Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Radical neck dissection

Σε ασθενείς με καρκίνο, προκειμένου να αφαιρεθούν όλοι οι μεταστατικοί όγκοι στον λαιμό, πραγματοποιείται μία ωτορινολαρυγγολογική επέμβαση αφαίρεσης, ανάμεσα σε άλλα, και των έσω και έξω σφαγίτιδων.  Είναι ζήτημα, ωστόσο, αν η απομάκρυνση των σφαγίτιδων δε συνεισφέρει σε αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση και σε νευρολογικά προβλήματα στους ασθενείς.  Εργασία νευροχειρουργών το 2008, άσχετη με το CCSVI, διερευνά τα παράπλευρα δίκτυα και την σημασία τους στην περίπτωση ενός 55χρονου ασθενούς με όγκο στον λάρυγγα, στον οποίο πραγματοποιήθηκε αυτή η επέμβαση.


Radical neck dissection

Οι συγγράφοντες νευροχειρουργοί, ωριλά και ακτινολόγοι αναφέρουν πως τέτοιου είδους επεμβάσεις πραγματοποιούνται από το 1906, κατόπιν πρότασης του Crile πως οι ασθενείς στους οποίους αφαιρούνται οι σφαγίτιδες δε θα έχουν πρόβλημα, ωστόσο σημειώνουν πως ποτέ δεν έχει αποδειχθεί αν αυτό ισχύει ή όχι:




Radical neck dissection was first introduced by Crile in 1906. He advocated bilateral removal of the jugular veins when necessary and claimed that deep veins were adequate by themselves to take over the venous drainage of the brain but this has not been proven since than.



Όπως είναι φυσιολογικό, στον ασθενή από τον οποίο αφαιρέθηκαν οι σφαγίτιδες μετεπεμβατική φλεβογραφία έδειξε εκτεταμένο παράπλευρο δίκτυο, ενώ η φλεβική κυκλοφορία διεξαγόταν κυρίως από τις σπονδυλικές φλέβες.  Η μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου τέσσερις εβδομάδες μετά δεν ανέδειξε κάποια παθολογική μεταβολή, π.χ. οίδημα, ενώ στο πέρασμα της τετραετίας η νευρολογική του κατάσταση ήταν απείραχτη.


Ακόμη κι έτσι, η αφαίρεση, ταυτόχρονα, και των δύο σφαγίτιδων θεωρούνταν αμφιλεγόμενη.  Κάποιοι Νευροχειρουργοί θεωρούσαν πως δεν υπάρχει πρόβλημα, άλλοι υποστήριζαν πως πρέπει τουλάχιστο να γίνεται τμηματικά, δηλαδή πρώτα αφαίρεση της μίας σφαγίτιδας και μετά από λίγο καιρό της άλλης, ενώ υπάρχουν και ιατροί που θεωρούσαν τέτοια επέμβαση υπαίτια για την πρόκληση νευρολογικών προβλημάτων.  Από τους τελευταίους, αυτοί που μνημονεύονται στην παρούσα εργασία είναι οι Weiss et al,  οι οποίοι μετά από έρευνα υποστήριξαν πως η μονόπλευρη αφαίρεση σφαγίτιδας προκαλεί ραγδαία αύξηση της ενδοκρανιακής πίεσης, που όμως ισορροπεί στο φυσιολογικό ξανά μετά την επέμβαση.  Η αμφοτερόπλευρη αφαίρεση σφαγίτιδων, όμως, δεν έχει τα ίδια αποτελέσματα - η αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση μπορεί να οδηγήσει σε νευρολογικές αδυναμίες:




Following bilateral neck dissection, some devastating complications can occur. The staged bilateral neck dissection technique with the preservation of one jugular vein system in the first surgery is therefore more popular . It is believed that the sacrifice of both jugular veins leads to increased intracranial pressure with subsequent neurological sequela (Weiss, KL, Wax, MK, Haydon, RC, Kaufman, HH, Hurst, MK: Intracranial pressure changes during bilateral radical neck dissections. Head & Neck 15: 546-552, 1993). [...]  Studies showed that ICP levels rose dramatically but dropped to near normal levels post-operatively after one-sided ligations (Weiss et al).



Στον εν λόγω ασθενή, βέβαια, που αφαίρεσε και τις δύο εσωτερικές και εξωτερικές σφαγίτιδες τίποτα δε συνέβη στην τετραετία, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει και κάτι - speaking of CCSVI, γνωρίζουμε πως το πρόβλημα είναι χρόνιο.  Σωστό ή λάθος, το συμπέρασμα που προέκυψε από την παρατήρηση του 55χρονου ασθενή είναι πως και η αμφοτερόπλευρη αφαίρεση σφαγίτιδων μπορεί να γίνει ανεκτή, αν υφίσταται καλό παράπλευρο δίκτυο:




In the present study, we demonstrated that the healthy brain can tolerate bilateral jugular vein ligation during radical neck dissection by opening invisible channels. [...] The patient can tolerate bilateral removal of the internal jugular veins only in the presence of adequate collateral venous circulation.



Σήμερα αρκετοί θα διαφωνούσαν με αυτό το συμπέρασμα.

6 σχόλια:

  1. Σίγουρα δεν αρκεί ένα παράπλευρο δίκτυο για 100% φυσολογική λειτουργία του ΚΝΣ. Φυσικά, αυτό τον κρατά στη ζωή αλλά ο χρονισμός της υδροδυναμικής του εγκεφάλου είναι διαταραγμένος σίγουρα. Το ΚΝΣ έχει μηχανισμούς άμυνας, οι οποίοι εξαντλούνται με τον καιρό.

    Η γνώμη μου είναι ότι το πρόβλημα στη ΣΚΠ βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτοί οι μηχανισμοί αρχίζουν να εξαντλούνται πριν καν ο ασθενής γεννηθεί, ενώ και η μυελίνη που φαίνεται φυσιολογική, στην πραγματικότητα δεν είναι.

    Η ΣΚΠ είναι περισσότερα από μια φλεβική ανεπάρκεια. Φυσικά, η τελευταία πυροδότησε την παθογένεση, αλλά η φθορά που προκάλεσε και οι μηχανισμοί τους οποίους ενεργοποίησε είναι ακόμα άγνωστοι. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια έρευνας για να αποκαλυφθούν όλα τα γεγονότα που ακολουθούν μια ΧΕΝΦΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η κρυφή προκείμενη πίσω από την άποψη ότι η ΧΕΝΦΑ προκαλεί προβλήματα πριν καν τη γέννηση είναι ότι δεν εξελίσσεται με το χρόνο. Αυτό όμως δεν προκύπτει από τις μέχρι τώρα ενδείξεις, μάλλον το αντίθετο. Η εμβυική προέλευση των φλεβικών ανωμαλιών δε σημαίνει καθόλου αναγκαστικά την πλήρη ανάπτυξη της λειτουργικής τους επίδρασης εξαρχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εψαξα την βιβλιογραφια
    και σ' αυτο το (τουρκικο) αρθρο υπαρχουν ολες κι ολες 7 βιβλιογραφικες αναφορες!
    Με μια λεξη: ειναι ελαχιστες, λιγοτερες κι απο ελαχιστες!
    Το αρθρο ειναι δημοσιευμενο στο τουρκικο περιοδικο νευροχειρουργικης. Το περιοδικο παρελαβε το αρθρο στις 16.10.2007 και το εξεδωσε στις 4.12.2007! Αυτα σημαινουν οτι εχει μηδενικη σχεδον αξια.
    Τα μεγαλα περιοδικα ζητουν συνεχεια διορθωσεις, και πολλες φορες περνουν και 18 -24 μηνες μεχρι να δεχθουν να δημοσιευσουν κατι που αρχικα τους φανηκε ενδιαφερον και σημαντικο.
    Οι αναφορες του αρθρου ειναι: η αρχικη του 1902, μια σε ποντικια, σε γατες, σε σκυλους και case report μονο για ανθρωπους, δηλαδη αναφορες μεμονωμενων περιπτωσεων.
    Στην πραγματικοτητα, κανεις δεν κανει ταυτοχρονη απολινωση εσω και εξω σφαγιτιδων ταυτοχρονα. Την δευτερη την κανουν μετα απο λιγο καιρο.
    Δεν θα εδινα καμια σημασια σ' αυτα τα ευρηματα ενος τετοιου αρθρου, και θα εκανα παρα πολυ καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το συμπέρασμά του είναι αμφισβητήσιμο. Άλλωστε, στον πρόλογο λένε πως δεν έχει αποδειχθεί ποτέ αν η αφαίρεση σφαγίτιδων δε δημιουργεί προβλήματα, και σίγουρα είναι άκρως επικίνδυνο να συνάγεις το συμπέρασμα πως, επειδή τίποτα δε συνέβη σε έναν ασθενή, και μάλιστα στην τετραετία, μπορεί να μη συμβεί και σε άλλους.
    Από γρήγορες δημοσιεύσεις, άλλο τίποτα - βλέπε γνωστό αντίλογο στο CCSVI.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. και επισης: αυτος ο ασθενης σιγουρα θα εκανε καποια χημειοθεραπεια ή/και ακτινοθεραπεια μετα.
    αυτο δεν αναφερεται, και ειναι πολυ σημαντικο, γιατι αλλοιωνει το μετεγτχειρητικο αποτελεσμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ούτε και την αποκλείει, ωστόσο. Οι παραμορφώσεις στο φλεβικό σύστημα είναι λογικό να αναπτύσσονται μαζί με αυτό. Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς με τη λειτουργική επίδραση, αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι η δυσμυελίνωση στη ΣΚΠ, πολύ πριν τη διάγνωσή της, είναι γεγονός.

    Επίσης, η διαταραχή στις πιέσεις και την κυκλοφορία του ΕΝΥ εξαρτάται από τη βαρύτητα της ΧΕΝΦΑ. Μία εξαιρετικά "ελαφριά" ΧΕΝΦΑ θα διαταράξει την κυκλοφορία του λιγότερο από μια βαρύτερη, αλλά σίγουρα θα τη διαταράξει.

    Τέλος, η ορατή βλάβη είναι αγνωστο πότε ακριβώς θα συμβεί. Ο καθένας έχει διαφορετικές ανοχές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή