Βίντεο Sclafani-CCSVI Symposium

Τον περασμένο Ιούλιο διοργανώθηκε το δεύτερο ετήσιο Συμπόσιο για το CCSVI με την επιμέλεια του Dr. Salvatore Sclafani.  Τα βίντεο από τις ομιλίες διατίθενται διαδικτυακά στην παρακάτω διεύθυνση:

Στην χαιρετιστήρια ομιλία του ο Dr. Sclafani εξήγησε εν συντομία πως υπάρχει "clear cut and overwhelming evidence" για το ότι το CCSVI είναι υπαρκτή και σοβαρή παθολογία, κατανοητή από Επεμβατικούς ή Αγγειοχειρουργούς.  Δε σχολιάζει την "ιδεολογία της MS", αν είναι αυτοάνοση ή όχι, ενδιαφέρεται ωστόσο να μάθει γιατί το CCSVI, που έχει δικά του αποκλειστικά συμπτώματα τα οποία παλαιότερα αποδίδονταν στην MS, επηρεάζει την ποιότητα ζωής των ασθενών με σκλήρυνση προς το καλύτερο, όταν θεραπεύεται.

Το CCSVI μετέθεσε την περιβόητη ανοσολογική αντίδραση σε δευτερεύουσα μοίρα, αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα των μηχανικών/υδραυλικών φαινομένων εξ αιτίας των πιέσεων στον εγκέφαλο (Clive Beggs).  Η παρουσίαση του τελευταίου συμπληρώνει τις υποθέσεις του Ζαμπόνι: είναι παθολογικό το CCSVI?  Ναι.  Αυξάνει τις πιέσεις στον εγκέφαλο;  Οπωσδήποτε.  Έχει σχέση η αυξημένη φλεβική πίεση με υποαιμάτωση, όπως αυτή παρατηρήθηκε στους ασθενείς με MS?  Αναγκαστικά.  Ο Dr. Beggs χρησιμοποιεί εξισώσεις για να δείξει πώς από μία στενωμένη φλέβα (σφαγίτιδα), που έχει πλέον διογκωμένη εμφάνιση, έχουμε αυξημένο όγκο αίματος στον εγκέφαλο (less blood outflow) με συνέπεια τη μορφολογική αλλοίωση μικρών εγκεφαλικών φλεβών, κυρίως περικοιλιακά και στον φλοιό - όπου παρατηρούνται συνήθως αλλοιώσεις και εστίες σκλήρυνσης, δηλαδή.

Ο Dr. Beggs παρατηρεί πως η βιβλιογραφία της σκλήρυνσης κρατείται κυρίως από ανθρώπους που δεν κατέχουν μηχανική των υγρών, με αποτέλεσμα δικές τους αυθαίρετες υποθέσεις να έχουν γίνει κοινή γνώση.  Εργασία του 1964 (Kitano et al) είχε δείξει πως αμφοτερόπλευρη συμπίεση των σφαγίτιδων οδηγούσε σε 17% αυξημένο όγκο του αίματος στον εγκέφαλο.  Η υπόθεση Monro-Kellie λέει πως όταν υπάρχει τέτοια αύξηση, πρέπει να αντισταθμιστεί με κάποια μείωση.    Η ίδια η αιμάτωση του εγκεφάλου;  Η ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού;  Οπωσδήποτε όμως μία τέτοια συνθήκη δεν είναι άνευ αποτελέσματος.

Το γεγονός ότι οι εστίες σχηματίζονται συμμετρικά στην περικοιλιακή χώρα είναι σημάδι υδροδυναμικής ανισορροπίας, σχολιάζει ο Dr. Beggs.

Τα συμπεράσματα που εξάγονται με ασφάλεια από τον ίδιο:

1. οι εξωκρανιακές φλεβικές στενώσεις έχουν την τάση να αυξάνουν τον όγκο του αίματος περικοιλιακά και στον φλοιό, περιοχές που έχουν έντονη δραστηριότητα MS.

2. οι ασθενείς με MS εκδηλώνουν μορφολoγικές αλλαγές στα εγκεφαλικά αγγεία, που είναι αυτές υπεύθυνες μάλλον για την υποαιμάτωση του εγκεφάλου (συμπέρασμα του Beggs από εργασία του 1954, στην οποία η συμπίεση φλεβών του λαιμού σε υγιείς επέφερε αυξημένη αντίσταση στην αιμάτωση του εγκεφάλου, αλλά αντισταθμίστηκε από την διαστολή των αρτηριδίων, πράγμα που δε συμβαίνει στους ασθενείς με MS)

3.  Η αυξημένη πίεση στους κόλπους (sinuses) και οι αλλαγές στην υδραυλική αντίσταση των αγγείων εμποδίζουν την εγκεφαλική ροή του αίματος, προκαλώντας τοπικά υποξία στο φλεβικό ενδοθήλιο.

4.  Το υποξικό στρες στην περικοιλιακή χώρα αυξάνει την ευθραυστότητα του αιματεγκεφαλικού φραγμού.

5.  Η μηχανική των ρευστών προτείνει βιολογικές εξηγήσεις για κάποια από τα χαρακτηριστικά φυσιολογίας της MS.

Evidence based medicine.  H παρουσίαση του Dr. Beggs εξηγεί μία σειρά από φαινόμενα χωρίς καν την αναγκαιότητα ενός ανοσολογικού μηχανισμού.  Μπροστά σε τόσο σοβαρές εξηγήσεις, είναι να απορεί κανείς που η επιστημονική κοινότητα εθελοτυφλεί ή βαριέται.

Όπως λέει και ο Dr. Sclafani αναφερόμενος στο CCSVI/MS: "μία απαίσια ασθένεια με ανάγκασε να ασχοληθώ μαζί της".