Όπως προέκυψε από την εργασία του Ζαμπόνι με τίτλο "Η Χρόνια Εγκεφαλονωτιαία Φλεβική Ανεπάρκεια σε Ασθενείς με Πολλαπλή Σκλήρυνση", υπάρχουν τέσσερις βασικοί τύποι CCSVI.
Το δείγμα του ήταν 65 ασθενείς με κλινικά διεγνωσμένη πολλαπλή σκλήρυνση, εκ των οποίων 35 είχαν την υποτροπιάζουσα μορφή της πάθησης, 20 τη δευτεροπαθώς προϊούσα και 10 την πρωτοπαθώς προϊούσα. Ο υπέρηχος υπέδειξε πρόβλημα ροής και στους 65, ενώ η φλεβογραφία που ακολούθησε τους χώρισε στις ακόλουθες υποομάδες - αυτές μας ενδιαφέρουν, γιατί δείχνουν και τον τύπο της σκλήρυνσης.
Τύπος Α: αφορά το 30% του δείγματος. Έχει στένωση στην άζυγο και σε μία από τις δύο σφαγίτιδες.
Τύπος Β: αφορά το 38% του δείγματος. Έχει στενώσεις στην άζυγο και τις δύο σφαγίτιδες.
Τύπος C: αφορά το 14% του δείγματος. Έχει στενώσεις στις σφαγίτιδες, αλλά όχι στην άζυγο.
Τύπος D: αφορά το 18% του δείγματος. Έχει πολλαπλά προβλήματα στην άζυγο, και ενδεχόμενη εμπλοκή των κοιλιακών φλεβών (lumbar, renal, iliac veins) και ενίοτε και των σφαγίτιδων.
Οι τύποι A και Β συναντώνται συχνότερα σε ασθενείς με υποτροπιάζουσα μορφή πολλαπλής σκλήρυνσης, ενώ ο τύπος D αφορά, στην πλειοψηφία του, ασθενείς με πρωτοπαθώς προϊούσα σκλήρυνση. Η μεταβολή της πάθησης σε δευτεροπαθώς προϊούσα είναι συχνή και στις τρεις ομάδες A, B, C, αλλά συνηθέστερη στην ομάδα που έχει και τις δύο σφαγίτιδες στενωμένες (C).
Το ισχυρό συμπέρασμα που προέκυψε είναι πως "The location of venous obstructions plays a key role in determining the clinical course of the disease". Ελληνιστί, η τοποθεσία των φλεβικών ανωμαλιών έχει σημαίνοντα ρόλο στον καθορισμό της κλινικής πορείας της νόσου.
Προσωπική παρατήρηση: το μικρό δείγμα του Ζαμπόνι επιβεβαιώθηκε, στην πορεία, από τις φλεβογραφίες που έγιναν και γίνονται σε διαφορετικά γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Παραμένει πεποίθηση των εμπλεκόμενων γιατρών πως οι φλεβικές ανωμαλίες είθισται να είναι σε τουλάχιστο δύο τοποθεσίες. Αυτή η γνώση πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για τη σωστή διάγνωση. Μία σφαγίτιδα μόνο μάλλον δεν φέρνει CCSVI, άρα μάλλον όχι και σκλήρυνση. Αν έχετε υποβληθεί σε αγγειοπλαστική και συνεχίζετε να βιώνετε επιδείνωση, το πιθανότερο είναι πως κάποια φλέβα έμεινε αδιόρθωτη. Η προβληματική άζυγος, για παράδειγμα, εμφανίζεται πολύ συχνά στο δείγμα των ασθενών με MS - εμφανίστηκε σε τουλάχιστο 86% του δείγματος του Ζαμπόνι. Επίσης είναι χαρακτηριστικό πως ως πολύ συχνή βλάβη των σφαγίτιδων αναφέρθηκε ήδη σε αυτή την πρώιμη εργασία του Ζαμπόνι η ανεπαρκής βαλβίδα.
Όλο το paper εδώ:
http://jnnp.bmj.com/content/80/4/392.full
Το δείγμα του ήταν 65 ασθενείς με κλινικά διεγνωσμένη πολλαπλή σκλήρυνση, εκ των οποίων 35 είχαν την υποτροπιάζουσα μορφή της πάθησης, 20 τη δευτεροπαθώς προϊούσα και 10 την πρωτοπαθώς προϊούσα. Ο υπέρηχος υπέδειξε πρόβλημα ροής και στους 65, ενώ η φλεβογραφία που ακολούθησε τους χώρισε στις ακόλουθες υποομάδες - αυτές μας ενδιαφέρουν, γιατί δείχνουν και τον τύπο της σκλήρυνσης.
Τύπος Α: αφορά το 30% του δείγματος. Έχει στένωση στην άζυγο και σε μία από τις δύο σφαγίτιδες.
Τύπος Β: αφορά το 38% του δείγματος. Έχει στενώσεις στην άζυγο και τις δύο σφαγίτιδες.
Τύπος C: αφορά το 14% του δείγματος. Έχει στενώσεις στις σφαγίτιδες, αλλά όχι στην άζυγο.
Τύπος D: αφορά το 18% του δείγματος. Έχει πολλαπλά προβλήματα στην άζυγο, και ενδεχόμενη εμπλοκή των κοιλιακών φλεβών (lumbar, renal, iliac veins) και ενίοτε και των σφαγίτιδων.
Οι τύποι A και Β συναντώνται συχνότερα σε ασθενείς με υποτροπιάζουσα μορφή πολλαπλής σκλήρυνσης, ενώ ο τύπος D αφορά, στην πλειοψηφία του, ασθενείς με πρωτοπαθώς προϊούσα σκλήρυνση. Η μεταβολή της πάθησης σε δευτεροπαθώς προϊούσα είναι συχνή και στις τρεις ομάδες A, B, C, αλλά συνηθέστερη στην ομάδα που έχει και τις δύο σφαγίτιδες στενωμένες (C).
Το ισχυρό συμπέρασμα που προέκυψε είναι πως "The location of venous obstructions plays a key role in determining the clinical course of the disease". Ελληνιστί, η τοποθεσία των φλεβικών ανωμαλιών έχει σημαίνοντα ρόλο στον καθορισμό της κλινικής πορείας της νόσου.
Προσωπική παρατήρηση: το μικρό δείγμα του Ζαμπόνι επιβεβαιώθηκε, στην πορεία, από τις φλεβογραφίες που έγιναν και γίνονται σε διαφορετικά γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Παραμένει πεποίθηση των εμπλεκόμενων γιατρών πως οι φλεβικές ανωμαλίες είθισται να είναι σε τουλάχιστο δύο τοποθεσίες. Αυτή η γνώση πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για τη σωστή διάγνωση. Μία σφαγίτιδα μόνο μάλλον δεν φέρνει CCSVI, άρα μάλλον όχι και σκλήρυνση. Αν έχετε υποβληθεί σε αγγειοπλαστική και συνεχίζετε να βιώνετε επιδείνωση, το πιθανότερο είναι πως κάποια φλέβα έμεινε αδιόρθωτη. Η προβληματική άζυγος, για παράδειγμα, εμφανίζεται πολύ συχνά στο δείγμα των ασθενών με MS - εμφανίστηκε σε τουλάχιστο 86% του δείγματος του Ζαμπόνι. Επίσης είναι χαρακτηριστικό πως ως πολύ συχνή βλάβη των σφαγίτιδων αναφέρθηκε ήδη σε αυτή την πρώιμη εργασία του Ζαμπόνι η ανεπαρκής βαλβίδα.
Όλο το paper εδώ:
http://jnnp.bmj.com/content/80/4/392.full
Η Επιτροπή Ηθικής έδωσε το πράσινο φως το 2007 ώστε να συνεχίσει ο Ζαμπόνι με θεραπεία του δείγματος των 65 ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση και Χρόνια Εγκεφαλονωτιαία Φλεβική Ανεπάρκεια.
Σε 18 από τους ασθενείς, η αγγειοπλαστική έγινε ενώ αυτοί βίωναν κάποια υποτροπή. Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα τους χορηγούνταν κορτιζόνη. Ο Ζαμπόνι ωστόσο παρατήρησε πως, μετά την αγγειοπλαστική, υπήρξε πλήρης ύφεση των συμπτωμάτων τους σε χρόνο από 4 ώρες έως 4 μέρες. Αυτή ήταν απόλυτη ένδειξη πως οι φλεβικές ανωμαλίες έχουν αιτιακό ρόλο στην παθογένεση της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Τα αρχικά συμπεράσματα για τους ασθενείς με υποτροπιάζουσα μορφή ήταν πως υπήρξε έως και τέσσερις φορές μείωση στον αριθμό των υποτροπών σε αυτούς που είχαν υποβληθεί σε μπαλονάκι. Οι ίδιοι ασθενείς είχαν βελτίωση τόσο στην κόπωση όσο και στην κινητικότητα άνω και κάτω άκρων. Οι υποτροπές μειώθηκαν κατά τέσσερις φορές, και δεν έπαυσαν εντελώς, μόνο στους ασθενείς που είχαν επαναστένωση μέσα σε έναν χρόνο. Σε ασθενείς χωρίς επαναστένωση, δεν παρατηρήθηκαν υποτροπές.
Η σχετική εργασία εδώ:
http://www.fondazionehilarescere.org/pdf/CX.PDF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου