Is CCSVI a real entity?

Μόλις χθες ολοκληρώθηκε στο Μόναχο το συνέδριο της CIRSE (Ευρωπαϊκή Εταιρεία Καρδιαγγειακής και Επεμβατικής Ακτινολογίας) με φλέγον θέμα, ανάμεσα στα άλλα, το ερώτημα αν πραγματικά υπάρχει CCSVI και αν πρέπει να θεραπεύουμε τους ασθενείς με σκλήρυνση μέσω αγγειοπλαστικής.  Δυστυχώς οι γνώμες ήταν ριζικά διαφορετικές.

Αφενός ο Dr. Dake χαρακτήρισε την παθολογία του CCSVI υπαρκτή, με αδιαμφισβήτητα δικά της συμπτώματα, τα οποία αντιμετωπίζει η αγγειοπλαστική μέσα σε λίγες μέρες καλύτερα από οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή:

For example, it is now apparent that after endovascular therapy, certain constitutional or general symptoms common to MS patients,such as fatigue, heat intolerance, clouded cognition, urinary problems, cold distal extremities etc., respond in a tempo that ranges from hours to days rather than the usual weeks or months typically necessary to achieve full benefits and clinical stabilisation with pharmacological disease-modifying therapies.

Is CCSVI a real entity?

Ο Dr. Dake ξεκαθάρισε πως η θεραπεία του CCSVI δεν είναι θεραπεία της σκλήρυνσης, με την έννοια ότι δεν αντιστρέφει νευρολογικές βλάβες που έχουν συμβεί, αλλά ταυτόχρονα καθιστά κατανοητό πως θα επιθυμούσε μεγαλύτερη συνεργασία εκ μέρους των Νευρολόγων ή άλλων αντιρρησιών, καθώς το CCSVI μπορεί να εξηγήσει ένα σωρό φαινόμενα στην σκλήρυνση, τα οποία διαφεύγουν της αυτοανοσίας.  Η συνεργασία χρειάζεται για να μην παραμείνουν ανεκδοτολογικές οι αναφορές για 15.000 επεμβάσεις διεθνώς, και για βελτιώσεις μετά την αγγειοπλαστική, κάποιες από τις οποίες μπορούν να μετρηθούν αντικειμενικά.

Αλλά ας αφήσουμε τον Dr. Dake.  Τί απαντάει κανείς στον Dr. Reekers, ο οποίος κατηγορηματικά απορρίπτει το CCSVI, θεωρώντας το μία "παραλλαγή του φυσιολογικού" στην ανατομία των φλεβών;  Χαρακτηρίζει "παραπλανητική" την ιδέα του Dr. Zamboni, αν και έξυπνη από άποψη κερδοφορίας, και υπενθυμίζει πως ό,τι λέει, το λέει για να προασπίσει τα συμφέροντα των ασθενών.  Δεν υπάρχει καμία συνωμοσία Νευρολόγων ή φαρμακευτικών εναντίον του CCSVI, τονίζει, όπως και δεν υπάρχει καμία αποδειξιμότητα στη θεωρία του CCSVI: υπάρχει μόνο χαοτική σκέψη, και emotion-based medicine.

 There are even rumours that there is a lobby by neurologists and the pharmacy industry to kill the theory of CCSVI. Those who are promoting the CCSVI treatment see proof and compelling data when there is nothing there: it all shows disorganised thinking.

Σαν ασθενή, θα με ενδιέφερε να κερδίσει ο Dr. Dake το debate.  Σαν επιστήμονας, όμως, οποιοσδήποτε απορεί πώς γίνεται δύο ιατροί να εκφέρουν τόσο διαφορετική γνώμη για μία κατάσταση, θεωρώντας την ο ένας παθολογική, ο άλλος φυσιολογική.  Ο Dr. Reekers, μάλιστα, υπογραμμίζει πως οι γιατροί που ασχολούνται με το CCSVI έχουν υποθηκεύσει τη φήμη τους ήδη.

Προφανώς, για τον Dr. Reekers οι 15.000 επεμβάσεις έγιναν σε "φυσιολογικές" στενώσεις.  Ο ίδιος χαίρεται που οι αρνητικές μελέτες για το CCSVI είναι πολλές και αποδίδει αυστηρά και μόνο σε πλασέμπο τις όποιες βελτιώσεις των ασθενών μετά την αγγειοπλαστική.  Είναι χαρακτηριστικό πως, ενώ το λεξιλόγιο του Dr. Dake είναι διακριτικό απέναντι στην αυτοάνοση υπόθεση και ο ίδιος διπλωματικά υπέρ ακόμη και των ανοσοτροποποιητικών, η ίδια ευγένεια δεν εκδηλώνεται από την πλευρά του Dr. Reekers, που στον επίλογο ξανα-βαφτίζει το CCSVI ως CPIVA (Chronic Post-Inflammation Venous Abnormality), εξηγώντας πως, στους ασθενείς που υπάρχει, είναι απλά αποτέλεσμα της σκλήρυνσης.

Ο αναγνώστης ξαφνικά σκοντάφει σε κενό: στην αρχή ο Reekers λέει πως το CCSVI δεν υπάρχει καν, και είναι φυσιολογικές οι στενώσεις, ενώ στον επίλογο τις βαφτίζει μεν ανώμαλες, αλλά τις θεωρεί αποτέλεσμα της MS.

Inflammation of the central nervous system (CNS) (neuroinflammation) is now recognised to be a feature of all neurological disorders. In multiple sclerosis, there is prominent infiltration of various leukocyte subsets into the CNS with resultant elevation of many inflammatory mediators within the CNS. An extensive dataset describes neuroinflammation to have detrimental consequences, but results emerging largely over the past decade have indicated that aspects of the inflammatory response are beneficial for CNS outcomes. Nevertheless, these inflammations might be the cause of what is now called CCSVI. If this is true, patients with longstanding MS would be particularly affected. If you then add this to the natural distribution of venous variations, it might lead to the observation of something like CCSVI, which would than better be named Chronic Post-Inflammation Venous Abnormality (CPIVA). If this is true, and I am just speculating, it is not the venous abnormalities which cause MS, but vice versa: the inflammation with MS is causing the venous abnormalities. Off course, this is as much as a hypothesis as the existence of CCSVI and should first be investigated in a blinded study with a control group. We have to look at early MS and late MS, and patients with other inflammatory diseases of the CNS and control groups. CPIVA could easily explain what we are discussing today.

Τελικά πού κατέληξε η συζήτηση στο συνέδριο;  Ασφαλώς σε σύγχυση, που εύκολα περνάει στον ασθενή.  Και ενώ ο Dr. Reekers με μεγάλη ευκολία απορρίπτει το CCSVI είτε ως μη υπάρχον είτε ως αποτέλεσμα της MS, δεν εξηγεί πώς η φλεγμονή στο κεντρικό νευρικό σύστημα δημιουργεί υποπλασίες, απλασίες, ατρησίες στις φλέβες, και γιατί μόνο σε συγκεκριμένες φλέβες.  Επιστημονικά σκεπτόμενοι, η υπόθεσή του δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα από αυτά που επιχειρεί να λύσει.

Λυπάμαι αν η ομιλία του επηρεάσει αρνητικά Επεμβατικούς στην Ευρώπη που θα μπορούσαν να ασχοληθούν με το CCSVI.  Ας ελπίσουμε ότι είναι απλά βαθιά ανενημέρωτος, και όχι εσκεμμένα πολέμιος.  Άλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος, δεν υπάρχουν συνωμοσίες ούτε από Νευρολόγους ούτε από φαρμακευτικές.