Οι ευγενείς Ινδοί της Κλινικής Medanta στην πολιτεία Haryana παραδέχονται πως οι ασθενείς τους άρχισαν να έχουν περισσότερες βελτιώσεις όταν οι γιατροί είχαν εξασκηθεί ήδη σε τουλάχιστο 100 επεμβάσεις CCSVI.
Medicity
Η καμπύλη εκμάθησης της τεχνικής της αποκατάστασης του CCSVI δεν έχει μελετηθεί ακόμη. Ακόμη και καλοί αγγειοχειρουργοί/επεμβατικοί ακτινολόγοι υπόκεινται σε παραλείψεις - πόσω μάλλον όταν η ίδια η θεωρία της φλεβικής ανεπάρκειας βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και η γνώση της απαιτεί μελέτη, όχι μόνο πρακτική. H καμπύλη εκμάθησης μετριέται τυπικά σύμφωνα με τον αριθμό των επεμβάσεων/χειρουργείων και ένα σχετικό με τη νόσο/παθολογία τελικό αποτέλεσμα. Ιδανικά, θα πρέπει να βρεθεί ο κατάλληλος αριθμός επεμβάσεων, που πρέπει να έχει εκτελέσει ένας γιατρός, για να υπάρχει ένα σωστό διαγνωστικό και θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Σε πρώτη ματιά, το CCSVI φαίνεται κάτι που μπορεί να διαγνώσει ή θεραπεύσει ο κάθε ειδικός, αλλά αποδείχτηκε πως δεν είναι. Άλλοτε η υπερηχογραφική διαγνωστική αδυναμία, άλλοτε οι ελλιπείς αποκαταστάσεις, συχνά οι επαναστενώσεις, θρομβώσεις και λοιπές επιπλοκές έδειξαν πως το παράδειγμα των Ινδών είναι μάλλον καθολικό.
Οργανωμένοι με Νευροακτινολόγο, Νευρολόγο και Ακτινοδιαγνωστή, οι Ινδοί εκπόνησαν τη δική τους έρευνα σε 158 ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας. 58 άντρες και 100 γυναίκες με διαφορετικές μορφές της νόσου εξετάστηκαν πρώτα από Νευρολόγο, συνοδεία μαγνητικής τομογραφίας, και υποβλήθησαν και σε μαγνητική φλεβογραφία, εκτός από υπέρηχο, πριν κάνουν την επεμβατική φλεβογραφία και την αγγειοπλαστική. Μετά την επέμβαση εξετάστηκαν φυσιοθεραπευτικά και νευρολογικά. Οι ασθενείς επέδειξαν βελτίωση τόσο σε συμπτώματα CCSVI όσο και σε νευρολογικά συμπτώματα. To 60% των βελτιώσεων είναι υποκειμενικό (δε μπορεί να μετρηθεί) και το 40% αντικειμενικό (μπορεί να διασταυρωθεί από εξωτερικό παρατηρητή).
Η μελέτη με την οποία θα ασχοληθούν στη συνέχεια είναι η σχέση της ενδοκρανιακής φλεβικής ανατομίας με τις εξωκρανιακές στενώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου