Κατάθλιψη και ΣΚΠ

Οι περισσότεροι γνωρίζουμε πως η κατάθλιψη στην πολλαπλή σκλήρυνση μπορεί να είναι

α. πρωτοπαθής (σύμπτωμα της νόσου)

β. δευτεροπαθής (η σχέση του ασθενή με τη νόσο)

γ. τριτοπαθής (η σχέση του ασθενή με τους άλλους)

Η πρωτοπαθής κατάθλιψη είναι ακούσια και ανεξάρτητη από τη βούληση του υποκειμένου, εφόσον διαταράσσεται η χημική ισορροπία του εγκεφάλου.  Μάλιστα, μέσω του μοντέλου του CCSVI, έχει προταθεί η υπόθεση πως γνωστικές ή συναισθηματικές διαταραχές τύπου κατάθλιψης είναι τα πρώτα άτυπα συμπτώματα της πολλαπλής σκλήρυνσης, πριν αυτή εκδηλωθεί με τυπικές διαταραχές.

Η δευτεροπαθής κατάθλιψη είναι συχνή σε χρόνιες ασθένειες οι οποίες επιφέρουν αλλαγές στη ζωή των ασθενών, περιορισμούς στην καθημερινότητά τους και μη αναστρέψιμες αναπηρίες.  Είναι το αποτέλεσμα μίας καθημερινής συναλλαγής με την αναγκαιότητα της φθοράς και της απώλειας.

Η τριτοπαθής κατάθλιψη αφορά τον τρόπο που ο ασθενής καθρεφίζεται στο κοινωνικό σύνολο: ο φόβος απόρριψης από την ομάδα, το αίσθημα κατωτερότητας και ο στιγματισμός της διαφορετικότητας είναι ριζωμένα στην ψυχολογία του Homo Sapiens, από τότε που αυτός οργανώνονταν σε αγέλες για να επιβιώσει.  Οργανωμένες κοινωνίες με σεβασμό στα άτομα με αναπηρίες προσπαθούν να περιορίσουν την ύπαρξη αυτών των φαινομένων.

Σε μεγάλο βαθμό, η κατάθλιψη στους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση, ειδικά όταν συμβαίνει στα πρώτα στάδια της νόσου, είναι πρωτοπαθής.  Δεν ξέρω πώς θεραπεύεται, εφόσον προς το παρόν διαφεύγει της Νευρολογίας η αιτία της νόσου.  Φοβάμαι όμως πως οι υπάρχουσες ιντερφερόνες, με τις ανεπιθύμητες παρενέργειές τους, συχνά την ενισχύουν.  Επειδή τα ποσοστά αυτοκτονιών στους κόλπους των ασθενών με πολλαπλή σκλήρυνση δεν είναι αμελητέα (15% των θανάτων στη νόσο οφείλονται σε αυτοκτονίες), θεωρώ πως η Νευρολογία πρέπει να μελετήσει σθεναρά πλέον επιστημονικές προτάσεις, όπως το CCSVI, που, αν δεν είναι η αιτία της νόσου, στέκουν τουλάχιστο ως πλήρεις επεξηγηματικές υποθέσεις ενός μηχανισμού παθογένεσης.

Αντ' αυτού, από θεράποντες ιατρούς, οι ασθενείς διδάσκονται να συμβιώνουν με την πολλαπλή σκλήρυνση, σα να πρόκειται για έναν "ανεπιθύμητο, απρόσκλητο επισκέπτη ο οποίος ήρθε για να μείνει. Να μείνει μαζί, κολλητά στον πάσχοντα και να φιλοξενηθεί από αυτόν για το υπόλοιπο της ζωής του. Αναπόφευκτα  ο επισκέπτης θα καταλάβει χώρο σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού και θα πάρει μέρος σε κάθε δραστηριότητα της καθημερινής ζωής της οικογένειας-συστήματος."  Το παράθεμα ανήκει σε ειδικευόμενο Ψυχίατρο και είναι μέρος της ομιλίας του σε συνέδριο με τίτλο "Η Αρχή του Τέλους" για την πολλαπλή σκλήρυνση.

Αποδοχή; Σύμφωνοι.  Οφείλουμε να αποδεχτούμε την πρωτοπαθή, δευτεροπαθή και τριτοπαθή μας κατάθλιψη-κατάσταση, εφόσον ξέρουμε πως η επιστήμη εργάζεται για να εξηγήσει τη νόσο και να μας απαλλάξει από αυτήν.  Όταν όμως η ίδια επιστήμη λανσάρει στην αγορά, το 2011, και αδιαφορώντας για το CCSVI, φάρμακα με συνέπειες χειρότερες πιθανόν και από τα προβλήματα που φέρνει η πολλαπλή σκλήρυνση, μήπως η αποδοχή δεν είναι παρά ένα "όπιο" που μεταμορφώνει την ανεπάρκεια της Νευρολογικής επιστήμης σε δήθεν σοφή ρητορεία;

Διαβάστε τις σχετικές ομιλίες του συνεδρίου, τόσο για την  ψυχολογική υποστήριξη των ασθενών όσο και για τα νέα φάρμακα, εδώ:

http://www.gmss.gr/index.php?action=list_articles&page=10