Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Το CCSVI σχετίζεται με μειωμένη απεικονισιμότητα των φλεβών εντός του εγκεφάλου (SWI)

Ο Dr. Zivadinov έχει αναφέρει την παρούσα πρόταση και σε βίντεο που παρατέθηκε νωρίτερα στο μπλογκ. Τώρα δίνει στη δημοσιότητα εργασία που αποδεικνύει την δράση του CCSVI εντός του εγκεφάλου, αφού το σύνδρομο βρέθηκε θετικά συσχετισμένο με τη μειωμένη ορατότητα φλεβών.


Decreased brain venous vasculature visibility on SWI venography in patients with MS is related to CCSVI

Το εντυπωσιακό είναι επίσης πως σε αυτή την εργασία βρήκε υψηλότερο ποσοστό ΧΕΝΦΑ στους ασθενείς με MS, από ότι είχε δώσει η ομάδα του Buffalo νωρίτερα.  Ubung macht den Meister, που λένε και οι Γερμανοί.  Εξετάστηκαν 59 ασθενείς με MS και 33 υγιείς, με SWI.  Οι ασθενείς με MS με τις περισσότερες εξωκρανιακές στενώσεις είχαν και τη μικρότερη ορατότητα φλεβών ενδοκρανιακά, σημάδι υπομεταβολισμού και κακής απορρόφησης του οξυγόνου, αλλά και σημάδι μίας συστημικής, χρόνιας αλλοίωσης της μορφολογίας των φλεβών.




However, the pre- and post-contrast SWI venography experiment performed in the present study further extends understanding of this phenomenon and suggests that the reduced VVV in MS may be a combination of two main effects – reduced metabolism and morphological changes of the venous vasculature.



Μία αυτή η εργασία του Zivadinov και δεύτερη η εργασία του για την υποαιμάτωση (hypoperfusion) αποδεικνύουν και οι δύο ότι το CCSVI είναι μία παθολογία που σχετίζεται με σοβαρά ευρήματα εντός του εγκεφάλου ασθενών με MS.  Η αξία του CCSVI λοιπόν, παύει να είναι μόνο οι εξωκρανιακές στενώσεις.  Μακάρι αυτό να καταστεί σαφές και σε άλλους νευρολόγους.


Η υπερηχολογική εξέταση του Zivadinov ήταν "τυφλή" και εξαιρέθηκαν αυτής ασθενείς με συγγενείς εγκεφαλικές αγγειακές ανωμαλίες.  Το CCSVI εντοπίστηκε σε περίπου 80% των ασθενών με MS.


Ο Zivadinov καταλήγει στην υπόθεση από την οποία ξεκίνησε ο Ζαμπόνι:




It could be hypothesized that decreased venous outflow from the brain parenchyma to the periphery would lead to increased intracranial pressure and subsequent venous stasis, especially of the small vein vasculature.


Hypoxia arising from stasis in the veins might therefore induce morphological  changes which could result in occlusion and atrophy of these veins. Therefore, the most plausible explanation of our findings would be that reduced outflow from small vessels to the periphery—independent of whether it is primary or secondary to CCSVI or inflammatory and demyelinating lesions—leads to destruction of smaller veins and consequent loss of signal visibility on SWI venography. The pathogenesis of this process remains unanswered at this time and should be explored together with dynamic of regional lesion accumulation over time.



Αυτό που πρέπει, λοιπόν, να καταστεί σαφές στους ασθενείς με MS είναι ότι έχουν πολλαπλές πιθανότητες να πάσχουν από CCSVI, το οποίο σχετίζεται με δύο τουλάχιστο φαινόμενα: την υποαιμάτωση του εγκεφάλου τους και την αλλοίωση των μικρών φλεβών εντός του εγκεφάλου.  Όσο χειρότερες οι στενώσεις των εξωκρανιακών φλεβών ενός ασθενή (CCSVI), τόσο μεγαλύτερη η ατροφία των φλεβών εντός του εγκεφάλου.


Χρειαζόμαστε υπεύθυνους επιστήμονες να μας βοηθήσουν.  Κατά προτίμηση Επεμβατικούς Ακτινολόγους και Αγγειοχειρουργούς.  Είναι επείγον για πολλούς ασθενείς, αν όχι για όλους, να αποκαταστήσουν το CCSVI.  Χρειαζόμαστε γιατρούς που θα ξεκινήσουν με γνώμονα τα συμπτώματα CCSVI και με γνώση της αντιστοίχισης του CCSVI και της MS.  Ακόμη και αν δεν έχει αποδειχθεί η αιτιακή σχέση των δύο, ο καλός γιατρός θα δουλέψει σα να ήταν όντως το CCSVI η αιτία της MS: θα ακούσει τον ασθενή και τα CCSVI συμπτώματά του, θα αναζητήσει επαναστένωση στην επιδείνωση, θα καταβάλλει προσπάθεια για ολοκληρωμένη διάγνωση.  Όταν διαβάζω, όπως τώρα με τον Zivadinov, τί είναι ικανό να προκαλέσει το CCSVI, καταλήγω να οργίζομαι διπλά: αφενός γιατί στην πάθηση που ονομάζεται ΧΕΝΦΑ δεν έχουμε ακόμη τους νευρολόγους αρωγούς, αφετέρου γιατί δεν έχουμε καν τους πολλούς ασθενείς δίπλα μας.

