CCSVI: βεβαιότητες και αμφιβολίες/Prof. Veroux

Η aliki συνεχίζει τη μετάφραση ενδιαφέρων βίντεο με τον αφοσιωμένο στο CCSVI Ιταλό καθηγητή Veroux.  Της είμαι υπόχρεη - γιατί φέτος έχω ελάχιστο χρόνο ελεύθερο, και η ίδια της ψάχνει ίσως περισσότερο από εμένα για άρθρα.

CCSVI, certezze e controversie: Prof. Pierfrancesco Veroux (CT)

"Έχετε δει ως αυτή τη στιγμή τα προβλήματα που σχετίζονται με τη διάγνωση του CCSVI. Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το πρώτο κρίσιμο σημείο. Σήμερα ακόμα και 5 χρόνια μετά τη δημοσίευση της ομάδας του καθηγητή Zamboni από τη Ferrara, η ίδια η ύπαρξη του CCSVI είναι ένα θέμα αντικρουόμενο. Στο τελευταίο πρόσφατο συνέδριο, παρά την παρουσία του καθηγητή Paolo Zamboni που είναι εμπειρογνώμονας στον κόσμο στο CCSVI, σε ένα ευνοϊκό ας πούμε συνέδριο όχι νευρολόγων, οι οποίοι δικαιολογημένα υπερασπίζονται τη θέση τους και έχουν μια πολύ επικριτική στάση απέναντι στο CCSVI, όλοι οι αγγειοχειρουργοί, σε ένα ευνοϊκό περιβάλλον με αγγειολόγους ακτινολόγους, απάντησαν σε ποσοστό 60-65% πως όχι, το CCSVI δεν υπάρχει.

Kαι ως εκ τούτου αυτό πρέπει να μας θέτει ένα πρόβλημα πολύ σημαντικό, πέρα από αυτά που είναι εκτιμήσεις μας, οι μελέτες μας σχετικά με το πώς να ψάξουμε, και εν τω μεταξύ να ξεπεράσουμε αυτό το σημαντικό μειονέκτημα.  Παρά τον μεγάλο αριθμό των δημοσιεύσεων που έγιναν τόσο από τον καθηγητή Zamboni, όσο και από πολλούς άλλους στον κόσμο, είμαστε σήμερα σε αυτό το σημείο.

Ένα από τα κρίσιμα σημεία που υπάρχει από την αρχή είναι το ότι εάν σήμερα είχαμε μια διαδικασία δευτέρου επιπέδου, δηλαδή μια αξονική τομογραφία, μια μαγνητική τομογραφία ή ό,τι είναι εύκολο να ερμηνευθεί, αλλά πέρα από αυτόν που πραγματοποιεί το έργο και πέρα από την τεχνική που έχουμε σήμερα, θα είχαμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός το οποίο δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε. Περιμένουμε τα αποτελέσματα του Comi που θα μας πει για 10-20% συχνότητα εμφάνισης του CCSVI στην MS.

Σήμερα, έχουν περάσει πέντε χρόνια και βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο. Έτσι, εστιάζουμε στην προσπάθεια να τεθεί μόνο μια μέθοδος η οποία να είναι η πιο πιθανά ανεξάρτητη από τον ερευνητή και με τυποποιημένα βήματα.  Αυτή ήταν η διαδικασία της φλεβογραφίας, που όπως ξέρετε, θεωρείται ο χρυσός κανόνας για τον καθορισμό της μορφολογικής εμφάνισης.

 Μορφολογική, τι θέλουμε να πούμε; Εμείς παρατηρούμε και βλέπουμε μια εικόνα (εμφάνιση εικόνων που παράγονται από έναν υπολογιστή σε μεγάλη οθόνη στην αίθουσα) σε αυτή την εικόνα βλέπετε τη δεξιά σφαγίτιδα με διαστολή που έχει μια στένωση, στην πραγματικότητα, όταν βλέπουμε αυτές τις εικόνες, δεν μπορούμε να σκεφτούμε οτι υπάρχει μια στένωση, σχηματίζει όμως μια δεξαμενή, πρέπει να έχουμε ιδέα μιας δεξαμενής που σταματάει από ένα φράγμα. Όταν υπάρχει ένα βαλβιδικό πρόβλημα, στην περίπτωση αυτή, η βάση του εσωτερικού της σφαγίτιδας, η φλέβα διαστέλλεται προς τα πάνω. Στην πραγματικότητα από κάτω η σφαγίτιδα δεν είναι στενεμένη αλλά είναι στριμωγμένη, επειδή η σφαγίτιδα δεν έχει δύναμη, δεν είναι σε θέση να μείνει ανοιχτή, αν δεν περνάει η αργή ροή.

