"Πέρα από κάθε εποικοδομητικό επιστημονικό διάλογο"

Με αυτή την πρόταση υπογράφουν η ομάδα των Σέρβων Αγγειοχειρουργών, Ακτινολόγων και Νευροαγγειολόγων επιστολή τους προς την ιατρική επιθεώρηση SpringerLink.  Αυτό που βρίσκεται "beyond constructive scientific debate" είναι το ερώτημα αν θα συνεχίσουν τις αγγειοπλαστικές στους ασθενείς με σκλήρυνση, παρά την προτροπή της CIRSE πως τέτοιες επεμβάσεις καλό είναι να γίνονται μόνο στα πλαίσια μελετών.  Τα καλά νευρολογικά αποτελέσματα των ασθενών τους μετά την επέμβαση και η κοινή λογική πως προέχει να προλάβεις την επιδείνωση από το να αποδείξεις κλινικά την αιτιότητα, συνθήκη που μπορεί να στερήσει πολύτιμο χρόνο από τους ασθενείς, τους έπεισαν πως πρέπει, ως γιατροί, να συνεχίσουν τις αγγειοπλαστικές.

Σε 34 ασθενείς συνολικά που υποβλήθησαν σε αγγειοπλαστική η μοναδική μικρή επιπλοκή ήταν το αιμάτωμα στο σημείο τομής στο πόδι.

CCSVI: Fact or Fiction?

Οι ίδιοι γιατροί δημοσίευσαν πρόσφατα μελέτη δική τους στην οποία υπέβαλαν ασθενείς με MS (64) αλλά και υγιείς (37) σε υπέρηχο, προκειμένου να ελέγξουν τόσο τη μορφολογία όσο και τη ροή των σφαγίτιδων.  Προς επιβεβαίωση της θεωρίας του CCSVI, ο ασθενείς με MS είχαν περισσότερες ανωμαλίες.  Οι ανωμαλίες, ωστόσο, που διέκριναν τη μία ομάδα από την άλλη δεν ήταν μορφολογικές (π.χ. ανώμαλες βαλβίδες, που εντοπίστηκαν και σε υγιείς), αλλά αιμοδυναμικές (ο αντίκτυπος αυτών στην ροή), γεγονός που επιβεβαιώνει ότι το πρόβλημα δεν είναι απαραίτητα η αρχιτεκτονική της στένωσης, όσο, όπως περιγράφηκε στο χθεσινό άρθρο από τον Dr. Clive Beggs, η υδροδυναμική ανισορροπία, που φαίνεται να είναι συνδυασμός στενώσεων στον χρόνο.

Morphological and Haemodynamic Abnormalities in the Jugular Veins of Patients with MS

Θα θέλαμε να ξέρουμε, στο μέλλον, πόσοι από τους "υγιείς" με CCSVI δεν εμφανίζουν επίσης κάποια συμπτωματολογία (π.χ. πονοκέφαλο), ή δεν έχουν άλλου είδους βαλβιδική ανωμαλία (π.χ. ανεπάρκεια ή απουσία) ή πόσες φλέβες πάσχουν συνολικά στο σώμα τους.  Τουλάχιστο για το CCSVI των ασθενών με MS μπορούμε με σχετική ασφάλεια να πούμε ότι είναι ξεκάθαρα στενωτικής φύσεως οι βαλβίδες ή μεμβράνες στις φλέβες τους ενώ δεν εμφανίζονται ποτέ, ως εμβρυολογική ανωμαλία, σε μία μόνο φλέβα.