4 σχόλια:

  1. Ο Σκλαφανι ειπε οτι αυτο ηταν "το λαθος του Ζαμπονι"
    ο ανθρωπος αυτος προσπαθησε (και πετυχε) να
    1.εντοπισει τα ευρηματα στις φλεβες
    2.παρατηρησει την επαναληπτικοτητα τους στους ασθενεις
    3.συνθεσει μια θεωρια καθολα κατανοητη και πληρως συμβατη με την φυσιολογια του αγγειακου συστηματος
    4.βρει ολες τις συγγενειες και ομοιοτητες με μια ακομα νοσο, την φλεβικη ανεπαρκεια των κατω ακρων (γεγονος που αποδεικνυει την ορθοτητα των επιχειρηματων του)
    Ειναι πραγματικα ενα ανεπαναληπτο γεγονος.
    Και ομως...
    εβαλε την αυτοανοσια να ακολουθει, κι ετσι κηρυχτηκε ο "πολεμος της χενφα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτοανοσία και ιστορίες . Ήθελα να ήξερα ποιος πιστεύει ακόμα σ αυτά τα πράγματα . Από που κι ως που η σκπ είναι αυτοάνοση . Αντί να κοιτάξουν να συνεργαστούν μπας και δούμε μια άσπρη μέρα κάθονται και μας κοιτάνε και μας λένε ότι φταίμε κι από πάνω που αρρωστήσαμε .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταλαβαίνω πού το πάει ο Σκλαφάνι. Για λόγους τακτικής, ναι, είναι προτιμότερο να θεραπεύεις την ΧΕΝΦΑ ανεξάρτητα από την σκλήρυνση. Ωστόσο προσωπικά χαίρομαι που ο Zamboni πάσαρε τη ΧΕΝΦΑ στην αυτοανοσία των mouse doctors. Αυτό που αναφέρεις, όμως, pelopida, το έχει κάνει θέμα και ο Dr. Simka όταν σχολίασε πως κάθε επαναστατική ιδέα περνάει τα στάδια του False και του Trivial, πριν γίνει αποδεκτή ως Obvious. False είναι να λες πως δεν υπάρχουν καν στενώσεις παθολογικές, Trivial είναι να λες πως υπάρχουν στενώσεις, αλλά δεν είναι η αιτία της νόσου. Περιμένουμε με αγωνία την πραγμάτωση του τρίτου σταδίου, την προφανή αποδοχή της ιδέας δηλαδή. Πάνω σε αυτό λοιπόν ο Dr. Simka, κατανοώντας τους ασθενείς με MS, λέει να μην χάνουμε χρόνο και να περάσουμε μόνοι μας στο στάδιο του False, λέγοντας μόνοι μας σε νευρολόγους ή άλλους αμφισβητίες "κοίτα, βρήκα στενώσεις, αλλά αποκλείεται να έχουν σχέση με την σκλήρυνση". Δεν ξέρω αν συμφωνώ με αυτή την πολιτική, αλλά μας δείχνει ότι όντως ακόμη και η επιστήμη διαπνέεται από πολιτική. Aliki μου, ή στραβές είναι οι φλέβες ή στραβά αρμενίζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μάλλον καλά έκανε, γιατί με αυτό ταρακούνησε το σύμπαν, κρατώντας αποστάσεις ασφαλείας από το φαρμακευτικό κατεστημένο. Διαφορετικά, ίσως είχε την τύχη των υπολοίπων θεωριών. Σε ένα webcast τον Απρίλιο του 2010 είχε αναφερθεί εκτενέστατα στις εργασίες των Prineas, Barnett, Hendersson που έδειχναν την απουσία λεμφικυττάρων απο τις νέες εστίες. Πρόκειται, πιθανότατα, για εσκεμμένο "λάθος", ίσως σε μια προσπάθεια να προσεγγίσει την επίσημη άποψη. Εμείς το κρίνουμε από το τέλος προς την αρχή, αλλά μια τέτοια αποφαση πριν από 5 χρονια, δεν ήταν σίγουρα καθόλου απλή και καθόλου προφανής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή