Η φυσική πορεία του CCSVI δεν είναι σταθερή.

Αλλά έχει σκαμπανεβάσματα.  Έτσι λέει ο υπέρηχος.  Δηλαδή, το CCSVI είναι τόσο δυναμικό που σε κάποιους ασθενείς που το βρήκαν αρχικά, δεν το ξαναβρήκαν στον επαναληπτικό υπέρηχο 16 εβδομάδες μετά, ή σε κάποιους που δεν το βρήκαν πρώτα, το βρήκαν στον δεύτερο υπέρηχο.

Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, δε με εκπλήσσει.  Είτε σημαίνει, δηλαδή, πως ο υπέρηχος έχει διαπιστωμένη αδυναμία να διαγνώσει το CCSVI, είτε σημαίνει πως το CCSVI μεταβάλλεται στον χρόνο.  Για την ακρίβεια, για το πρώτο είμαι/είμαστε βέβαιη/-οι.  Για το δεύτερο, έχω τις απορίες μου.  Αν έκανα υπέρηχο δέκα χρόνια πριν, θα μου το έβρισκε; Αν έκανα φλεβογραφία τότε; Ή, στο διάστημα της ύφεσης στο οποίο ένιωθα πολύ καλά, τί θα έδειχνε ο υπέρηχος και τί η φλεβογραφία;

Δε νομίζω πως η παρούσα έρευνα αποδεικνύει τη μη ύπαρξη του CCSVI.  Αποδεικνύει πως δε μπορείς να βασίσεις καμία κλινική μελέτη σε υπέρηχο, και καταδεικνύει τη δυναμική φύση της φλεβικής παθολογίας.  Η ίδια η σκλήρυνση, τουλάχιστο τα πρώτα χρόνια, σου δίνει διαστήματα κατά τα οποία νιώθεις περδίκι.

Αυτό που έκαναν οι ερευνητές, για να καταλάβετε, είναι να χρησιμοποιήσουν υπέρηχο για να εξετάσουν τυφλά τους ίδιους ασθενείς και υγιείς, δύο φορές, σε διάστημα 4 μηνών περίπου.  Έτσι, προέκυψε το παράδοξο οι 3 από τους 5 ασθενείς με MS που είχαν διαγνωστεί με CCSVI στον πρώτο υπέρηχο, να μην έχουν πια CCSVI στον δεύτερο, και δύο ασθενείς που δεν είχαν χαρακτηριστεί θετικοί στο CCSVI την πρώτη φορά, να διαγνωσθούν τη δεύτερη.  Ούτως ή άλλως, στάθηκε αδύνατο για τον πρώτο υπέρηχο να εντοπίσει το CCSVI σε περισσότερους από 5 από τους 52 ασθενείς με σκλήρυνση συνολικά, αν και ταυτόχρονα δεν το βρήκε σε κανέναν υγιή.

The Fluctuating Natural Course of CCSVI in MS Patients and Controls, a Prospective Follow-Up.