Η κόλαση είναι οι άλλοι.

Κάποια πράγματα πρέπει να επισημαίνονται ξανά και ξανά.  Όπως η ποιότητα των επιχειρημάτων της "άλλης" πλευράς στο CCSVI, της αυτοάνοσης-νευρολογικής δηλαδή.  Πρέπει, μετά από 400 τόσα άρθρα που γράφτηκαν εδώ για τις διαχρονικές ενδείξεις υπέρ του CCSVI, να δούμε ξανά πώς στέκονται κορυφαίοι νευρολόγοι - αυτοί που επηρεάζουν την έρευνα, τις δημοσιεύσεις, και τα ινστιτούτα υγείας μία χώρας - απέναντι στο CCSVI σήμερα.

"Το CCSVI μπορεί να θεωρηθεί μία μολυσματική ιδέα".

"Τα επίκεντρα της "επιδημίας" του CCSVI βρίσκονται στον Καναδά και την Ιταλία".

"Τί μαθήματα μπορούμε να πάρουμε από αυτή την "επιδημία"? Πολλά! Πρώτα, πως η ιατρική κοινότητα πρέπει να παίρνει σοβαρά τέτοιες απειλές (CCSVI) και να αρχίζει διάλογο επί του θέματος με τους ασθενείς άμεσα".

"Προτείνω να πάρουμε μία βαθειά ανάσα και να στοχαστούμε τί έχει συμβεί.  Δεν πρέπει να ξανασυμβεί".

Αυτά, συνοπτικά, από το Ηνωμένο Βασίλειο για την επιδημία του CCSVI, η οποία ευτυχώς, για τους νευρολόγους συγγραφείς του blog, έχει αρχίσει να κοπάζει σε δημοτικότητα, σύμφωνα με τους μετρητές google.  Έκαναν και βίντεο και διαγράμματα να το αποδείξουν, οργανωμένα πράγματα.  Τους έχει μείνει, βέβαια, αναπηρία να βλέπουν παντού απειλές και επιθέσεις (αυτοανοσίας ερευνητές γαρ), αλλά είναι τρομαχτικό και για εμάς με πόσο πάθος εμμένουν στην άποψη πως το CCSVI δεν υπάρχει παρά μόνο σα μία μολυσματική ιδέα που μεταδόθηκε από άρρωστο σε άρρωστο.

At last CCSVI epidemic is petering out

Σε ένα από τα επίκεντρα της επιδημίας, στον Καναδά, μέλος επιτροπής που ορίστηκε να συμβουλεύει τον CIHR (Καναδικά ινστιτούτα για την έρευνα στην υγεία) για το θέμα του CCSVI, χαρακτήρισε το τελευταίο "θεραπεία διά της πίστης".  Η επιτροπή αυτή ορίστηκε το 2010, και ο Dr. Rubin είναι ένας από τα 23 μέλη της - σίγουρα όχι αντικειμενικός και αμερόληπτος, αφού αντιτίθεται και στις ίδιες τις κλινικές μελέτες, με το επιχείρημα πως η επέμβαση που "έχει ελάχιστη βάση στη λογική, εμπειρική μας γνώση καθιστά τις κλινικές μελέτες αμφιλεγόμενες".  Το CCSVI δεν είναι θεραπεία, είναι πίστη.

Canadian researcher likens contriversial treatment to faith healing

Χόρτασα να διαβάζω αυτόν τον μήνα για την πάλη της πίστης και της λογικής.  Η πρόσφατη απαγόρευση της θεατρικής παράστασης Corpus Christi και ο ηθικός λιθοβολισμός των καλλιτεχνών από μία φανατισμένη ομάδα καλών Χριστιανών και κακών χρυσαβγών της κοινωνίας κατέδειξε πάλι το προφανές: αυτές οι δύο ομάδες, πίστη και λογική, δε μπορούν να συνεννοηθούν.  Και είναι αμοιβαία αποκλειόμενες.

