Η κόπωση, το CCSVI και η MS

Λένε πως η κόπωση μπορεί να προηγείται, ως σύμπτωμα, αρκετά χρόνια της διάγνωσης της MS.  Και πως αφορά την πλειοψηφία των ασθενών, ακόμη και στην αρχή της νόσου, και όχι κατ' ανάγκη στην προοδευτική της μορφή.  Και αυτό το λένε και τα επίσημα χείλη των Νευρολόγων.

Fatigue commonly precedes MS by years

Απλά συμπεράσματα:

1.  Αφού η κόπωση προηγείται της MS και η αγγειοπλαστική θεραπεύει, αν μη τι άλλο, την κόπωση (βλέπε σχετική εργασία του Zamboni με τίτλο "Is chronic fatigue the symptom of venous insuffiency associated with multiple scleroris? A longitudinal pilot study"), τότε το CCSVI σε καμία περίπτωση δεν είναι αποτέλεσμα της νόσου, αλλά προηγείται της έναρξης της MS.

2.  Αφού η κόπωση αφορά την πλειοψηφία των ασθενών και η αγγειοπλαστική την θεραπεύει, τότε πάσχει από CCSVI η πλειοψηφία των ασθενών, και όχι το 53% (Zivadinov).

H πρόσφατη νευρολογική έρευνα που αναρτήθηκε παραπάνω έγινε σε 5305 ασθενείς, το 29% των οποίων είχε διαγνωσθεί με κόπωση πριν τη διάγνωση με MS, ενώ το 42% παρουσίασε αυτό το σύμπτωμα περισσότερες από δύο φορές πριν την διάγνωση με MS.

Η έρευνα παρουσιάστηκε πριν λίγες μέρες στην εικοστή πέμπτη ετήσια συνάντηση του Consortium of Multiple Sclerosis Centers στο Μόντρεαλ.

Ερωτηθείς ο Freedman είπε πως έμεινε άναυδος από το πόσο συχνή είναι η κόπωση πριν την σκλήρυνση, συμπέρασμα που δεν είχε λόγο να αμφισβητήσει.  Ο ίδιος γιατρός λίγους μήνες πριν μιλούσε υποτιμητικά για τη συσχέτιση του CCSVI με την MS (είχε φέρει για παράδειγμα τη συσχέτιση φακίδων με σκλήρυνση), ωστόσο πρέπει, σαν ίσος προς ίσο, να αμφισβητήσει με επιστημονικό τρόπο τα αποτελέσματα της αγγειοπλαστικής στους ασθενείς με σκλήρυνση, ή να μπορέσει να αντιπροτείνει θεραπεία για την κόπωση, ένα σύμπτωμα που όλοι παραδέχονται πως μειώνει την ποιότητα ζωής και είναι άνευ θεραπείας.

Η εργασία του Zamboni έχει ήδη συζητηθεί παρακάτω:

Κόπωση

Το συμπέρασμα της εργασίας του Zamboni ήταν το εξής:  Η κόπωση μειώθηκε εξαιρετικά και παρέμεινε μειωμένη στους 35 ασθενείς που έκαναν επέμβαση (αξιολογήθηκε τον πρώτο μήνα, μετά από 6 μήνες και μετά από 12 μήνες).  Τα αποτελέσματα για την αξιολόγηση της κόπωσης ταυτίζονταν και στις δύο κλίμακες αξιολόγησής της.  Συνακόλουθες γνωστικές δεξιότητες βελτιώθηκαν ήδη τον πρώτο μήνα.

Το ίδιο συνέβη και για το δείγμα ασθενών που υποβλήθησαν στην κινητική δοκιμασία.  Αυξήθηκε η απόσταση που μπορούσαν να καλύψουν σε έξι λεπτά για τους 28 ασθενείς.  Σε οκτώ από αυτούς, που δεν είχαν καθόλου συμπτώματα κινητικά, σημειώθηκε εξίσου αύξηση της απόστασης την οποία μπορούσαν να καλύψουν στον ίδιο χρόνο, αντιστρόφως ανάλογη της κόπωσης που αισθάνονταν μετεπεμβατικά.

Αυτή είναι η πρόταση του Dr. Zamboni.  Οι προτάσεις των Νευρολόγων έως τώρα για την κόπωση είναι οι εξής:

Unfortunately, fatigue in MS remains poorly understood

No single cause of fatigue in MS can be pinpointed

The latest research suggests that the primary mechanisms
of fatigue are related to immunologic factors or central
nervous system (CNS) damage

Δε γνωρίζουμε τί είναι η κόπωση, δε μπορούμε να ορίσουμε ποιά είναι η αιτία της, υποθέτουμε πως είναι ανοσολογικής προέλευσης (αποτέλεσμα της βλάβης).

Treating fatigue

Κάπως έτσι, άλλωστε, μιλάει η αυτοανοσία για την MS ολόκληρη: δε γνωρίζουμε τί είναι η MS, δε μπορούμε να ορίσουμε ποιά είναι η αιτία της, άρα είναι αυτοάνοση.

Συγχωρέστε μου το άκομψο αστείο.   Όμως τα γεγονότα μιλούν μόνα τους.  Τρία σκευάσματα συνταγογραφούνταν για την κόπωση, και τα τρία αποτυχημένα, όπως παραδέχεται το παραπάνω άρθρο.  Το Amantadine, που έδειξε θετικά υποκειμενικά αποτελέσματα αρχικά, βρέθηκε να στηρίζεται σε μελέτες με μεθοδολογικά λάθη (σελ. 3).  Το Pemoline απέτυχε σε δύο μελέτες συγκρινόμενο με πλασέμπο, ενώ το Modafinil δεν είχε κανένα όφελος στην κόπωση των ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας.

Εντύπωση προκαλεί η διαφορετική αντιμετώπιση ενός τόσο κοινού συμπτώματος στην MS: με Pemonil η μία πλευρά, με αγγειοπλαστική η πιο πρόσφατη.  Το CCSVI αναδεικνύει, αν μη τι άλλο, την ανεπάρκεια και αποτυχία της φαρμακευτικής φαρέτρας.

Θεωρούν, οι Νευρολόγοι, πως η κόπωση είναι αποτέλεσμα της φθοράς των νευραξόνων και της ατροφίας του εγκεφαλικού φλοιού.  Ωστόσο δεν υπάρχουν, για την κόπωση, θεραπευτικές επιλογές στη φαρέτρα.  Ούτε, φυσικά, αποδείξεις για τον ισχυρισμό τους.

Επιστρέφουμε στις αποδείξεις λοιπόν.  Αφού η κόπωση αφορά την πλειοψηφία των ασθενών με σκλήρυνση, και είναι εκεί, ως σύμπτωμα, και χρόνια πριν την έναρξη της νόσου, τότε και το CCSVI είναι εκεί και περιμένει κάποιον να το ανακαλύψει.