Θέλετε να κατανοήσετε τη σκλήρυνση; Αλήθεια; Ποιά σκλήρυνση;

Με αυτόν τον ειρωνικό τίτλο που δεν αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις ο Dr. Schelling ανέβασε πρόσφατα ένα άρθρο για να επισημάνει, άλλη μία φορά, πως αν θέλετε να κατανοήσετε τη σκλήρυνση, πρέπει να κατανοήσετε την παθολογία των φλεβών.  Η σκλήρυνση δεν είναι αυτοάνοση.  Και σχολιάζει:

Aren't there reasons enough to change MS research for the better?

• To quit 'inflammatory demyelinating clinically definite MS' for its lack in any biological property of its own? ... A mere topic of clinical speculation, it emerged after WW ii nobody knows how.


• To turn to the pieces of evidence shown to be peculiar to MS? First tentatively arisen in 1831, they have become countless with the emergence of MRI.

"Δεν έχουμε λόγους να αλλάξουμε την έρευνα για τη σκλήρυνση προς το καλύτερο;

Να εγκαταλείψουμε την "φλεγμονώδη απομυελινωτική κλινικά βέβαιη σκλήρυνση" γιατί αυτός ο ορισμός δεν έχει βιολογική αξία από μόνος του;...Είναι απλά θέμα κλινικής υπόθεσης, και εμφανίστηκε μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, κανείς δεν ξέρει πώς.

Να επιστρέψουμε στα κομμάτια των ενδείξεων που είναι μοναδικά στη σκλήρυνση; Πρώτα διστακτικά εμφανίστηκαν το 1831, και έχουν γίνει πλέον αναρίθμητα χάρη στην εξέλιξη της μαγνητικής τομογραφίας".

Wish to understand MS? Truly? — which one?

Ο Dr. Schelling δεν έχει οικονομικά οφέλη από αυτήν την ιστορία της φλεβικής προέλευσης της σκλήρυνσης, την οποία πρώτος στοιχειοθέτησε τη δεκαετία του 80.  Ακόμη κι αν ο Dr. Zamboni ή οι άλλοι επεμβατικοί επωφελούνται οικονομικά, ο Dr. Schelling δεν έχει οικονομικό λόγο να υποστηρίζει πως η σκλήρυνση είναι φλεβική, παρά μόνο επειδή επιστημονικά είναι πεπεισμένος για αυτό.  Δε συνταγογραφεί, δεν κάνει επεμβάσεις.  Επιμένει όμως στις ενδείξεις.

Κάθε προσπάθεια κατανόησης της σκλήρυνσης βάσει αυτοάνοσου μοντέλου θα αποτυγχάνει, γιατί δε θα λαμβάνει υπόψη το CCSVI από το οποίο πάσχουν οι ασθενείς.  Γι αυτό θα αποτυγχάνουν και τα φάρμακα του αυτοάνοσου μοντέλου.  Στον επίλογο του δημοσιευμένου άρθρου του ο Dr. Schelling τονίζει πως η επιστροφή αίματος μέσω φλεβών του λαιμού σπάνια θα βλάπτει την ίδια τη σπονδυλική στήλη άμεσα - θα βλάπτει όμως άμεσα τον εγκέφαλο.  Οι εστίες στη σπονδυλική στήλη γίνονται με άλλο μηχανισμό, και όχι με την παλινδρόμηση αίματος.  Γίνονται με τη διόγκωση των επισκληρίδιων φλεβών, οι οποίες διογκώνονται γιατί οι φλέβες της κοιλιάς και του θώρακα δεν αποχετεύονται καλά, και έτσι οδηγούν σε βίαιη μετατόπιση το εγκεφαλονωτιαίο υγρό.  Το τελευταίο, παλινδρομώντας, φθείρει τις περιοχές γύρω από τους οδοντωτούς συνδέσμους στη σπονδυλική στήλη, και αυτά είναι τα σημεία στα οποία πρωτοεμφανίζονται οι εστίες στο νωτιαίο μυελό.  Δεν ξέρουμε τί εξήγηση δίνει, αν δίνει, η νευρολογία για το γεγονός ότι οι εστίες στη σπονδυλική στήλη ξεκινούν από τα denticular ligaments.  Μάλλον δε δίνει.  Γεγονός είναι πως έτσι εξηγείται και το εύρημα εργασίας νευρολόγων που ανέβασα την περασμένη εβδομάδα - γιατί δηλαδή οι εστίες της σπονδυλικής στήλης στη σκλήρυνση δε σχετίζονται με τις εστίες του εγκεφάλου, αλλά με αυτές του αυχένα.