Αγαπητέ αναγνώστη, θέλω τα φώτα σου,τη γνώμη σου ή όποιες ιδέες έχεις. Έβαλα στεντ πριν τέσσερις μήνες στην αριστερή νεφρική φλέβα, τα οποία βάσει υπερήχου έχουν ενδοθηλιαστεί, δεν έχουν μετατοπιστεί ή θρομβώσει, έχουν καλή ροή, και αντέχουν, επειδή είναι δύο, έως και 4 κιλά πίεση - άρα δεν είναι πιθανόν να συμπιεστούν από την αρτηρία που πίεζε τη φλέβα αρχικά. Έχουν, δηλαδή, θεωρητικά όλες τις πιθανότητες να αντέξουν στον χρόνο.
Και ιδού ο προβληματισμός: είναι πιθανόν μία εγκυμοσύνη να προκαλέσει συμπίεση των στεντ και, συνεπώς, επαναστένωση της νεφρικής φλέβας εξ αιτίας είτε του βάρους του παιδιού, της διόγκωσης της μήτρας, της σχετικής μετακίνησης στομάχου και εντέρων; Δεν έχω ιδέα από φυσιολογία της εγκυμοσύνης, ποιά όργανα συμπιέζονται και πόσο δηλαδή. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι αυξάνεται κατά 50% ο όγκος αίματος στην κύηση - άρα και στη νεφρική φλέβα/αρτηρία - και ότι τα αγγεία χαλαρώνουν γενικά για να επιτρέπουν καλύτερη ροή. Ταυτόχρονα, όμως, αλλάζει η πηκτικότητα του αίματος προς το χειρότερο - ή κάνω λάθος; - και δεν ξέρω αν αυτό έχει κακές συνέπειες σε μία φλέβα με στεντ.
Εν ολίγοις, δε με απασχολεί ο κίνδυνος υποτροπής, γιατί έχω πειστεί πως δεν είναι υπαρκτός αν υπάρχει καλή ροή. Με απασχολεί ο κίνδυνος συμπίεσης των στεντ στα πλαίσια της κύησης. Έχω ρωτήσει σχετικά τον Scholbach, Schelling, Sclafani, και θα ρωτήσω και τον γυναικολόγο μου, αν γνωρίζει. Όμως, ταυτόχρονα, δεν ξέρω αν υπάρχει και σχετική βιβλιογραφία για να μου απαντήσουν υπεύθυνα και οι γιατροί -γυναίκες, δηλαδή, με στεντ στη νεφρική φλέβα, που κυοφορούν. Θα σας παραθέσω την απάντηση του Schelling, αλλά θα χαρώ να πάρω και ιδέες σας, έστω και για περαιτέρω ερωτήσεις στους γιατρούς - μην ανησυχήσετε πως θα με επηρεάσετε χωρίς να το θέλετε, περισσότερο θα με επηρεάσει η γνώμη των ειδικών. Όμως σας παραθέτω τον προβληματισμό μου, και θα εκτιμήσω κάθε σκέψη επί τούτου.
As for the stenting of the nutcracker syndrome:The crunch test for the stent or rather its function as well as embedding vein wall structures might be delivery. As a muscle, the uterus hardens according to the intensity of its work. Were this the only problem, a caesarean section would prevent the stent's violent compression. (Schelling).
Απλή λογική, χωρίς να ξέρω την απάντηση: Αν η εγκυμοσύνη πίεζε τις φλέβες σε τόσο μεγάλο βαθμό, δεν θα υπήρχε h. sapiens γιατί θα πέθαινε από φλεβική ανεπάρκεια ή εσωτερική αιμορραγία μετά από ρήξη των φλεβών.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Νομίζω ότι το forum ενδείκνυται περισσότερο για μακροσκελείς συζητήσεις)
Πολύ θα ήθελα να σου δώσω μια ευθεία απάντηση και θα προτιμούσα αυτή να είναι: οχι δεν υπάρχει κίνδυνος συμπίεσης των stent κατά την εγκυμοσύνη
ΑπάντησηΔιαγραφή...ΑΛΛΑ...
δυστυχώς τέτοια απάντηση δεν έχω να σου δώσω και δύσκολο να σου δώσει κάποιος με βεβαιότητα γιατί το θέμα είναι λεπτό (δεν νομίζω οτι κάποιος σε αυτό το στάδιο της έρευνας θα ασχοληθεί με κάποιο τέτοιο θέμα μια και σημαντικότερα θέματα του τομέα παραμένουν άλυτα για πολλούς και διάφορους λόγους).
Η άποψή μου - πέρα απο επιστημονικά δεδομένα - είναι οτι κανείς θα πρέπει να σταθμίσει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και να δρά κατάλληλα σε κάθε έκφανση της ζωή του. Αυτό είναι άλλωστε που μας κάνει κοινούς θνητούς (τα σωστά μας και τα λάθη μας)!!!
Εξηγούμαι, ακόμα και αν το ccsvi-ms λυθεί αύριο με κάποιο "μαγικό" τρόπο δεν θα λυθούν όλα τα προβλήματα του κόσμου απλά θα έχει μπεί άλλο ένα πετραδάκι στο οικοδόμημα της ανθρωπότητας. Το πετραδάκι όμως είναι μικρό και χρειάζονται και άλλα πολλά για να φτιαχτεί ο τοίχος,
Για να μην παρεξηγηθώ: Ασφαλώς και με ενδιαφέρει να βρεθεί η λύση σύντομα και ασφαλώς θα με κάνει χαρούμενο.
Εν κατακλείδι: Πύρ κατά βούληση!!!
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19670046.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη μεριά, έχεις μείνει έγκυος και έχεις γεννήσει, το σύνδρομο το είχες και τότε, γιατί τώρα να έχεις περισσότερες πιθανότητες η εγκυμοσύνη να σου δημιουργήσει πρόβλημα σχετικό με το σύνδρομο και το stent;
η καλυτερη απαντηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήοι νεφρικες φλεβες δεν πιεζονται ιδιαιτερα απο την μητρα, οπως οι φλεβες των ποδιων
Ευχαριστώ που ξοδέψατε έστω και λίγα λεπτά για το θέμα. Η εργασία του nowhere πρέπει να αφορά την τοποθέτηση στεντ κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης - wow!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Scholbach θα απαντήσει μετά τις 2 Γενάρη που επιστρέφει στο ιατρείο, οπότε θα σας ενημερώσω ξανά. Όταν πάντως ρώτησα τον Sclafani αν θα μπορούσε η πρώτη εγκυμοσύνη να ήταν αυτή που δημιούργησε τη συμπίεση εξ αρχής, ήταν αρνητικός.
Εκεί, "στο πλάι" από την έρευνα του nowhere προτείνει και τις εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφήAggravation of the nutcracker syndrome during pregnancy.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11770585
[A case of posterior nutcracker syndrome occurring in pregnancy].
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9483945
Και άλλη μια για τη δεξιά νεφρική, αλλά αυτή μάλλον δε σε αφορά.
Δεν κάνω το συνήγορο του διαβόλου. Απλά τις είδα. Δεν έχω ιδέα για τη βαρύτητα την οποία πρεπει να αποδίδουμε σ'αυτές τις έρευνες. Το ίδιο όμως ισχύει και για την "αρχική" (την έρευνα που παρέθεσε ο nowhere), η οποία μάλιστα καταλήγει και σε συμπέρασμα με προτεινόμενη αγωγή με ηπαρίνη και υπέρηχους.
Απορία δική μου: Αν χαλαρώνουν τα αγγεία κατα την εγκυμοσύνη, δεν υπάρχει κινδυνος να "ξε-ενδοθηλιαστούν" τα στεντ? Είναι προσαρμοστικά σε διάμετρο?
Το stent δεν το είχε τότε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν κατέστρεψε μια μαλακή φλέβα, θα μπορέσει να το κάνει σε μία που αντέχει 4 κιλά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι maraki, ευτυχώς/δυστυχώς τα στεντ πλέον δεν φεύγουν, άπαξ και ενδοθηλιάστηκαν. Ο κίνδυνος αυτός αφορά μόνο το πρώτο μετεπεμβατικό διάστημα, που δεν ξεπερνάει συνήθως τις έξι εβδομάδες. Γι αυτό λέω πως τώρα ο μόνος πιθανός κίνδυνος είναι ένα re-compression, αν είναι δυνατόν αυτό, στα πλαίσια κύησης-διόγκωσης μήτρας-μετατόπισης οργάνων-βάρους μωρού κλπ. Στην εγκυμοσύνη, επιπλέον, αυξάνεται κατά 50% ο όγκος αίματος παντού, άρα και στη νεφρική φλέβα. Αυτή, εξ αιτίας του στεντ, δε μπορεί να "χαλαρώσει", αφού έχει άκαμπτη και σταθερή διάμετρο. Να είναι πρόβλημα αυτό, ή όχι; Διαισθητικά, θα έλεγα όχι, αλλά δεν ξέρω. Μία δεύτερη κύηση τώρα θα με βρει σε καλύτερη κατάσταση, φλεβικά μιλώντας, από την πρώτη κύηση, αλλά σε χειρότερη κατάσταση νευρολογικά, λόγω του ιστορικού που προηγήθηκε. Άρα δεν ξέρω τί σόι κύηση μπορεί να είναι, καλύτερη, χειρότερη, ή τίποτα από τα δύο. Δε θέλω μόνο να χαθούν τα οφέλη των στεντ, από πιθανή συμπίεσή τους. Για την έρευνα του nowhere, έχω την εντύπωση πως αφορά τοποθέτηση στεντ κατά τη διάρκεια της κύησης, εξ ου και η ηπαρίνη. Δε νομίζω να υπάρχει λόγος αντιπηκτικής-αντιαιμοπεταλιακής αγωγής μετά τον ενδοθηλιασμό του στεντ στη νεφρική φλέβα, κυρίως λόγω της καταιγιστικής ροής. Λόγος υπερήχου όμως πάντα θα υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφή[quote="Neutralis"] Στην εγκυμοσύνη, επιπλέον, αυξάνεται κατά 50% ο όγκος αίματος παντού, άρα και στη νεφρική φλέβα. Αυτή, εξ αιτίας του στεντ, δε μπορεί να «χαλαρώσει», αφού έχει άκαμπτη και σταθερή διάμετρο. Να είναι πρόβλημα αυτό, ή όχι;[/quote]
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα διυλίσουμε λίγο τον κώνωπα?
Αν αυξάνεται ο όγκος αλλά η διάμετρος παραμένει σταθερή (μικρότερη των αναγκών), δεν θα δημιουργηθεί φαινόμενο bottleneck? Και ίσως κάποιο επακόλουθο πρόβλημα?
Όπως κατάλαβα, τα δύο στεντ αντέχουν έως και 4 kg πίεση, άρα δε μπορούν να παραμορφωθούν - ούτε και σαν bottleneck - με πίεση λιγότερη των 4 kg. Η φλέβα θα είναι ένας σταθερός σωλήνας, ούτε θα μικραίνει ούτε θα μεγαλώνει. Οπότε, το ερώτημα είναι: τί μπορεί, αν μπορεί, να ασκήσει πίεση μεγαλύτερη των 4 kg στη νεφρική κατά την κύηση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό με τις αυξημενες απαιτήσεις ροής: αν δε χαλαρώνει η νεφρική στην κύηση, τότε να υποθέσω ότι ο επιπλέον όγκος αίματος θα εξυπηρετείται, αν χρειάζεται, από παράπλευρα. Ποιές θα είναι οι συνέπειες αυτού, άγνωστο πάλι.