Simka, Ludyga et al: 96% συσχέτιση CCSVI και MS.

Αν κάποιος θέλει να πειστεί για το CCSVI, πρέπει να πάρει ασθενείς με σκλήρυνση και να τους κάνει επεμβατική φλεβογραφία, για να βρει αυτά που βρήκε ο Simka στους 586 δικούς του ασθενείς: καθόλου ροή, αργή ροή, αντίστροφη ροή, διεσταλμένες φλέβες προ στένωσης, εκτεταμένο παράπλευρο δίκτυο, ενδοαυλιακές ανωμαλίες, υποπλασία, απλασία και στένωση.

Prevalence of extracranial venous abnormalities

Η δημοσιευμένη εργασία του στην επιθεώρηση Functional Neurology έχει σκοπό να καταδείξει περισσότερο την υψηλή συσχέτιση του CCSVI με την MS, αν και υπόκειται, φαντάζομαι, σε διαγνωστικές παραλείψεις, ελλείψει IVUS και με δεδομένο ότι εξετάζει μόνο την άζυγο, τις σφαγίτιδες και τη βραχιοκεφαλική φλέβα, και όχι δευτερεύουσες φλέβες που συνεισφέρουν και αυτές στο CCSVI (renal vein, lumbar veins, iliac etc.).

Επισημαίνει πως, κατά τη διάρκεια της φλεβογραφίας, κάθε στένωση φλέβας που δε συνοδευόταν από διαταραχή ροής κρίθηκε ανατομική φυσιολογική παραλλαγή, και όχι ανωμαλία.  Εύστοχη παρατήρηση , που μεταθέτει το ενδιαφέρον στη ροή, και όχι στην ανατομία των φλεβών.  Με αυτόν τον τρόπο, εννοεί πως το 96% συσχέτισης που προέκυψε τελικά δε μπορεί να κριθεί φυσιολογική παραλλαγή.

Επιβεβαιώνει πως οι περισσότερες ανωμαλίες εντοπίστηκαν στις αριστερές σφαγίτιδες των ασθενών.  23 ασθενείς από τους 586 δεν είχαν κάποια ορατή ανωμαλία.  Η πλειοψηφία των ασθενών είχε προβλήματα σε δύο φλέβες (49.5%), έναντι 43.5% των ασθενών που έπασχαν μόνο σε μία φλέβα και 3.5% των ασθενών που είχαν τρία διαφορετικά προβλήματα.  Τα περισσότερα προβλήματα στις σφαγίτιδες ήταν βαλβιδικής φύσεως.

Η επεμβατική φλεβογραφία είναι ο χρυσός κανόνας για τη διάγνωση του CCSVI, και δεν είναι λίγοι πλέον οι γιατροί που θα συμπλήρωναν εδώ την πρόταση χρήσης του ενδοαγγειακού υπερήχου.

Προς το τέλος της εργασίας ο Simka αναπτύσσει την υπόθεση της εμβρυολογικής προέλευσης αυτών των ανωμαλιών με τρόπο που καθιστά αδύνατο να φανταστούμε αυτές αποτέλεσμα ή άσχετες πλέον της σκλήρυνσης.

Το ερώτημά μου είναι: ακόμη και αν οι φίλτατοι νευρολόγοι επιμένουν στην υπόθεση της αυτοανοσίας, ενοποιημένη, σκέτη, ή whatever, πόσο θεμιτό, επιστημονικό και σώφρων είναι να μη λαμβάνουν και το CCSVI υπόψη τους, ακόμη και ως παρεπόμενο στη δική τους θεωρία;  Γιατί οι περισσότεροι επιμένουν να το αγνοούν εντελώς;  Τί ποιότητα ανθρώπου/επιστήμονα δείχνει μία τέτοια τακτική;