Το CCSVI ως αιτία της πολλαπλής σκλήρυνσης (IV)

Έχει ειπωθεί κατά καιρούς πως η επέμβαση αποκατάστασης του CCSVI είναι επικίνδυνη επέμβαση.

Η αγγειοπλαστική, ωστόσο, είναι γνωστή από το 1964, όταν ο Dr. Charles Dotter προσπαθούσε να ανοίξει στενωμένες αρτηρίες των ποδιών, εισάγοντας καθετήρες στην περιοχή της στένωσης.  Η "πρωτοποριακή" του, για την εποχή, επινόηση βρήκε ουκ ολίγους πολέμιους:

The climate was hostile, antagonistic, disbelieving.  I think that surgeons, internists, non-cardiologists felt that this was a very bizarre way to treat patients, that mechanical baloon barotrauna could not achieve durable results and could not achieve safe initial results.  So scepticism would be am understatement of the overwhelming tide of sentiment in the early days (Leon, 1998).

Όταν η πρακτική επιβίωσε του σκεπτικισμού, η αγγειοπλαστική κατέληξε να είναι, το 1997, η συνηθέστερη επέμβαση στον ιατρικό κόσμο (ρεκόρ επεμβάσεων εκείνη τη χρονιά: πάνω από 1.000.000).  Έως το 2001, το νούμερο είχε ανέλθει σε 2.000.000.  Το πρώτο στεντ χρησιμοποιήθηκε το 1986 - η δεκαετία του 80 ήταν η δεκαετία με τη μεγαλύτερη εξέλιξη στην τεχνογνωσία (τότε σχεδιάσθηκε, π.χ., το πρώτο IVUS).

Συνεπώς, δεν υπάρχει τίποτα πρωτόγνωρο για τους Επεμβατικούς Ακτινολόγους και Αγγειοχειρουργούς που ανοίγουν στενωμένες φλέβες σε ασθενείς με σκλήρυνση.  Το μόνο πρωτόγνωρο είναι η συσχέτιση της στένωσης με τη νόσο, αλλά και ο ιδιαίτερος τύπος των στενώσεων, που δείχνουν πως το CCSVI δεν είναι εύκολη υπόθεση, ακόμη και αν η αγγειοπλαστική είναι ασφαλής και ευρέως διαδεδομένη.

Το πρωτόκολλο που ακολουθούν οι γιατροί αντιμέτωποι με τις στενώσεις της σφαγίτιδας και αζύγου είναι πρωτόκολλο για τη διάνοιξη των central venous lines - o όρος αφορά μεγάλες φλέβες του λαιμού ή στήθους, κυρίως τη βραχιοκεφαλική και σφαγίτιδα, που είθισται να καθετηριάζονται σε ασθενείς που χρήζουν χημειοθεραπείας ή αιμοδιάλυσης και που, για αυτούς τους λόγους, συχνά εμφάνιζαν στενώσεις λόγω του μακρόχρονου καθετηριασμού τους.  Μάλιστα η SIR (Society of Interventional Radiology) είχε προτείνει ακόμη και την εισαγωγή στεντ σε αυτές τις φλέβες το 2009, καθώς θεωρούσε πως η απλή αγγειοπλαστική συνήθως αποτυγχάνει.

Συμπέρασμα: η αγγειοπλαστική είναι πρακτική γνωστή εδώ και χρόνια.   Διακρίνεται από ελάχιστη επικινδυνότητα.  Με αφορμή τη συγγραφέα του βιβλίου CCSVI as the Cause of Multiple Sclerosis που έγραψε το έργο της έχοντας ένα λειτουργικό χέρι, καιρός να σκεφτούμε πως είναι προκλητικό να ισχυρίζονται οι γιατροί ότι οι κίνδυνοι από μία αγγειοπλαστική είναι μεγαλύτεροι από τον κίνδυνο τον ίδιο: την MS.