Οι απόψεις ανήκουν σε Ιταλό γιατρό του CCSVI, τον Dr. Lupattelli, ο οποίος διατηρεί και φόρουμ για την προώθηση της αγγειακής υγείας.
Φόρουμ
Πρέπει να πω (αν και με τις πληροφορίες που υπάρχουν στο διαδίκτυο σήμερα είναι λίγο δύσκολο να καυχιέμαι), ότι έχω να αναφέρω μέχρι σήμερα ελάχιστες επαναστενώσεις. Μέχρι στιγμής έχω επαναλάβει τη διαδικασία σε μόνο έναν ασθενή. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντική η τεχνική που χρησιμοποιείται. Από την αρχή έκανα 'επιθετικές' διαστολές με αρκετά μεγάλα μπαλόνια (συχνά δύο ταυτόχρονα), μεγαλύτερα από εκείνα που χρησιμοποιούνται σε άλλες εγχειρήσεις, γεγονός που με έφερε σε θέση να σπάω τη βαλβίδα στη βάση της σφαγίτιδας, αφού η γνώση μας είναι πως τις περισσότερες φορές αυτή ευθύνεται για τη διαταραχή ροής. Το να διαρρήξεις μερικώς τη βαλβίδα, με μικρή ισχύ, θα σου επιτρέψει να έχεις μικρή ροή για σύντομο χρονικό διάστημα, έως ότου η βαλβίδα αναγεννηθεί και η ροή επιστρέψει στα προγούμενα επίπεδα, κάτι που καλούμε (λανθασμένα;) 'επαναστένωση'. Αν όμως σπάσει πλήρως η βαλβίδα, δεν έχει πιθανότητες να επαναστενώσει, αφού τα φύλλα της είναι εντελώς ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, κολλημένα στα τοιχώματα. Η υιοθέτηση αυτής της τεχνικής με έφερε μέχρι στιγμής (αν και χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μεγαλύτερα δείγματα) αντιμέτωπο με πολύ λιγότερες επαναστενώσεις σε σχέση με άλλους γιατρούς.
Το εντυπωσιακό είναι πως ο εν λόγω γιατρός, ακόμη και όταν δεν έβρισκε πρόβλημα ροής ούτε σε υπέρηχο, ούτε στην φλεβογραφία, προχωρούσε σε διάνοιξη με μπαλόνι και ακόμη και τότε είχε θετικά αποτελέσματα ο ασθενής. Ως εκ τούτου, πιστεύει πως όλοι οι ασθενείς με MS έχουν CCSVI, απλά υπάρχουν περιπτώσεις που το σύνδρομο δεν είναι ορατό.
Riporto alcuni casi in cui il paziente sembrava avere un flusso completamente normale alla flebografia ma dopo dilatazione forzata delle giugulari sono sopraggiunti benefici ( a volte anche importanti). E' come se dilatare ancora di più una giugulare, anche se pervia, possa portare ad aumentare comunque il flusso al suo interno con conseguenti miglioramenti. Questo vorrebbe dire che la CCSVI è presente praticamente in tutti i malati di sm.
Μένει να διερευνηθεί, λέει ο Dr. Lupattelli, γιατί υπάρχουν περιπτώσεις ασθενών, λίγες ευτυχώς, που δεν ωφελούνται από την αγγειοπλαστική.
Αν δεν κάνω λάθος, το 'προληπτικό', όπως κάνει ο Lupattelli, μπαλονάρισμα στην περιοχή της βαλβίδας, ακόμη και όταν το πρόβλημα δεν είναι ορατό, εφαρμόζει και ο Dr. Sinan.
Δε νομίζω ότι υπάρχει τέτοια αναφορά στο πρωτόκολλο του Sinan.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, δεν αναφέρεται στο πρωτόκολλο, αναφέρθηκε όμως στο Συνέδριο που έγινε πέρυσι το καλοκαίρι στο Brooklyn, σε ομιλία του ιδίου Dr. Tariq Sinan, πως ένα από τα διαγνωστικά εργαλεία ανίχνευσης ανωμαλίας στην άζυγο, η οποία πλήττεται σε μεγάλο βαθμό και συχνά μας διαφεύγει, είναι το προληπτικό μπαλονάρισμά της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ομιλία υπάρχει στο youtube:
http://www.youtube.com/watch?v=cChReoCFEN0
http://www.youtube.com/watch?v=aLeRe1ZuUbE&feature=related
Θα επαναφέρω ένα παλιότερο ερώτημά μου, τι είναι καλύτερο μια (πιθανή)προβληματική βαλβίδα ή καθόλου βαλβίδα ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην δεύτερη περίπτωση τι πιθανοί νέοι κίνδυνοι υπάρχουν ;
Από μία προβληματική βαλβίδα, καλύτερα καθόλου βαλβίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφή'Ομως υπάρχει διάκριση ανάμεσα στο annuloplasty και το valvuloplasty. Και στις δύο περιπτώσεις πάσχει η περιοχή της βαλβίδας, αλλά: στην πρώτη περίπτωση (annulus) το πρόβλημα είναι στα τοιχώματα από τα οποία εκφύεται η βαλβίδα (είναι ανελαστικά και δεν επιτρέπουν τη φυσιολογική κίνηση των φύλλων της βαλβίδας), ενώ στη δεύτερη (valve) τα ίδια τα φύλλα της βαλβίδας είναι κακώς τοποθετημένα το ένα σε σχέση με το άλλο (π.χ. αλληλοεπικαλύπτονται, μη επιτρέποντας τη ροή).
Η χρήση IVUS σε αυτή την περίπτωση δείχνει πού ακριβώς είναι το πρόβλημα και τί πίεση πρέπει να ασκηθεί προκειμένου να σπάσει το annulus, χωρίς να πειραχτεί η βαλβίδα, αν πάσχει το annulus, ή να προκληθεί κατευθείαν βαλβιδοτομή, αν όντως πάσχει η ίδια η βαλβίδα.
Το μπαλόνι, με την πίεση που ασκεί, συνήθως κολλάει τα φύλλα της βαλβίδας στα τοιχώματα της φλέβας. Δεν αποκλείεται αυτά να επαναστενώσουν, όπως και δεν αποκλείεται να ξεκολλήσουν με τον χρόνο και να έρθουν σε φυσιολογική θέση αυτή τη φορά - ευχάριστο σενάριο αυτό.
Στην περίπτωση που η βαλβίδα λοιπόν δεν υφίσταται πλέον, μετά την αγγειοπλαστική, δεν έχουν αναφερθεί κίνδυνοι, μιας και δεν υπάρχει σχετική βιβλιογραφία. Γνωρίζουμε μόνο πως ένα 10% των ανθρώπων γεννιούνται χωρίς βαλβίδες στις σφαγίτιδες, και είναι φυσιολογικοί. Αυτό που σίγουρα ισχύει είναι πως στην ύπτια ή ανάποδη στάση σώματος η έλλειψη βαλβίδας θα προκαλεί, στιγμιαία, συμφόρηση και ζάλη, χωρίς μακροχρόνιες συνέπειες όμως. Αυτά μενει να αποδειχθούν στο μέλλον, μια που οι επεμβάσεις που γίνονται τώρα αφορούν τη βαλβιδοπλαστική και είναι πρωτόγνωρο πεδίο.
Ίσως η καλύτερη λύση θα ήταν μεταμόσχευση υγιούς βαλβίδας.
Δηλαδή θα πρέπει να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου ξέροντας ότι δεν θα κάνω ποτέ bungee jumping. Είναι κάτι που μπορώ να το αντέξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι ο Dr. Tariq Sinan χρησιμοποιεί το μπαλόνι διαγνωστικά. Δηλαδή, προκειμένου να αντιληφθεί αν υπάρχουν προβλήματα βαλβίδων ή άλλων στενώσεων στην άζυγο, χρησιμοποιεί ένα πιο μαλακό μπαλόνι για να "αισθανθεί" τις τυχόν στενώσεις. Αν με αυτό το μπάλόνι εντοπίσει προβλήματα, προχωρά στην αγγειοπλαστική με ένα σκληρότερο μπαλόνι και υψηλότερη πίεση.
ΑπάντησηΔιαγραφή