Η ανάλυση αφορά το πρώτο δείγμα 65 ασθενών του Ζαμπόνι (διαβάστε τα άρθρα Τύποι CCSVI/The Liberation Treatment και H θεραπεία του CCSVI: Νευρολογικά και Αγγειολογικά Συμπεράσματα στο τρέχον μπλογκ).
Η εργασία έχει τίτλo: "Hemodynamic patterns of chronic cerebrospinal venous insufficiency in multiple scleroris. Correlation with symptoms at onset and clinical course".
Οι συγγραφείς αποπειράθηκαν να μελετήσουν τη συσχέτιση των τεσσάρων τύπων του CCSVI με επεισόδια που συνδέονται α. με οπτική νευρίτιδα, β. εγκεφαλικό στέλεχος και παρεγκεφαλίδα, γ. σπονδυλική στήλη. δ. άλλα (αισθητηριακά/κινητικά επεισόδια απουσία μαγνητικών εστιών, συχνή ενούρηση κλπ.)
Από αυτούς τους 65, προέκυψαν οι πέντε βασικές φλεβικές ανωμαλίες (στένωση δακτυλίου, βαλβιδική ανωμαλία/septum, στρίψιμο, μεμβράνη, αγενεσία/υποπλασία) και οι τέσσερις τύποι CCSVI ως εξής:
τύπος Α: (30% των ασθενών) στένωση αζύγου και μίας σφαγίτιδας, τύπος Β: (38%) στένωση δύο σφαγίτιδων και αζύγου, τύπος Γ: (14%) στένωση σφαγίτιδων με φυσιολογική άζυγο, και τύπος Δ: (18%) στένωση αζύγου, κατώτερων κοιλιακών φλεβών και φλεβών οσφυϊκής μοίρας, ενίοτε (50%) και σφαγίτιδας.
Οι Zamboni et al προσπάθησαν να δουν τη συσχέτιση αυτών των τύπων με συγκεκριμένα επεισόδια στην έναρξη της νόσου. Είδαν, γενικά, πως, από τους 65 ασθενείς, οι δεκαπέντε είχαν ξεκινήσει με οπτική νευρίτιδα, οι 14 με συμπτώματα εγκεφαλικού στελέχους και παρεγκεφαλίδας, οι 12 με σημεία στη σπονδυλική στήλη, και οι λοιποί 24 με άλλα συμπτώματα.
Πώς κατανέμονται αυτά τα συμπτώματα με βάση τους τύπους CCSVI?
Το μεγαλύτερο μέρος των ασθενών τύπου C, 12 από τους 14, ξεκίνησαν με άλλα συμπτώματα, πλην νευρίτιδας, εγκεφαλικού στελέχους, παρεγκεφαλίδας και σπονδυλικής στήλης, ενώ ο τύπος D, στην πλειοψηφία του, 9 στους 12, είχαν προβλήματα σπονδυλικής στήλης. Οι τύποι Α και B εμφανίζονται σε όλες τις κατηγορίες συμπτωμάτων, με αυξημένη συχνότητα στην οπτική νευρίτιδα (13 στους 15) και σπανιότερα (3 στους 12) με προβλήματα σπονδυλικής στήλης.
Όσον αφορά την πορεία της νόσου, οι τύποι Α και Β είναι συνηθέστεροι σε ασθενείς με υποτροπιάζουσα σκλήρυνση, ο τύπος C απαντάται εξίσου σε relapsing-remitting και secondary progressive ασθενείς, ενώ ο τύπος D αφορά σχεδόν πάντα τους ασθενείς με πρωτοπαθώς προϊούσα σκλήρυνση.
Ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα που προέκυψε από αυτή την εργασία αφορά την οπτική νευρίτιδα. Είναι αρκετά συχνή στην πολλαπλή σκλήρυνση και η εμφάνισή της ως πρώτο σημάδι της νόσου θεωρούνταν παραδοσιακά και νευρολογικά ενδεικτική μίας καλής πρόγνωσης. Στο δείγμα ασθενών του Ζαμπόνι, η οπτική νευρίτιδα ήταν πολύ συχνή ως πρώτο επεισόδιο στον τύπο Α (στένωση μίας σφαγίτιδας και αζύγου), τύπος που έχει επίσης συνδεθεί με την υποτροπιάζουσα μορφή της νόσου, άρα με μία ελαφρύτερη αρχική πορεία. Νομίζω πως ο Ζαμπόνι προτείνει την υπόθεση της πίεσης που δέχονται οι οφθαλμικές φλέβες ως υπαίτια για την οπτική νευρίτιδα, πίεση που δικαιολογείται ως εξής: εφόσον η μία σφαγίτιδα σε αυτόν τον τύπο είναι στενωμένη, οι φλέβες του ματιού λειτουργούν ως φυσικό παράπλευρο δίκτυο του αίματος, ώστε αυτό να αποχετευτεί στην άλλη, λειτουργική, σφαγίτιδα. Έχει παρατηρηθεί, εξάλλου, πως οι φλέβες του αμφιβληστροειδούς στους ασθενείς με σκλήρυνση είναι διογκωμένες.
Ολόκληρη η εργασία παρακάτω:
Εργασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου