Αφορμή της επιστροφής μας σε παλαιότερη εργασία του Ζαμπόνι με θέμα το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να αναπαράγει την τεχνική του υπερήχου για το CCSVI είναι η συζήτηση που γίνεται τώρα για την απόσυρση του κριτηρίου 2 - παλινδρόμηση στις εν τω βάθει φλέβες του εγκεφάλου - από τα διαγνωστικά κριτήρια. Ο λόγος που πιθανόν το κριτήριο 2 θα αποσυρθεί είναι ότι εξαρτάται 100% από την χρήση του μηχανήματος MyLab Vinco, πατέντα Ζαμπόνι. Η απόσυρσή του αφαιρεί, συμβολικά τουλάχιστον, τις υπόνοιες περί οικονομικής ωφέλειας από την αναγκαστική χρήση αυτού του μηχανήματος.
Και μένουν τα υπόλοιπα τέσσερα κριτήρια: παλινδρόμηση στις έσω σφαγίτιδες και/ή τις σπονδυλικές φλέβες, ανίχνευση στένωσης στις έσω σφαγίτιδες, απουσία ροής στις σφαγίτιδες και/ή τις σπονδυλικές φλέβες, και τιμή της cross-sectional area. Μπορεί αυτά τα κριτήρια να τα επιβεβαιώσει οποιοσδήποτε Ακτινολόγος; Να θυμήσουμε ότι χρειάζονται τουλάχιστο 2 κριτήρια για τη διάγνωση CCSVI.
Σε σχετική εργασία του 2010 ο Zamboni είχε δείξει πως μπορεί, μόνο εφόσον έχει λάβει σχετική ειδίκευση. Η παρουσίαση του υπερήχου ως διαγνωστικού εργαλείου στην MS γίνεται, συνήθως παρουσία Ζαμπόνι, σε σχετικά συνέδρια CCSVI, ενώ η μη εξοικείωση με την τεχνική εξηγεί σε μεγάλο ποσοστό την αδυναμία εύρεσης του CCSVI από ανεξάρτητους ερευνητές.
The reproducibility of color doppler in CCSVI associated with MS
36 υποκείμενα χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: 12 υγιείς, 12 ασθενείς με σκλήρυνση και 12 ασθενείς άλλων νευρολογικών νόσων. Αξιολογήθηκε τόσο η δυνατότητα διάγνωσης του CCSVI μεταξύ ειδικευμένων και ανειδίκευτων Ακτινολόγων, όσο και μεταξύ των ειδικευμένων μόνο. Επιπλέον ελέγχθηκε αν ο ίδιος ειδικευμένος Ακτινολόγος βρίσκει το ίδιο αποτέλεσμα με διαφορά ενός μήνα από την πρώτη εξέταση.
Σε πρώτη φάση, η εξέταση έλαβε χώρα από έναν ειδικευμένο και έναν ανειδίκευτο Ακτινολόγο. Και οι δύο έπρεπε να εξετάσουν τους 36 ανθρώπους, χωρίς να γνωρίζουν ποιός είναι υγιής ή ασθενής. Έναν μήνα μετά, και αφού είχε λάβει σχετική ειδίκευση και ο ανειδίκευτος ιατρός, οι ίδιοι Ακτινολόγοι έπρεπε να εξετάσουν 5 τυχαία άτομα από κάθε ομάδα, τα οποία παρουσιάσθηκαν καμουφλαρισμένα, ώστε η μνήμη των γιατρών να μη λειτουργήσει υπέρ ή κατά καποιας διάγνωσης. Η εξέταση έτσι συγκρίνει τόσο τη σχέση ειδικευμένου/ανειδίκευτου ιατρού, όσο και την αξιοπιστία του ίδιου ειδικευμένου ιατρού έναν μήνα μετά.
Όπως είναι αναμενόμενο, στην πρώτη φάση ο ειδικευμένος Ακτινολόγος έδωσε 36 σωστές απαντήσεις, ενώ ο ανειδίκευτος μόνο 17, σε σύνολο 36. Έναν μήνα μετά, ο ειδικευμένος ήταν σχεδόν σύμφωνος με τα πρώτα του αποτελέσματα, με σωστές απαντήσεις 14 από τις 15, ενώ ο ανειδίκευτος, που είχε πλέον λάβει σχετική επιμόρφωση, έδωσε ικανοποιητικά αποτελέσματα σε σχέση με την πρώτη φορά, με σωστές απαντήσεις 13 από τις 15 αυτός.
Το συμπέρασμα ήταν πως η διάγνωση του CCSVI απαιτεί εξειδίκευση.
Δεν έχει αλλάξει κάτι σήμερα. Τα κριτήρια Ζαμπόνι παραμένουν τα μόνα ασφαλή για τη διάγνωση CCSVI, που πρέπει, για την ασφάλεια των ασθενών, να γίνεται από έμπειρους ιατρούς, κατά προτίμηση από ιατρούς που έχουν λάβει σχετική επιμόρφωση σε συνέδριο ή στην Ιταλία.
Ωστόσο ο υπέρηχος θα είναι χρήσιμος μελλοντικά μόνο, ίσως, για τη διάγνωση του CCSVI και της MS, και όχι για τη διάγνωση των συγκεκριμένων φλεβικών ανωμαλιών, χρυσός κανόνας για τα οποία αναδεικνύεται η επεμβατική φλεβογραφία με χρήση IVUS. Μετεπεμβατικά ο υπέρηχος παραμένει λιγότερο αξιόπιστος από την κλινική εικόνα του ασθενή, και αυτό γιατί η βαλβιδική ανεπάρκεια (έλλειψη βαλβίδων) που προκαλεί η αγγειοπλαστική στις σφαγίτιδες είναι ικανή να προκαλεί μικρή πλην ακίνδυνη παλινδρόμηση τόσο στην ίδια την σφαγίτιδα όσο και ενδοκρανιακά. Ακόμη και μετεπεμβατικά, λοιπόν, η αξιολόγηση της ροής επαφίεται σε ειδικευμένους Ακτινολόγους, που μπορούν να εντοπίσουν πότε μία παλινδρόμηση γίνεται παθολογική.
Θα πούνε, βέβαια, οι Νευρολόγοι: τί βολικό για τον Ζαμπόνι να ανακάλυψε μία ασθένεια που μόνο αυτός μπορεί να διαγνώσει. Έτσι φαίνεται να είναι, αν κρίνεις μόνο από τον υπέρηχο. Μέχρι να βάλεις IVUS και να ξεχάσεις αυτά που πίστευες για τους εχθρούς της μυελίνης.
Αυτο που εχει νομιζω σημασια τωρα στην ελλαδα, ειναι να μαθει καθε ακτινολογος τι ειναι η χενφα. Οπως και καθε γιατρος άλλης ειδικότητας. Και μην ξεχνάμε τους παιδιατρους, μπορουν να εχουν εναν καθοριστικο ρολο στην προληψη πλεον της νοσου, με δεδομενο οτι τα ελληνοπουλα σπανια αλλαζουν γιατρο, ακομα κι οταν γινουν φοιτητες. Οταν αρκετοι μάθουν τι ειναι αυτο και αρχίσουν να το ζητουν σαν διαγνωστικο μεσο, τοτε θα δημιουργηθει η αναγκη στους ακτινολογους να ειδικευτουν στον συγκεκριμενο υπερηχο.
ΑπάντησηΔιαγραφή