Είναι καιρός να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: κάποιοι ξέρουν όντως περισσότερα, και είναι πιο έξυπνοι από τους άλλους - και οι έξυπνοι δεν είναι σίγουρα οι φανατισμένοι.  Μόνο που οι άλλοι βγαίνουν στο Mega, ντυμένοι Αγιορείτες μοναχοί, και λένε πρωί πρωί, για να ακούσουν και φοβηθούν και τα παιδιά, πως "όσοι υποδύθηκαν τον Χριστό στην τέχνη πέθαναν με ψυχολογικά προβλήματα"! Ακούς, μικρέ μου μπόμπο;  Φοβήθηκες αρκετά τον κύριο με τα μαύρα;  Μάθε, τώρα, να προτιμάς να βολτάρεις τις Κυριακές με το ποδηλατάκι σου, παρά να μεταλαμβάνεις!

Ωστόσο, για τους νευρολόγους, εμείς είμαστε οι "άλλοι" που είναι λιγότερο έξυπνοι και ικανοί, αυτοί που παρασύρθηκαν από την πρώτη είδηση που διάβασαν στο ίντερνετ και πίστεψαν τον απατεώνα Ζαμπόνι.  Θέλουν να κλείσουν τις πρόβες του CCSVI, και να γυρίσουμε όλοι πίσω, στο 2008, ανακουφισμένοι που ο κόσμος δε θα αλλάξει καθόλου, ποτέ, προς το καλύτερο.  "Επιτέλους, η επιδημία του CCSVI κοπάζει!"

Τα μεσαιωνικά μυαλά νομίζουν πως υπάρχει στα αλήθεια και κόλαση μετά, για όσους βλασφημούν μετά μανίας σε αυτήν την πρόσκαιρη ζωή, αγνοώντας πως από τον εικοστό αιώνα και δύο παγκοσμίους πολέμους μετά η ιστορία έδειξε πως κόλαση είναι μία αβίωτη συνύπαρξη σε αυτήν εδώ τη ζωή.  Για την Annette Funicello, κόλαση είναι το σώμα που υποφέρει κάθε μέρα είκοσι πέντε χρόνια, αλλά αν τολμήσει να το παραδεχτεί ποτέ αυτό, αν μπορούσε να μιλήσει, θα έβρισκε ασύμφωνους τους ρασοφορεμένους καρνάβαλους που μιλάνε για το ανείπωτο δώρο της ζωής.

Αν έχει μία ελπίδα αυτός ο κόσμος να αλλάξει ποτέ προς το καλύτερο, είναι από τους πεσιμιστές.  Οι αισιόδοξοι θα συνεχίσουν να πιστεύουν πως όλα θα πάνε καλά και δε θα σκοτιστούν για το παραμικρό, δε θα κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι.  "Είμαστε κοντά στην τελική θεραπεία του αυτοάνοσου", ανακοίνωσαν στο ECTRIMS.  (A. Lutterotti, S. Yousef, A. Sputtek, K.H. Stürner, J.-P. Stellmann, P. Breiden, S. Reinhardt, C. Schulze, M. Bester, C. Heesen, S. Schippling, S. Miller, M. Sospedra, R. Martin. Induction of immune tolerance by autologous peptide-coupled cells – a phase I trial in relapsing-remitting and secondary-progressive multiple sclerosis patients.).

Aηδίασα, αλήθεια.  Νόμιζα πως απλά τόσα χρόνια οι νευρολόγοι δεν είχαν βρει τον χρόνο να διαβάσουν, για να πειστούν.  Αντιλαμβάνομαι όμως πως δε θέλουν να διαβάσουν κάτι άλλο πέρα από τη δική τους Βίβλο.  Και, ενώ δε διαβάζουν, έχουν την απαίτηση ταυτόχρονα να μην ανέβει η μόνη εξαίσια παράσταση που απόλαυσα ποτέ.