Multiple Sclerosis International Federation

Τουλάχιστο αστεία η τοποθέτηση Καναδού ερευνητή της MS για την αιτιακή συσχέτιση του CCSVI με την πολλαπλή σκλήρυνση.  Παραθέτω τα γραφόμενά του στο περιοδικό της Διεθνούς Ομοσπονδίας για την πολλαπλή σκλήρυνση, με τίτλο MS in focus (τεύχος 17).

To use an example, what if more people with MS have freckles? It is already known that MS is predominantly seen in Caucasians, and since having freckles associates more with Caucasians, does that mean that freckles cause MS? Only once an association is clear, and there is a plausible way in which the association might actually cause the damage, would it be ethical to consider an intervention to correct the “abnormalities”. Can you imagine removing freckles because of an association to MS? It is hard to understand how freckles might have something to do with MS. As far-fetched though as it seems, pigment cells in the skin are closely related to brain cells and it may well be that whatever factor stimulates pigment cells to form freckles, alsostimulates the immune system to attack myelin.

Ο Mark Freedman λέει λοιπόν πως η συσχέτιση των φλεβικών ανωμαλιών με την σκλήρυνση μπορεί να είναι τόσο άσχετη όσο και η συσχέτιση φακίδων με την σκλήρυνση.  Όπως οι φακίδες εμφανίζονται περισσότερο στους Καυκάσιους, οι οποίοι ταυτόχρονα εμφανίζουν και σκλήρυνση, έτσι μπορεί να εμφανίζονται και οι στενώσεις στις φλέβες.  Θα αφαιρούσατε φακίδες ποτέ, θεωρώντας πως αυτές μπορεί να ευθύνονται για μία παθογένεια; Όχι.  Γιατί τότε θεραπεύετε τις φλέβες σας;

Ο εν λόγω κύριος (δυσκολεύομαι να επαναλάβω τον χαρακτηρισμό 'ερευνητής' ελλείψει σοβαρών επιχειρημάτων εκ μέρους του) θεωρεί πως τα ίδια κύτταρα που προκαλούν την εμφάνιση φακίδων ή φλεβικών ανωμαλιών ή ό,τι άλλο σε έναν ασθενή με MS, είναι τα κύτταρα που προκαλούν και την επίθεση στη μυελίνη.

Αν τέτοιου είδους προτάσεις, αστήρικτες και αυθαίρετες, καθορίζουν την έρευνα της MS σήμερα, τότε ακόμη και οι καλόπιστοι Νευρολόγοι, αν υπάρχουν, θα χάσουν αργά ή γρήγορα την εμπιστοσύνη των ασθενών.

Η αυθαιρεσία συνεχίζεται.  Στο ίδιο περιοδικό, άρθρο του Νευρολόγου Amit Bar Or αναφέρει πως το μεγαλύτερο επιχείρημα υπέρ της αυτοανοσίας είναι πως τα φάρμακα, ιντερφερόνες κλπ., δουλεύουν (!):

Perhaps the strongest evidence for this neuro-immune view of MS biology comes from clinical trials of approved therapies for MS. All the approved therapies, including beta-interferon, glatiramer acetate, mitoxantrone and natalizumab, were developed based on their ability to modify immune responses, and have been shown to decrease MS relapses. These therapies either decrease the ability of immune cells to invade from the circulation and into the CNS, or change the way the immune cells respond, so that they no longer cause damage even if they do get into the CNS.  While these treatments certainly do not provide all the answers, their success in reducing MS relapses strongly suggests that the ability of immune cells from the periphery to get across the vessels and into the CNS, is one important component of the biology of new MS relapses.

Αν και το τεύχος είναι αφιερωμένο στην έρευνα για την πολλαπλή σκλήρυνση, δεν κάνει την παραμικρή αναφορά στις εργασίες πολυάριθμων συνεδρίων για τη φλεβική προέλευση του νευροεκφυλισμού, θεωρώντας τις έρευνες του Ζαμπόνι "ανήθικες".  Αντίθετα, επιλέγει τον ηθικό τρόπο αναπτέρωσης των ελπίδων των ασθενών, διαβεβαιώνοντας, χωρίς επιχειρήματα βέβαια, πως η θεραπεία θα έρθει στο μέλλον.  Άγνωστο πότε, ή πώς, αλλά θα έρθει...

Περιοδικό