Την ταινία που είδα χθες, αν την έβλεπα πριν τη περιπέτεια με το CCSVI, δε θα την έπαιρνα στα σοβαρά. Αυτή είναι 26 και έχει Parkinson's - σπάνιο, ναι. Αυτός την ερωτεύεται, και τυχαίνει να δουλεύει για την Pfizer ως φαρμακευτικός αντιπρόσωπος. Όσο η δική της υγεία φθίνει, παρά τα ένα σωρό φάρμακα και τα ταξίδια στον Καναδά για την εξεύρεση φθηνότερων φαρμάκων, η δική του καριέρα εκτινάσσεται στα ύψη, αφού κατορθώνει να πείσει τον μεγαλύτερο νευρολόγο να συνταγογραφεί το Zoloft και όχι το Prozac. Στο ενδιάμεσο, με ανάλαφρο και όχι δραματικό τρόπο, βλέπουμε τον έρωτα αυτής και αυτού, και τις προσπάθειες κάθε φαρμακευτικού αντιπροσώπου να ανέλθει, κρατώντας ομπρέλες στους γιατρούς όταν βρέχει, χαρίζοντας λουλούδια σε κάθε γραμματέα μεγαλονευρολόγου, συχνάζοντας στα μπαρ που συχνάζουν οι μεγαλύτεροι γιατροί, πληρώνοντάς τους τα συνέδρια και συζητώντας μαζί τους και για γκόμενες. Love and Other Drugs.
Όμως η πραγματική ζωή αρχίζει εκεί που τελειώνει η ταινία, όταν αυτός, παρά το δικό της πείσμα να την αφήσει και να κάνει τη ζωή του με μία υγιή κοπέλα, αποφασίζει να μείνει μαζί της φορ έβερ. Ε, το φορ έβερ δεν το δείχνει η ταινία, γιατί δε θα ήταν ελκυστικό. Το να έχεις μία major νευροεκφυλιστική νόσο στα 26 σου δεν είναι καλή πρόγνωση για το φορ έβερ, και το όμορφο μουτράκι της Anne Hathaway θυμίζει πως παρομοίως στη σκλήρυνση η ζωή είναι άδικη: παραλαμβάνει ένα όμορφο, νεανικό και υγιές σώμα και το παραδίδει είκοσι χρόνια μετά παραλλαγμένο και αγνώριστο.
Η ταινία δεν ήξερε το 2010 πως υπάρχει ο Zamboni της Parkinson's και λέγεται Jannetta - γιατρός που φέρεται να έχει βρει μοναδικό, στην Parkinson's, αγγειακό παράγοντα που αποκαθίσταται χειρουργικά, αν και όχι τελείως ακίνδυνα. Σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, η εικοσιεξάχρονη όμορφη κοπέλα θα είναι πάντα υγιής.
Ο αγγειακός παράγοντας στην Parkinson’s
Η χθεσινή ταινία δένει, λοιπόν, με πρόσφατη επιθεώρηση ελλήνων γιατρών γύρω από το πόσο η φαρμακοβιομηχανία επηρεάζει την έρευνα γύρω από την υγεία. Η απάντηση είναι: πολύ, σχεδόν απόλυτα.
Φάρμακα κατά του διαβήτη, λιγότερο αποτελεσματικά από την απλή άσκηση, συνταγογραφούνται παρά τον κίνδυνο καρδιοπαθειών που επιφέρουν. Η GlaxoSmithKline, για παράδειγμα, κατηγορείται πως υπέκρυψε τις παρενέργειες του φαρμάκου της rosiglitazone, παρενέργειες που αφορούσαν σε πιθανές καρδιακές προσβολές.
It's not a disease, it's a Russian novel, λέει δευτερεύων χαρακτήρας της χθεσινής ταινίας για τον τρόπο με τον οποίο η Parkinson's καταστρέφει επικά όλα όσα ήσουν.
It isn't fair! I have places to go! λέει η άρρωστη Maggie για τον τρόπο με τον οποίο η Parkinson's, από τα 26 της, της κλείνει το μέλλον. Την ίδια ώρα, ο μεγαλονευρολόγος που την παρακολουθεί στέκεται ανήμπορος να βοηθήσει.
Οι φαρμακευτικές βιομηχανίες χρηματοδοτούν, σχεδιάζουν και ελέγχουν τις περισσότερες από τις πιο καθοριστικές ιατρικές μελέτες. Οι μελέτες που στηρίζονται οικονομικά και για τον σχεδιασμό τους από μία φαρμακευτική έχουν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να αποφανθούν θετικά για το φάρμακο το οποίο μελετάται. Το γεγονός ότι νέοι, ταλαίπωροι ασθενείς πηγαίνουν στον μεγαλογιατρό τους για να τους γράψει αυτός ένα νέα φάρμακο, την αξία του οποίου (παρα)πληροφορήθηκε από έναν αντιπρόσωπο κάποια βραδιά σε κάποια συνάντηση, είναι εξοργιστικό. Οι ωφέλειες των φαρμάκων υπερτονίζονται, ενώ υποτιμώνται οι παρενέργειές τους.
Who would want to be with a sick girl? Την ανεπάρκεια των νευρολόγων να κατανοήσουν αγγειακούς μηχανισμούς πίσω από νευροεκφυλιστικές παθήσεις την πληρώνουν νέοι άνθρωποι με τη μοναξιά τους: πώς κάνεις σχέση, πώς τη διατηρείς, και πώς νιώθεις όταν αυτός, δικαιολογημένα ίσως, φεύγει γιατί δεν αντέχει άλλο?
Η αγγειοπλαστική είναι επέμβαση, είναι σχετικά φθηνή - την ίδια στιγμή, π.χ. το BG12 θα στοιχίζει, για κάθε ασθενή, 54,900 δολάρια ετησίως! - και δε μελετάται από καμία μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία - πώς θα μπορούσε, άλλωστε- ώστε να έχει πιθανότητες να τύχει ευρείας και γρήγορης διάθεσης στους ασθενείς. Υπάρχει προκατάληψη εναντίον της από την ήδη υπάρχουσα και καθεστηκυία βιβλιογραφία για την αυτοανοσία στη σκλήρυνση και δε στηρίζεται, προς το παρόν, ούτε από συλλόγους ασθενών για τη σκλήρυνση, αφού οι τελευταίοι επηρεάζονται από τις κατευθύνσεις των νευρολόγων και της φαρμακοβιομηχανίας. Η αγγειοπλαστική του CCSVI στην MS είναι εκείνη η ταινία που κανείς δε θα πιστεύει στο μέλλον.
+1
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερό κείμενο! Την ταινία δεν την έχω δει αλλά θα το βάλω στο πρόγραμμα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά αφού οι νευρολόγοι διάλεξαν αυτό το δρόμο , δηλαδή να μην σε βοηθάνε σε τίποτα για να θεραπευτείς και να σου φέρονται και άσχημα όταν αρχίζεις και πας χειρότερα το καλύτερο που σου μένει είναι τελικά να μην τους ακούς . Με τόσα ψέμματα και αυταπάτες οδήγησαν τον κόσμο να μένει ανάπηρος . Το ίδιο θα κάνουν και για σενα , κι ας είσαι μόνο 15,20,25 χρονών .Δεν μπορούν και δεν θέλουν να σε κάνουν καλά .
Αυτό το γράφω για κάτι που διάβασα σήμερα σε μια συζήτηση στο facebook. Το άρθρο εδώ ήρθε κι έδεσε .