Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Η MS ως αγγειακή ασθένεια

Όχι, δεν είναι εργασία του Ζαμπόνι, και όχι, δεν είναι πρόσφατη.  Είναι εργασία του 2006, δημοσιευμένη σε νευρολογική επιθεώρηση, προερχόμενη από Τμήμα Νευρολογίας και Μοριακής και Κυτταρικής Φυσιολογίας.  Η πρόταση των συγγραφέων είναι πως η σκλήρυνση εμπλέκει την παθολογία του ενδοθηλίου.


MS as a vascular disease

The concept of endothelial dysfunction in MS is not new but is certainly under-investigated. We hope to share our inclination that endothelial cells are key elements in MS pathogenesis and consequently to promote vascular targeting as the next frontier for the treatment of this incurable condition.



Οι συγγραφείς ξεκινούν από την υπόθεση πως η σκλήρυνση είναι αυτοάνοση, αλλά δε γνωρίζουν ποιό αντιγόνο πυροδοτεί την εκκίνηση της ασθένειας, όπως επίσης αγνοούν γιατί υπάρχουν ασθενείς με εξαιρετικά επιθετική πορεία και συχνές υποτροπές, ενώ άλλοι εμφανίζουν βραδεία εξέλιξη της αναπηρίας.  Το υποψήφιο αντιγόνο, βέβαια, είναι η βασική πρωτείνη της μυελίνης, κατ' αναλογία με την Πειραματική Αλλεργική Εγκεφαλοπάθεια των ποντικιών, καθώς όμως αυτά παραμένουν υπόθεση, και όχι βεβαιότητα, οι συγγραφείς στρέφουν το ενδιαφέρον τους στο ενδοθήλιο και στο τί μπορεί να συμβαίνει κατά τη ρήξη του αιματεγκεφαλικού φραγμού (Blood Brain Barrier).


Τριών ειδών κύτταρα απαρτίζουν αυτόν τον δεσμό (BBB) στον εγκέφαλο: CECs (εγκεφαλικά ενδοθηλιακά κύτταρα), astrocytes (αστροκύτταρα) and pericytes (περικύτταρα) - η τελευταία λέξη πετάει το μπαλάκι στον sou για λεπτομέρειες από το ISNVD.


Παραδοσιακά, η εργασία εξαντλείται στην περιγραφή της χημικής ανισορροπίας του ενδοθηλίου - στην περιγραφή, δηλαδή, των πρωτεινών/μορίων που εντοπίζονται και θεωρούνται υπεύθυνα για την κακή "έλξη" κυττάρων του ανοσοποιητικού.  Δεν υποθέτουν κάποια μηχανική αιτία (π.χ. στάση αίματος) στη διαταραχή αυτή, παρά, ίσως, κάποια ανισοκατανομή στην παρουσία συγκεκριμένων πρωτεινών που θα βοηθούσαν στη διατήρηση των ισχυρών δεσμών του ενδοθηλίου, αλλά και πάλι δεν εξηγούν γιατί συμβαίνει αυτή η ανισοκατανομή:




A decrease or inhibition of expression of endothelial junctional proteins may play a significant role in this abnormal situation.



Ωστόσο, από το παράδειγμα έρευνας που παραθέτουν, γίνεται φανερό πως η σκλήρυνση εμπλέκει σοβαρά την παθολογία του ενδοθηλίου, και πιθανόν η καλύτερη πρόταση παθογένεσης της νόσου να είναι αυτή που περιλαμβάνει διαταραχές (αγγειακές;), υπεύθυνες για την καταστροφή των ισχυρών δεσμών του ενδοθηλίου:




The investigators reported significant differences in the incidence of tight junction abnormalities which were detected between different lesion types in MS and control white matter.  These abnormalities of TJs (tight junctions) were more prominent in active MS lesions and also concluded that TJs disintegrate in MS, promoting BBB leakage.



Χωρίς να απορρίπτουν την αυτοανοσία, θεωρούν πως αυτή πρέπει να συνδιαλέγεται με τις αγγειακές διαταραχές στην πολλαπλή σκλήρυνση, καθώς διαπιστώνουν πως η πολλαπλή σκλήρυνση έχει ομοιότητες με αγγειακές/φλεβικές φλεγμονώδεις ασθένειες:




In conclusion, MS definitely shows many of the characteristics associated with vascular inflammatory phenomena, underscoring significant roles of the cerebral vascular system, cerebral vascular inflammation and defects with the blood–brain barrier in active MS. The well documented immune components of MS must interact with the vascular system in introducing and maintaining the cells which drive the inflammatory response and involve the expression of adhesive determinants (under the control of unbalanced cytokines), their penetration and destruction of the BBB and the development of the MS lesion, all of which may be future targets with immunomodulating drugs and regulatory cytokines.



Κρίμα, μόνο, που η τελευταία πρόταση/ευχή τους δε θα επαληθευθεί.  Ανοσοτροποποιητικά στο μέλλον; Δε νομίζω.

1 σχόλιο:

  1. Η εμμονή με την αυτοανοσία έχει αποκτήσει πλέον χαρακτηριστικά δογματικής πίστης: ακόμα και όταν προσφέρονται απλούστερες εξηγητικές προτάσεις που την καθιστούν ίσως και περιττή, αυτή δεν εγκαταλείπεται, λες και πρόκειται για κειμήλιο της παιδικής ηλικίας. Ακόμα και τα συμπτώματα πρέπει να προσαρμοστούν, με το κατά το δοκούν τέντωμα της ψυχολογικής παραμέτρου.

    Μοιάζει με παραμύθι που δεν θυμόμαστε εάν έτσι μας το διηγήθηκαν ή καταλήξαμε να το επαναλαμβάνουμε με αυτόν τον τρόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή