Μία πρόσφατη νευρολογική έρευνα έρχεται να αμφισβητήσει την ύπαρξη του CCSVI ως μηχανισμού πυροδότησης της MS.
Εξετάστηκαν 50 ασθενείς με κλινικά μεμονωμένο επεισόδιο και το δείγμα τους αντιπαραβλήθηκε με 50 υγιείς ιδίου φύλου και ηλικίας, 60 ασθενείς με Transient Global Amnesia και 60 υγιείς ιδίου φύλου και ηλικίας επίσης. Μόνο σε 8 από τους 50 ασθενείς με πιθανή MS εντοπίστηκε CCSVI, και αυτό με υπέρηχο μόνο, καθώς η επεμβατική φλεβογραφία δεν εντόπισε ιδιαίτερα ευρήματα.
No evidence of chronic cerebrospinal venous insufficiency at MS onset.
http://www.msrc.co.uk/index.cfm/fuseaction/show/pageid/2944
Αφήνοντας στην άκρη το επιχείρημα πως η διάγνωση του CCSVI είναι ιδιαίτερη και απαιτεί ειδικούς χειρισμούς, μπορούμε να υποθέσουμε πως, αν το CCSVI δεν είναι ορατό στο πρώτο επεισόδιο της νόσου, αυτό σημαίνει ότι το CCSVI είναι κάτι που επίσης εξελίσσεται στον χρόνο.
Ας το δούμε αντίστροφα: δεδομένης της υψηλής συσχέτισης του CCSVI με την MS, είνα λογικό να υποθέσουμε πως ακόμη και οι ασθενείς με ένα μεμονωμένο επεισόδιο έχουν CCSVI, το οποίο όμως είναι ήπιο στην αρχή και άρα δυσδιάγνωστο. Εδώ στέκει η υπόθεση της ενδοθηλίνης: η ενδοθηλίνη 1 παράγεται από το ενδοθήλιο, κάθε φορά που η ισορροπία αυτού διαταράσσεται. Έχει εντοπιστεί σε αυξημένες ποσότητες στο πλάσμα ασθενών με MS, χωρίς να έχει προταθεί αιτία. Η αυξημένη παρουσία της θεωρείται πάντα παθολογική.
Increased endothelin-1 plasma levels in patients with multiple sclerosis.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11315981
Η ενδοθηλίνη έχει αγγειοσυσταλτική δράση, ευνοεί δηλαδή την στένωση των φλεβών και την φθορά του κολλαγόνου, στην προκειμένη περίπτωση. Κάνει, συνεπώς, το CCSVI χειρότερο. Με τη σειρά του, το CCSVI, η υποξία και η πίεση των φλεβικών τοιχωμάτων οδηγούν σε περαιτέρω παραγωγή ενδοθηλίνης 1.
Για να το πούμε πιο απλά: υπάρχει αρχικά θέμα βαλβιδικής ανεπάρκειας ή άλλης ανωμαλίας στη φλέβα. Η διαταραχή της ροής που θα προκληθεί θα ταράξει την ισορροπία του ενθοθηλίου, οδηγώντας σε παραγωγή ενδοθηλίνης 1. Αυτή, με τη σειρά της, θα κάνει τα τοιχώματα των φλεβών ακόμη λιγότερο ανελαστικά, αφού κλέβει κολλαγόνο, άρα ακόμη περισσότερο στενωτικά. Η νέα στένωση θα προκαλέσει νέα διαταραχή και συνεπώς αναγκαστική παραγωγή ενδοθηλίνης, και όλα πάλι από την αρχή.
Το CCSVI εξελίσσεται στον χρόνο, όπως άλλωστε και η MS. Είναι μία εμβρυολογική ανωμαλία, που είναι έκθετη όμως στο περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται. Από αυτή την άποψη, δεν είναι, υποθέτω, απαραίτητη η αδιαμφισβήτητη παρουσία (έμφαση στο αδιαμφισβήτητη και όχι στην παρουσία, καθώς είναι πάντα πιθανόν ο ακτινολόγος να έκανε λάθος) του CCSVI στους CIS. Άλλωστε, και οι μελέτες του Ζαμπόνι βασίστηκαν σε δείγμα ασθενών με κλινικά διεγνωσμένη MS και μέση διάρκεια αυτής στον χρόνο τα έξι έτη.
Η ενδοθηλίνη έχει αγγειοσυσταλτική δράση, ευνοεί δηλαδή την στένωση των φλεβών και την φθορά του κολλαγόνου, στην προκειμένη περίπτωση. Κάνει, συνεπώς, το CCSVI χειρότερο. Με τη σειρά του, το CCSVI, η υποξία και η πίεση των φλεβικών τοιχωμάτων οδηγούν σε περαιτέρω παραγωγή ενδοθηλίνης 1.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω την εντύπωση ότι η ενδοθηλίνη είναι λίγο αδύνατον να προκαλέσει στένωση σε μεγάλη φλέβα. Η δράση της περιορίζεται στα τριχοειδή αγγεία, αφού η πίεσή τους είναι αυτή που καθορίζει την ανταλλαγή αερίων και ουσιών μεταξύ αίματος και κυτάρων.
Μάλλον η αύξησή της είναι τμήμα κάποιου μηχανισμού άμυνας στη χρόνια υποξία και όχι αίτιο στένωσης των φλεβών.
Δε γνωρίζω για τα τριχοειδή αγγεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω υπόψη εργασίες που συνδέουν την ενδοθηλίνη με αγγειοσυστολή, και κυρίως με φίμπρωση (fibrosis), διαδικασία υπερ-παραγωγής συνδετικού ιστού που καταλήγει σε υπερτροφία κυττάρων στο εσωτερικό τοίχωμα των φλεβών, και έτσι μειώνει τοπικά τη διατομή των αγγείων εσωτερικά.
Η διαδικασία της φίμπρωσης είχε περιγραφεί από τον Ζαμπόνι στην παθολογία των κάτω άκρων, υπάρχει ως παράγραφος στην εργασία με θέμα "Iron-dependent inflammation". Εκεί συζητά την παρουσία των fibrin cuffs, περιοχών στις οποίες έχει γίνει η διαδικασία της φίμπρωσης.
http://circ.ahajournals.org/cgi/content/abstract/83/2/469
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15902842
"ET-1 is involved in physiological processes of vascular tone and mitogenesis, whereas under pathological conditions fibrosis, vascular hypertension and inflammation are induced[...]Studies on ET and its receptors still need to be scrutinized, especially to demonstrate a suspected direct relation of vasoconstrictive effects to tissue fibrosis".
http://rheumatology.oxfordjournals.org/content/45/suppl_3/iii8.full
Πιστεύω πως η αυξημένη παραγωγή ενδοθηλίνης είναι σε πρώτη φάση αποτέλεσμα του μηχανισμού υποξίας αλλά η ύπαρξή της δρα ενθαρρυντικά για περαιτέρω συστολή. Vicious circle.
Στο πλήρες κείμενο της προαναφερόμενης εργασίας (Πλήρες κείμενο)
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχει o πίνακας 4 με τα αποτελέσματα των υπερηχογραφικών μετρήσεων. Χωρίς πολύ μετα-ανάλυση θα έλεγα ότι το άμεσο μήνυμα που μεταφέρει είναι ότι κάτι τρέχει με τις φλέβες των ατόμων με ΣΚΠ.
Παραδόξως, οι συγγραφείς καταλήγουν στο αντίθετο συμπέρασμα με το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα ότι δεν αναπαράγονται τα ποσοστά της έρευνας του Zamboni. Αν και το αναφέρουν, δε φαίνεται να τους πολυπροβληματίζει ότι εκεί δε μελετήθηκαν άτομα με κλινικά μεμονωμένα επεισόδια και μέσο EDSS 1.5!
Σε μορφή απάντησης έρχεται η τελευταία παράγραφος της εργασίας με τις πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων. Εκεί διαβάζουμε ότι οι συγγραφείς αποτέλεσαν μέλη συμβουλίων γνωστών φαρμακευτικών εταιριών, σύμβουλοί τους, αποδέκτες ταξιδιωτικών εξυπηρετήσεων και εύφημων μνειών. Προς τιμήν τους.
[...] CIS [...]
ΑπάντησηΔιαγραφή