίος, αμέτοχος ων των επεμβάσεων, μπορεί να λέει τα γεγονότα με το όνομά τους και να θυμίζει σε όλους πως το CCSVI δεν είναι μία ουρανοκατέβατη αρπαχτή, και ο Zamboni δεν είναι ο πρώτος που ενοχοποιεί τις φλέβες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου