Συνέντευξη από τα ιταλικά του Dr. Regine.

Ευχαριστούμε πολύ την αναγνώστρια Aliki, που υπήρξε μεταφράστρια και αποστολέας του παρακάτω άρθρου.

CCSVI και σκλήρυνση κατά πλάκας, συνέντευξη με τον Δρ. Regine, Αγγειολόγο στο  Νοσοκομείο Pozzuoli.

Δρ. Regine σε ποιό σημείο έχουμε φτάσει με την απελευθέρωση;

-Είμαστε κολλημένοι με τις διαδικασίες που προβλέπονται από το Υπουργείο από τις 11 Μαρτίου 2011, και σε αναμονή για το νέο πρωτόκολλο που θα εγκριθεί από την επιτροπή δεοντολογίας η οποία συνέρχεται στις 27 και 28 Μαΐου.

Τί συνέβη;

-Το Συμβούλιο Υγείας έχει δώσει την παρούσα γνώμη στο Υπουργείο και ο Υπουργός το έχει γυρίσει στις περιφέρειες. Το Συμβούλιο Υγείας συνιστούσε να αναδιατυπωθεί το Πρωτόκολλο και να πάρει έγκριση από τις επιτροπές δεοντολογίας.   Ωστόσο στο παρελθόν το Υπουργείο είχε δώσει το πράσινο φως χωρίς την έγκριση των επιτροπών δεοντολογίας.

Πριν από την εγκύκλιο σύμφωνα με ποιό κριτήριο χειρουργούσατε;

-Μέχρι τότε χειρουργήσαμε υπό την καθοδήγηση της εγκυκλίου της 27ης Οκτωβρίου του Υπουργείου, στην οποία αναφερόταν  ότι αν υπάρχει μια στένωση στις σφαγίτιδες φλέβες να συμπεριφερόμαστε όπως αντιμετωπίζαμε  οποιαδήποτε άλλη αγγειακή στένωση - ίδιο χειρουργικό κώδικα.

Πόσους ασθενείς πάσχοντες από CCSVI έχετε χειρουργήσει;

-85 ασθενείς σε τέσσερις μήνες, από τα μέσα Νοεμβρίου μέχρι το Μάρτιο.  Εφαρμόσαμε το πρωτόκολλο  Zamboni κατά γράμμα.  Διάγνωση με echo-έγχρωμου Doppler, καθώς και για ορισμένους ασθενείς,  σκιαγραφικό μέσο. Έχουμε ελέγξει την καθυστέρηση διέλευσης στις φλέβες και, στη συνέχεια κάναμε αγγειοπλαστική.

Αποτελέσματα;

-Σε αυτούς τους έξι μήνες της παρατήρησης είχαμε καλά αποτελέσματα με τη βελτίωση της κατάστασης των ασθενών, η οποία βελτίωση, σύμφωνα με την κλίμακα που χρησιμοποιείται από νευρολόγους, έχει επιβεβαιωθεί σε ένα-δύο σημεία.

Απρόβλεπτα κατά τη διάρκεια της επέμβασης;

-Η διαδικασία είναι ασφαλής, σε 85 ασθενείς δεν είχαμε καμία δυσκολία. Όλες οι επεμβάσεις  πραγματοποιήθηκαν σε Κλινική στο τμήμα Νευροχειρουργικής, και άρα μαζί με τον Νευρολόγο που ελέγχει τους ασθενείς.

Άρα, κανένα απροσδόκητο;  Ούτε με αναισθησία;

-Εμείς χειρουργούμε χωρίς αναισθησία, χρησιμοποιούμε μπαλόνια τα οποία πραγματοποιούν  μια πολύ μικρή διάταση του αγγείου, πολύ ελαφριά,  μη τραυματική.  Το μόνο πρόβλημα είναι τη στιγμή που γίνεται η αγγειοπλαστική, εάν ο ασθενής αισθάνεται πόνο, νοσηλεύεται με τον «κλασικό» τρόπο και χρειάζεται να προγραμματιστεί μια αναισθησία.

Μόνο αγγειοπλαστική;  Δεν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα στεντ για τις φλέβες;

-Η πραγματική βελτίωση θα έρθει μέσω του στεντ, επειδή με την αγγειοπλαστική διαστέλλουμε τις φλέβες, αλλά δεν τις εφοδιάζουμε με προστασία  από την επίθεση της ασθένειας.  Αντίθετα πιστεύω ότι με τα στεντ τα  αποτελέσματα θα είναι καλύτερα και με μεγαλύτερη διάρκεια.  Γιατί αυτό που βλέπουμε είναι ότι αυτοί οι ασθενείς μετά από τρεις ή τέσσερις μήνες, τείνουν να επιδεινώνονται και πάλι, ότι επανέρχονται σιγά-σιγά όπως ήταν ττην περίοδο  πριν τη διαστολή.

Γιατρέ, τί περιμένετε από αυτή τη θεραπεία;

-Έχω τις ιδέες μου, αλλά πιστεύω ότι εξακολουθεί να υπάρχει σύγχυση.  Οι φλέβες είναι ένα όργανο που μπορεί να σε εξαπατήσει, δεν πιστεύω ότι η ασθένεια εξαρτάται από τη φλέβα. Ανοίγοντας αυτές τις φλέβες  βελτιώνονται  τα  συμπτώματα που εξαρτώνται από αυτή τη στένωση, όχι τα συμπτώματα "συνολικά" της σκλήρυνσης κατά πλάκας.

Το CCSVI γίνεται κατανοητό ως αποτέλεσμα και όχι ως αιτία της σκλήρυνσης κατά πλάκας, όπως ισχυρίζεται ο παγκοσμίου φήμης Νευρολόγος  Ρόμπερτ Zivadinov;

-Συμφωνώ μαζί του όταν λέει ότι ουσιαστικά το πρόβλημα των φλεβών είναι μια άλλη επίδραση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.  Δεν είναι και η αιτία. Αλλά το στοιχείο που προκύπτει είναι ότι κάνοντας αυτή τη διαδικασία, οι ασθενείς γίνονται καλύτερα.

Τί βελτιώσεις είχαν οι ασθενείς σας;

-Εκτός από πέντε ή έξι ασθενείς, όλοι τους είχαν μια περισσότερο ή λιγότερο δραματική βελτίωση.

Τί εννοείτε με τον όρο "δραματική";

-Ο ασθενής είναι και πάλι στα πόδια του.  Ήρθε να υποβληθεί στην επέμβαση σε μια αναπηρική καρέκλα και μια εβδομάδα μετά την επέμβαση επέστρεψε με τα πόδια του να κάνει  τον έλεγχο. Προφανώς μιλάμε για αρρώστους που βρίσκονται σε μια αναπηρική καρέκλα λόγω της κούρασης,  όχι από παράλυση. Είχαμε τέσσερις ή πέντε ασθενείς οι οποίοι έχουν αρχίσει να ξαναβλέπουν.  Συνολικά μιλάμε για νέους ανθρώπους που βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο της νόσου.

Δώστε μου μια προσωπική παρατήρηση.  Συγκρινόμενος με έναν Νευρολόγο ο οποίος λέει πως οι κλειστές φλέβες δεν είναι πρόβλημα, ως Αγγειολόγος θα λέγατε εσείς πως το να έχει κανείς κλειστές τις φλέβες είναι πρόβλημα από άποψη φυσιολογίας;

-Σ' αυτό το πρόβλημα δεν τοποθετούμαι περισσότερο.  Είχα εμπειρία από πρώτο χέρι, είδα  85 ασθενείς να είναι καλύτερα έχοντας κάνει την επέμβαση.  Υπάρχουν ασθενείς οι οποίοι, μετά από τρεις ή τέσσερις μήνες, όταν έχουν χάσει μερικά από τα οφέλη της επέμβασης, ήρθαν εδώ και μου ζήτησαν να ξανακάνω τη θεραπεία.  Είμαι αυτός που διαστέλλει τις φλέβες, δεν είναι δουλειά μου να καταλάβω το γιατί.  Και ο Νευρολόγος πρέπει να μου εξηγήσει γιατί  αυτοί οι ασθενείς με ανοιγμένες φλέβες είναι σε καλύτερη κατάσταση, αντί να λέει "όχι, δεν είναι τίποτα". Αυτό είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός που υπάρχει: οι ασθενείς που βρίσκονται σε καλύτερη θέση μετά την επέμβαση.

Συνεπώς, εκτός από την σκλήρυνση κατά πλάκας, οι κλειστές φλέβες αποτελούν πρόβλημα;

-Ναι, πράγματι, νομίζω ότι αυτό το πρόβλημα βρίσκεται και σε άλλους τύπους εκφυλιστικών νόσων.  Μυελίτιδα, αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS), τη νόσο του Πάρκινσον. Εμείς εγχειρήσαμε επίσης μια ασθενή με ALS, η οποία άρχισε να μιλάει και να καταπινεί. Νομίζω ότι υπάρχει μία συσχέτιση μεταξύ της μυελίνης και της καθυστέρησης και παλινδρόμησης του αίματος.

Πηγή: http://espr3ssioni.wordpress.com/