Έτσι το πρώτο μας βήμα ήταν να διαπιστώσουμε κατά πόσον η φλεβογραφία εκτός από την εμφανή μορφολογική εμφάνιση του CCSVI, ήταν σε θέση να αναπαράγει όλα τα κριτήρια που έχετε δει. Σας έχουν εξηγήσει με ολοκληρωμένο τρόπο, τη μεγάλη χρησιμότητα του υπερήχου. (Δείχνει μια εικόνα).  Αυτό είναι αυτό που λέμε μια διακοπή κατά τη διάρκεια της εξέτασης υπερήχου.  Μπορείτε να δείτε το αίμα, παρόλο που καλούμε τον ασθενή να αναπνεύσει, να μην έρχεται κάτω προς την καρδιά, αλλά να τείνει να ανεβεί επάνω, και αυτό είναι που ψάχνουμε στην φλεβογραφία. Τι προσπαθήσαμε να δούμε;

Προσπαθήσαμε να δούμε την αιμοδυναμική πλευρά.  Αυτό είναι μια άλλη περίπτωση που βλέπετε. Σε πρώτη φάση, ο ασθενής καλείται να αναπνεύσει κανονικά. Στη συνέχεια, παίρνει βαθύτερες αναπνοές, η αντίθεση χρωμάτων στις φλέβες δείχνει οτι όχι μόνο το αίμα δεν πηγαίνει κάτω, αλλά πηγαίνει πάνω-κάτω ανίκανο να φθάσει στην καρδιά.

Από τον Ιούνιο 2011 μέχρι το Μάρτιο 2012, μελετήθηκαν 300 ασθενείς με φλεβογραφία, που επικεντρώθηκε στις σφαγίτιδες και στη συνέχεια στην αζυγο.  1 σημείο: υπάρχει πράγματι μια καθυστέρηση κατά τη μεταφορά; Καταφέρνουμε να επισημάνουμε την καθυστέρηση με αυτή την εξέταση; Το άλλο σημείο είναι αν η διαστολή με την αγγειοπλαστική, δηλαδή η επέμβαση CCSVI είναι σε θέση να εξομαλύνει αυτή την πιθανή καθυστέρηση. Τώρα δεν υπάρχει χρόνος για να εξηγήσουμε τα χαρακτηριστικά.  Ωστόσο, το κυριότερο που έχουμε κάνει είναι ότι η όλη διαδικασία είναι αυτοματοποιημένη και έχει στανταρ χαρακτηριστικά."

Αντιλαμβάνεστε πως η έγνοια του Prof. Veroux είναι να πείσει την επιστημονική κοινότητα, με αντικειμενικά και μετρήσιμα μεγέθη, πως η αιμοδυναμική διαταραχή την οποία αποτυπώνει ο υπέρηχος αντιστοιχεί πράγματι σε μορφολογική ανωμαλία, την οποία διαπιστώνει η φλεβογραφία, και σε καθυστέρηση ροής, την οποία εξομαλύνει η αγγειοπλαστική.  Ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της αναγνώρισης του CCSVI έγινε πρόσφατα από τον Dr. Arata (δείτε: το quote της ημέρας στην αρχική σελίδα), ο οποίος απέδειξε πως η αγγειοπλαστική στις σφαγίτιδες επαναφέρει την αρτηριακή πίεση στο φυσιολογικό σε ασθενείς με συμπτώματα δυσαυτονομίας.  Το CCSVI υπάρχει, λοιπόν.

P.S. Για κάποιον σαν εμένα που δεν προσέχει ούτε τη διατροφή του, ούτε παίρνει κάποιο φάρμακο για την MS, οι επεμβάσεις φαίνεται να επέδρασαν πάνω σε κάτι που όχι μόνο υπήρχε, αλλά είχε και δυσμενέστατες επιπτώσεις πάνω μου.  Αυτά τα δύο χρόνια (τόσα πέρασαν σχεδόν από την πρώτη επέμβαση) δε με προστάτευσε ούτε κάποια δίαιτα για την MS, ούτε κάποια ανοσοτροποποιητική αγωγή.  Το γράφω αυτό κυρίως για νέους αναγνώστες του μπλογκ.  Μακάρι να είχα χρόνο και ευκαιρία καθημερινά να προσέχω και τη διατροφή μου, αλλά φέτος δεν το καταφέρνω.  Αν εσείς μπορείτε, να το κάνετε.  Για αγωγή, ούτε λόγος.  Άνοιξα τρεις μεγάλες φλέβες, και περιμένω.  Πλασέμπο; Όχι δύο χρόνια μετά.  Ύφεση;  Όχι, όταν η σχέση επέμβασης και βελτίωσης ποιότητας ζωής είναι τόσο κοντά η μία στην άλλη χρονικά.  Ok, αυτό δεν είναι απόδειξη, αλλά από την άλλη, για τους προκατειλημμένους εναντίον του CCSVI γιατρούς, καμία απόδειξη δε θα είναι ποτέ ικανή.